Door decennia aan persoonlijke ervaring, en hetgeen mijn sociale omgeving mij zoal toevertrouwd heeft, is de voortdurend hoogste betaalde prijs veroorzaakt door beleidsmakers die, ondanks de zoveelste belofte, de prioriteiten van het volk continue genegeerd en gebagatelliseerd heeft, en die vervangen heeft door hun eigen prioriteiten (op kosten en risico van het volk), gespeend van realiteitszin, noch uitvoerbaarheid, noch haalbaarheid. Alsmede risico negerend, laat staan mitigerend, want als het fout gaat of uit de klauwen loopt, dan worden de schuldigen beloond (de overbetaalde beleidsmakers want ze hebben zogenaamd zoveel verantwoording, zonder echt afgerekend te worden op wanprestaties of totale incompetentie), en de onschuldigen gestraft (want dergelijke fouten kun je compenseren door het volk nog meer uit te knijpen). Kijk naar voorbeelden als de aanhoudende woningnood, de afbraak van de zorg, de teloorgang van ooit wereldniveau onderwijs, en het omkatten van met één inkomen een eigen huis, auto, ...