Ooit begon het bedrijfsleven enthousiast white papers te produceren. Er schijnen ook yellow papers te zijn, en wie weet nog wel meer kleurtjes. Ik heb een tijd meegemaakt dat ideeën in brainstormsessies opeens met geeltjes (in verschillende kleuren) op brown paper (pakpapier) geplakt moesten worden. Mij viel daarbij op dat er onmiddellijk veel minder diep werd nagedacht over de materie dan bij de brainstormsessies van voordat die onzin werd ingevoerd, de aandacht verschoof van de inhoud naar de leuke spelletjes met de vorm. Later (of mij viel het in ieder geval later op) kwamen er kleurtjes voor teams. Waarom geven we niet gewoon namen aan documenten, teams en wat er nog meer is die met een goed gekozen, inhoudelijk kloppende term aangeven waar het over gaat in plaats van dat we vertaaltabellen moeten gaan bijhouden in ons achterhoofd voor betekenissen bij kleurtjes in allerlei contexten? Het is een vorm van wollig taalgebruik, eigenlijk een soort smurfentaal met wat meer varianten dan alleen "smurf". ...