De strijd rondom de kerncentrale van Zaporizja escaleert met als gevolg een dreigende nucleaire ramp. Lekker toch? Waarom laten wij, Europeanen, dit gebeuren? Vinden we het wel best wat er in Oekraïne gebeurt omdat dat het Oekraïnse volk helpt en daarom alles, maar dan ook a-l-l-e-s geoorloofd is? Vinden we het wel best dat dit in de kraam van de EU- dames en heren te pas komt omdat het de Europese bevolking zo effectief mak en gedwee maakt en wel als geen enkele andere tang uit het Brusselse vuur ooit kan? Of is het u nog niet opgevallen dat iedereen angstig de adem inhoudt voor de toekomst of - veel voorkomend bij mensen die zich dat kunnen permitteren: even flink de bloemetjes buiten gaat zetten, zo-lang-het-nog-kan; de wereld gaat ten onder maar wij hebben daar schijt aan? Tot de EU ingrijpt en met tot in detail uitgewerkte (en afdwingbare) bestedings-, mobiliteits-, gedrags- en denkregels onze toekomst vormgeeft? Zo gemakkelijk als wederopbouw van Oekraïne samengaat met escaleren van oorlog in ...