De meningen zijn verdeeld. De ene mens reageert namelijk als ware het een trommel, de andere als een redelijk snel ontstemde viool. Als je je niet de beperkingen en gevoeligheden van andere mensen kunt voorstellen, heb je toch wel een aardig gebrek aan empathie, dunkt me zo. De zon en de maan niet tegelijk in het water kunnen zien schijnen door serotonine- en melatonine- en andere gebreken. Laat ieder maar doen waar ie het meest plezier aan beleeft. Dan draait de tent als een tierelier. Denk aan het feit, dat iemand anders kan tikken. Autisten kunnen zeer, ja zeer waardevol zijn voor de IT voor eindeloze herhalingsanalyse bijvoorbeeld. De gewoon tikkende mens vindt het een straf. De autist voelt zich in z'n hum. Hij of zij doen niet liever. Het geeft hen routine en vastigheid in hun bestaan en dat is zelfbevestigend. Dat euvel wordt steeds erger in de maatschappij, geen begrip meer voor de ander. Niet meer kunnen luisteren. Je ziet het thans ook bij de corona-maatregelen, voorstanders en tegenstanders ...