Genoeg uit de generatie die 1984 en Brave New World (zie onder) wél gelezen hebben, geven hun privacy net zo goed te makkelijk op en hebben daarmee hun kinderen nou niet echt een verheffend voorbeeld gegeven. Heel instructief om te zien wie zich het ergst in hun taas getast voelen als je vertelt contant te betalen omdat jij geen zin hebt onnodig rekeningnummer en naam en wat er verder aan hangt achter te laten in de vele databases van het pintransactiesysteem.

Kinderen halen veeleer hun schouders op met een "het zal wel"; van dertigers met tienerkinderen is de kans veel groter dat je vol de wind van voren krijgt omdat je niet braaf voortdurend met je privé te koop loopt "zoals ieder ander". Alsof zij last hebben van dat ik contant wens te betalen. Heel vreemd, bevreemdend zelfs. En een probleem.

Nog even een vergelijking: http://ela40sliteraryfocus.wikispaces.com/file/view/huxley-vs-orwell.jpg

Wat mij betreft zien we elementen van beide. Vergelijk bijvoorbeeld censuur omwille van zowel "denk om de kinderen" als vanwege monopolieneigingen van "rechtenhouders", kijk naar wat die rechtenhouders met al die rechten doen en wat voor cultuurgoed^Wentertainment zij wensen dat je mag zien, kijk naar naar verregaande volgdatabases zowel voor opsporing als voor "verbeteren van de klantervaring", kijk naar hoe volgtechnologie aan ons verkocht wordt en hoeveel daarvan waargemaakt wordt, en zo verder.

Goed om in het achterhoofd te houden is niet alleen wat er nu geroepen wordt maar ook hoe zich dat over tijd ontwikkelt zoals soortgelijke ontwikkelingen dat al eerder gedaan hebben. Net als dat het internet bestaat uit vele kleinere internetjes zo is een enkele database vrijwel onbelangrijk, het is het grote plaatje dat er toe doet. Daar hebben we grote lijnen voor nodig die vooralsnog onbespreekbaar, voor velen zelfs onbenoembaar zijn.

Ik denk dat de onverschilligheid/onwetendheid eerder komt omdat men tegenwoordig nauwelijks gevolgen ervaart van het te massale dataverzamelen. Noch van de overheid noch van commerciele bedrijven.

Vroeger had je Oost- en West-Duitsland met een IJzeren gordijn ertussen.
En leerde je op school over de onderdrukking en vervolging als je een andere mening had dan de overheid.
In OostDuitsland destijds voorbeelden te over.

Tegenwoordig ervaar je in Europa geen problemen als je een andere mening hebt en "niets hebt te verbergen".
Je wordt niet opgepakt omdat je in google hebt gezocht over vrijheden of andere "controversiele" onderwerpen.

In landen als Iran gebeurt dit nog wel.
Maar dat is een "ver-van-mijn-bed-show" voor de meesten hier en dit raakt hen dus niet.
Oost-Duitsland lag om de hoek en dat raakte je toen wel.

Tegenwoording herdenken we rond 4 mei nog steeds de vrijheden waar zo voor gevochten is.
De vrijheden waarvan???

Pas als men doorkrijgt dat het klik- en zoekgedrag invloed heeft op de prijs die ze betalen voor produkten, of op het al dan niet kunnen afsluiten van een verzekering, of het krijgen van een baan, dan valt het euro-muntje.

Mensen die zeggen niks te verbergen te hebben, ontbreekt het aan fantasie wat je met data kan. Dat is niet raar, want de ontwikkelingen gaan razendsnel, maar wel heel zorgelijk.

Er is een periode in ieders leven waarin meetellen belangrijker is dan zelf nadenken. Helaas duurt deze periode voor behoorlijk veel mensen erg lang, soms levenslang. We zullen de gevolgen gaan zien.

Privacy van persoonsgebonden gegevens wordt steeds minder, omdat je nou eenmaal je gegevens af moet dragen als je met de tijd mee wil gaan. Als alle databases worden gehacked op elke server, ben je ook gelijk je persoonsgebonden gegevens kwijt, je kan er niet echt onderuit, sinds het internet is er geen privacy meer. Maarja, als er een staat komt die gegevens van iedereen wil hebben voor slechte doeleinden zoals big brother, dan krijgen ze die gegevens toch wel, of je nu je gegevens shared of niet.

Mensen die zeggen dat ze niets hebben te verbergen bedoelen eigenlijk dat ze denken dat ze niets verkeerds hebben gedaan.

Mensen die zeggen dat ze niets hebben te verbergen houd ik altijd een lijstje voor:

> Wat voor ziektes u heeft of heeft u gehad,
> Hoe vaak u een dokter bezoekt en welke medicijnen u gebruikt,
> Hoeveel u verdiend,
> Met wie u samenwoont, of hebt gewoond,
> Met wie u allemaal naar bed bent geweest en hoe vaak,
> Hoeveel boetes u heeft gehad,
> Hoe hoog die boetes waren,
> Of en hoe vaak u in aanraking bent geweest met Justitie,
> Waarom u in aanraking bent geweest met Justitie,
> Naam, adres, telefoonnummer, geboortedatum, geaardheid,
> Bankrekeningnummer, bankrekeningoverzichten,
> Hoe vaak u telefoneert, met wie, hoe lang, en waar het over gaat,
> Welke websites u precies bezoekt,
> Met wie u mailt en de inhoud van die mails,
> Of u drinkt en/of rookt zo ja hoeveel,
> Of u stemt en op welke partij u stemt,
> Geloofsovertuiging en waarom u wel of niet gelooft,
> Hoe u uzelf verplaats en hoe vaak,
> Welke lectuur u leest,
> Waar u uw boodschappen doet en hoeveel dat kost,
> Wat voor boodschappen u doet, gezond, ongezond,
> En tot slot uw pincode.

O en de Overheid is wel te vertrouwen dus zij mogen wel alles weten?
Hoe weet je dat de Overheid jou goed gezind blijft of dat er een andere Europese machthebber (Brussel) opstaat die het nodig vindt om de duimschroeven aan te draaien vanwege de kennis over jou?

Leeftijden en privacy bewustzijn : onverschilligheid en onwetendheid.

Belangrijk verschil is privacy t.o.v. de commerciële markt en t.o.v. overheden.
Allebei belangrijk, voor de discussie handiger om die twee waar het kan te scheiden.

Aan de orde op security.nl :
https://www.security.nl/posting/362355/86%25+internetgebruikers+verbergt+digitale+voetafdruk

Onderzoek van PewResearch Internet Project : PIP_AnonymityOnline_090513.pdf
http://www.pewinternet.org/2013/09/05/anonymity-privacy-and-security-online/

Lees omdat 'je' zo 'verschillig' en 'wetend' bent (nog) eens dit rapport, voor een mogelijk wat ander & genuanceerder beeld.

Tabellen uitgesplitst naar leeftijd
http://www.pewinternet.org/2013/09/05/part-1-the-quest-for-anonymity-online/
Kijk eens naar deze tabellen
- "Young adults are the most likely to use most strategies to be less visible online"
- "Young adults are the most likely to use all three strategies when they post material"

Weer 'gecompenseerd' met
http://www.pewinternet.org/2013/09/05/part-2-concerns-about-personal-information-online/
- "Young adults are the most likely to have some key personal information about them available online"

Hoger security bewustzijn
http://www.pewinternet.org/2013/09/05/part-3-who-internet-users-are-trying-to-avoid-the-information-they-want-to-protect/
- "Young adults are the most likely to take stpes to hide from others online"

Sterkste privacy bewustzijn en het willen hebben van controle daarover groep 30-49jaar, daarna wisselt het tussen ouder en jonger afhankelijk van de vorm van het gegevens gebruik.
http://www.pewinternet.org/2013/09/05/part-4-how-users-feel-about-the-sensitivity-of-certain-kinds-of-data/
- "Those ages 30-49 are often most eager to control access to their personal information"

En dan, kan je het wel hebben over jong en oud.
Maar vergt bewustzijn van zaken ook niet kennis en kunde?
http://www.pewinternet.org/2013/09/05/part-5-online-identity-theft-security-issues-and-reputational-damage/

Wordt hier in suggestie ondergebracht onder inkomensonderzoek.
Tja, niet alle arme mensen zijn dommer en rijke mensen slimmer.
Het aloude contrast tussen arbeider en academicus en de koppeling op inkomen is meer en meer aan het verdwijnen. Genoeg werkloze academici met navenant gebrek aan inkomen inmiddels.
Het kan een evengoed nog wel een indicatie geven, buiten het open deurtje.

De suggestie van "Facebookgeneratie verspilt privacy omdat het 1984 niet kent" lijkt toch een stuk genuanceerder te liggen, los van het feit of je het boek nu wel of niet gelezen hebt.

Ligt het niet wat meer in gemakzucht en zucht naar gemak en comfort, dat is van alle leeftijden.
Gebrek aan kennis treft uiteindelijk bijna iedereen, zelfs de academische slimmen, omdat de voorsprong van de marketing industrie zo geavanceerd is en mijlen vooruit loopt dat het voor verreweg de meeste mensen een onbegonnen zaak lijkt het technische te doorgronden en daar nog iets tegen te doen.

Mogelijke oplossing zal dan weer uit de markt zelf moeten komen.
Wel gratis en eenvoudig graag, met als gevolg dat de geboden oplossing uiteindelijk in haar eigen staart zal moeten bijten om te blijven bestaan (of een hele vriendelijke grote welwillende sponsor moeten vinden).
Daarnaast lijkt het erop dat die privacy oplossingen helemaal niet zo gewenst zijn als het erop aankomt (afhankelijk van het eigenbelang),
door de markt niet,
door overheden niet
en qua gemis aan gemak, comfort en het doen van extra moeite door veel gebruikers ook niet.

Lastig hoor; principes en goede bedoelingen, pas maar op dat je niet te eenzaam wordt.
Er schijnt trouwens wel steeds meer woestijn bij te komen, om de boodschap uit te dragen bijvoorbeeld.
Buitenkansje voor te vormen privacy-nomaden-woestijn-communities?
Ik krijg het er al warm van bij het idee.
;-)

Als een kwaadaardige overheid deze gegevens in handen wil hebben , dan krijgen ze deze gegevens toch, of je het nou wil of niet. Dus sharen aan de overheid kan geen kwaad(ze komen toch wel achter deze gegevens als ze het willen).

Onder dat motto hoef je je deur ook niet op slot te doen. Een beetje inbreker komt toch wel binnen, desnoods sloopt hij de hele voorgevel eruit.
Het leeft wel ontspannen natuurlijk, en de kans is redelijk groot dat je inderdaad de dans ontspringt en je dus niet voor niks druk hebt gemaakt zoals die paranoia anderen.

In de meeste discussies over dit onderwerp valt het mij op dat er geen of weinig onderscheid gemaakt wordt tussen de relatieve waarde van de informatie, en de vrijwilligheid in het afstaan hiervan. Facebook en Google zijn niet de Staat. Er is een belangrijk verschil tussen het vrijwillig via Facebook met de wereld delen waar je bent en waarom, en het onvrijwillig afhandig gemaakt worden waar je bent en waarom door de overheid. Dit laatste wordt goed gepraat met opmerkingen als "mensen zetten toch al alles op Internet", maar dat is domweg niet waar, mensen zetten op Internet wat ze vroeger via fotoalbums deelden met familie en vrienden. Veel mensen zetten op Internet dat het lekker weer is en dat ze op een terras zitten. Weinig mensen zetten op Internet dat ze naar de psychiater gaan voor hun angststoornis, of naar de hoeren. De overheid lijkt geen onderscheid te maken tussen die verschillende soorten informatie, die willen domweg weten waar je bent en waarom, altijd, overal.

Een tweede belangrijk verschil tussen Facebook, Google en de Staat is dat de onderliggende bedoelingen verschillend zijn. Facebook en Google willen jouw gegevens om betere advertenties te verkopen of je andere diensten aan te smeren. Ze zijn primair financieel gedreven. Dat kan je goed of slecht vinden, je weet in elk geval waar je aan toe bent. De Staat heeft als primair doel de instandhouding van de Staat zelf. Zij kan het tegen je gebruiken, ook achteraf. Bij Google ben je een consument waar geld aan te verdienen valt, bij de Staat een potentieel staatsgevaarlijk element. In tegenstelling tot vele anderen ben ik dan ook aanzienlijk minder bang voor de Google's van deze wereld dan voor de Staat. Vooral omdat die laatste het monopolie heeft op bepaalde diensten, en de door haar opgelegde verplichtingen kracht bij kan zetten.

Met name de mate waarin "meedoen met de massa" verplicht danwel onontkoombaar is vormt nog een groot verschil. Het is prima leven zonder Facebook. Geen producten van Google gebruiken is iets lastiger (als je regelmatig daadwerkelijk informatie zoekt) maar goed te doen. Je willen onttrekken aan de data-verzamelwoede van de Staat daarentegen is vrijwel onmogelijk. Camera's op straat, in het OV, kentekenherkenning op de snelweg, parkeren op basis van kenteken, allerhande koppelingen zoals de befaamde verwijsindex, formulieren die geheel ingevuld moeten worden op straffe van automatische afwijzing, registratie van energiegebruik, hoeveelheid geproduceerd afval en ga zo maar door. Je hiertegen verzetten is in veel gevallen onmogelijk, en in andere gevallen praktisch onuitvoerbaar als je gewoon een "normaal" leven wilt hebben en wel eens ergens naar toe wil of iemand wil bellen. Dit wordt nog erger gemaakt door de neiging van staten om het niet slaafs volgen van de massa op zichzelf al te zien als een teken van dissidentie dat verder onderzoek rechtvaardigt. Een sprekend voorbeeld hiervan is de onthulling (ik geloof in 2012) dat de Duitse politie/justitie het verdacht vind als jongeren of mensen van middelbare leeftijd geen Facebook profiel hebben. Blijkbaar is je privacy belangrijk vinden reden genoeg je privacy te schenden met verder onderzoek.

Als 'privacy-veteraan' kan ik zeggen dat bovenstaande postings een uitstekende samenvatting zijn van 3 decennia 'Privacy in Nederland'. Deze bewaar ik.

Onduidelijk wat Sharky privacy-deskundig maakt.
Onnodig te zeggen - maar ik doe het tóch ;-) - dat dezelfde Facebook-generatie verantwoordelijk is voor het huidige databeveiligingsbeleid.

De grap is dat dat dus nergens voor nodig was geweest mits de ontwerpers van meer "bij-de-tijdse" systemen met hun hoofd vast hadden gezeten in hun aars. Waarmee "niet meer van deze tijd" zomaar eens makkelijk een streepje op "wel van deze tijd" voor zou kunnen blijken te hebben. Sta je dan, als "persoon (m/v) totaal van deze tijd".


Dat is een waardevol punt, maar niet helemaal op de manier waarop je denkt. Die vrijwilligheid is vaak maar schijn, wat ineens naar voren kwam toen de VK overheid liet vallen facebook op het oog te hebben als "identity provider", zeg maar om facebook logins als een soort digid aan te wenden. Want ze hebben de technologie al, lekker makkelijk je weet tog.

Je dacht dat het vrijwillig was, en toen was het dat ineens niet meer. Garanderen dat vrijwillig ook echt vrijwillig is, blijft, en zal blijven, dat zou nuttig zijn. Maar we weten allemaal hoe het stiekem toch gaat: Oprekken, oprekken, verplicht stellen, nog maar eens oprekken, verplichtstelling uitbreiden, en zo gaat de papiermolen heel de dag rond.

Maar je hebt gelijk dat vrijwilligheid belangrijk is, maar ook dat het door teveel partijen aan alle kanten van dit soort discussies vaak niet voldoende op waarde geschat wordt.

Bijvoorbeeld door vrijwilligheid te beloven en die vervolgens niet waar te maken. Mooi voorbeeldje: Probeer jouw "anonieme" ov-faalkaart maar echt anoniem te houden. Gaat je niet lukken, of je moet bereid zijn diep in de buidel te tasten. Oh, en zouden ov-faalkaarten niet pas verplicht worden als "toch al" 95% van de reizigers "over" waren? Daar is ook niets van terechtgekomen. Heel vrijwillig allemaal.

Facebook ook niet (echt), of er moeten tepels te zien zijn op de plaatjes, dan zijn ze ineens verboten. In alle andere gevallen is al die data vooral een excuus om profielen te klussen, inclusief van mensen die wel door facebookgebruikers worden uitgenodigd maar ervoor kiezen die uitnodigingen nooit aan te nemen, die leuk aan adverteerders verkocht kunnen worden. Als daar aanbieders van, zeg, antidepressiva tussen zitten, reken maar dat die ook op hen toegespitste profielrapporten toegeschoven krijgen.

Er zit wel geen directe dreiging van bv. rechtsvervolging aan vast, maar dat is een verschil in gradatie, veel meer dan in soort. Je hebt gelijk dat het niet direct google en facebook zelf zijn die iets met de data doen en overheden veel sneller wel, maar waar die indirectie maakt dat het wel lastiger in te zien is waar informatie waarop actie volgt vandaan komt, het maakt de gevolgen niet automatisch ongevaarlijker.

Kleine stap voor de overheid om "staatsgevaarlijke" profielen op te eisen, zeker omdat de overheid de wetten die dat toestaan zelf aanneemt.

Mooi voorbeeldje van de overheid die haar eigen onzin iets te serieus neemt. Niet alleen de Duitse overheid, de Amerikaanse denkt er expliciet ook zo over. En de Britse, en ach ik zie niet waarom de Nederlandse dat niet zou doen. Wat dat betreft hebben die clubjes onderhand meer op met elkaar dan met de eigen burgers.

Zeker. Maar dan is het dus weer de overheid die het doet, in dit geval door middel van dwang. Er is een verschil tussen Google die zegt "Goh overheid, kijk eens wat een mooie data wij hebben. willen jullie die" en de overheid die zegt "Geef ons die data krachtens artikel zus en zo". Zeker omdat die data voor Google/Facebook etc. waardevolle data is denk ik dat die zorgvuldiger zijn in het bewaren en afschermen ervan dat de Staat. Uiteraard besef ik dat die bedrijven die data gebruiken, ik ben zelf alleen meer bevreesd voor de Staat die de data tegen je kan gebruiken. De gevolgen van het trekken van verkeerde conclusies door koppelen van gegevens zijn bij Google dat je advertenties ziet voor producten die je niet gebruikt. Als de Staat het verkeerd heeft eindig je achter de tralies. Een bekend voorbeeld (in dit geval ontstaan door identiteitsfraude, maar wat jarenlang heeft geduurd door het koppelen, hergebruik en slordig bewaren van gegevens door overheid, polititie en justitie) is de zaak van Ron Kowsoleea, waarschijnlijk bij de meeste lezers bekend.

Er is een verschil, maar dat is het punt eigenlijk niet. Er is namelijk ook het mechanisme dat als ze dat eerste niet zeggen dan zegt de overheid dat tweede wel, zodra ze daar de politieke wil voor heeft. En wat die politieke wil vermag is geen pijl op te trekken en dus geen garantie.

Sterker, de politici hebben nauwlijks eigen mening --laat staan inzicht in de gevolgen-- dus zijn het de effectief onaantastbare beleidsambtenaren die hier het beleid uitzetten en hun beleid, gezien de plannetjes die je regelmatig ziet verschijnen en waar een opmerkelijke uniformiteit van lijn in te lezen is, is dat het ambtelijke belang het volksbelang is, of zelfs overtreft.

Blijft staan het probleem dat als er ergens de data opgehoopt te vinden is dat dit dan datapikkers aantrekt, bedrijfsleven én overheid. Waarmee de enige remedie is, data niet ophopen zolang niet heel strikt noodzakelijk, en dan alleen met een bepaald doel wat expliciet nooit opgerekt mag worden voor geen enkele reden, voortschrijdend inzicht, of om het even welke andere smoes. Dat dan in de (grond)wet verankeren en je hebt iets wat op een matig houdbare belofte begint te lijken.

Weet ik zo net nog niet. De overheid geeft zelf namelijk al het voorbeeld: Uitgebreid op gigantische bergen data gaan zitten ookal heeft ze die helemaal niet nodig, want ze zijn ambtenaar en dus geacht te vertrouwen te zijn en dus nemen ze aan dat ze daar wel mee vertrouwd zullen worden. En vervolgens blijken ze dat vertrouwen chronisch niet waardig.

Dat in een omgeving waar geld veel minder een rol speelt dan in het bedrijfsleven; zolang er maar budget is kan er gesmeten worden, en anders kan het niet, er is nauwlijks tussenweg.

Bedrijven blijken ook regelmatig zo lek als een vergiet. Ik zie dus zoveel verschil nog niet. Dat met de achterliggende belangen die de boel in het gareel houdt blijkt dus maar nauwlijks te werken.

@anoniem hierboven: Ik snap je niet, zoals ik je reactie lees lijkt het alsof je het oneens bent met me, maar in de uitleg die je vervolgens geeft bevestig je mijn stellingen. Bijvoorbeeld, ik zeg "google bewaard data zorgvuldiger dan de staat", waarop jij zegt "weet ik zo net nog niet, want ....vertrouwen chronisch niet waardig".

Reinder, je hebt gelijk dat er een verschil is, maar het verschil maakt uiteindelijk nauwlijks uit. Het verschil is hooguit een andere smaak arrogantie. Dat de ene meer nare nasmaak heeft en de andere gewoon bitterder is, tsja.