Sinds die vermaledijde ov-chip geschiedenis ben ik mijn naiviteit mbt overheden en instanties versus mijn privacy accuut en definitief kwijt. Sinds een half jaar zet ik alles in het werk om mijn virtuele leven zo anoniem mogelijk te maken. Als eerste heb ik een postbus op mijn officiele naam genomen waar ik voortaan al mijn noodzakelijke diensten en contacten laat binnenkomen. Als tweede heb ik mijn aanmelding bij het belmeniet en stuurmeniks register opgezegd. Waarom ? Realiseer je dat met deze registers de instanties één ding zeker weten, namelijk hier woont iemand van vlees en bloed waar wat aan te verdienen valt. Sindsdien staan mijn oude (voor mijn reguliere contacten niet meer in gebruik zijnde) telefoons roodgloeiend en stroomt mijn reguliere brievenbus weer vol. Elke zender bel ik op met een zoetlief stemmetje vol interesse over het geboden product en eventueel neem ik zelfs een abonnement ofzo. Tussen het gebrabbel over het product probeer ik te achterhalen WAT men allemaal van mij weet en van WIE ...