Wat als onze rechtsstaat langzamerhand en beetje en beetje wordt overgenomen door Brussel naar het goede Duitse en Franse voorbeeld met naar 1 federatieve staat strevende leiders. Het recente anti-polonisatie beleid van de EU spreekt al boekdelen over waar de agenda uiteindelijk op gericht is.

Wij denken nog in beperkte termen uit het verleden. Zijn we nog een onafhankelijke rechtstaat binnen een eigen rechtsgebied of heeft men ons allen reeds in de uitverkoop gedaan?

Steeds meer monocultuur en schaalvergroting. Een super vol producten en 1 groot multinationaal bedrijf met maar 6 wereldproducenten. Een wereld aan keus dus, net als bij het massa media nieuws, dat ook in handen is van een handvol grote spelers, die allemaal van het zelfde laken een pak zijn. Daarbuiten gecontroleerde oppositie. We worden zo langzamerhand geleefd, maar denken nog te veel in oude schemata. De OP heeft gelijk, wanneer wordt u wakker binnen deze grote mono-cultures?

Ik denk dat de meeste actoren in dezen vooral aan hun eigen situatie denken, vanuit eigen perspectief de eigen probleempjes willen oplossen. Of het nou werkelijk problemen zijn of dat de oplossinkjes bij de probleempjes passen, of niet. En dat de verborgen agenda dus vooral bestaat uit het plaveien van de weg naar de hel met de eigen goede intenties.

Zelfs de "oplossingen" zijn vaak van het niveau "We moeten iets doen. Dit is iets. DUS moeten we DIT doen." Andere oplossingen verzinnen? Te moeilijk. Anderen naar andere oplossingen laten kijken? Zit alleen maar in de weg van deze "oplossing" naarbinnenschuiven. Afvragen of de gebruikte techniek wel wenselijk is? "Het kan, dus het moet", of "we moeten toch met de tijd mee", of "het moet want het is de toekomst", of noem maar op.

Die totale controle die komt steeds verder dichterbij. Zo zijn er steden, onder andere in China, waar iedereen voortdurend per gezichtsherkenning gevolgd gaat worden. En o ironie, Equador (bekend van asiel verlenen aan Assange) zet die Chinese technologie maar gelijk in het hele land in tegen de eigen bevolking. Zo zie je waar het een regering om te doen is: De macht. Of dat nu naakte macht is, of verpakt als "we moeten toch onze bevolking beschermen." De technologie lijkt wel handig en ze kunnen 'm betalen, dus waarom niet?

Nou, ik weet wel waarom niet. We bouwen met z'n allen een wereld waar ik niet in wil wonen. Maar... ik moet mijn privacy opgeven om er wat van te kunnen zeggen en zal uiteindelijk gewoon genegeerd worden. Want de enige duidelijke keuze die gemaakt wordt is de keuze of het kan, niet of we het willen.

Ik denk dat "het kan" niet langer een wenselijke reden is om iets te doen. We moeten onszelf aanleren hele duidelijke keuzes te maken of we iets wel willen, inclusief de bij- en neven- en andere effecten. En als daar later onvoorziene effecten bijkomen, dan moet de hele evaluatie opnieuw, zonder de "we hebben het toch al" dooddoener. Dat maakt uitrol meer risicovol, maar wel eerlijker. Ik denk dus dat we veel eerlijker moeten zijn over ons technologiegebruik.

Gebruik het vrije internet eens zolang dat nog mogelijk is. Volkerenbond jaren 30, de opkomst van het verzet tegen een wereldstaat werd met een sociale insteek en de wil van het volk gebracht maar bleek om de nationalistische sterke man te gaan. De bestaande veiligheidsdiensten toen hebben het gevaar niet tijdig uitgeschakeld en werden subiet vervangen door de nieuw opgezette stormers.

Wat je als voorvechter van vrijheid vooral niet moet vergeten is dat beperking van vrijheid wordt ingegeven door het
misbruik wat anderen (of misschien ook wel jijzelf) er van maken. Steeds maar propageren dat alles vrij moet zijn
in een situatie waarin de dagelijkse praktijk is dat hier wantoestanden door ontstaan is dus niet productief.
Je kunt je beter richten op hoe je de wantoestanden in toom houdt zonder je eigen idee van vrijheid aan te tasten.

Soms, maar soms is het (vermeende) misbruik ook niet meer dan het excuus om weer eens een maatregel in te voeren zodat de invoerend politicus mooi kan doen of'ie goed bezig is. Dat zie je vaak genoeg.

Aangenomen dat de toestanden ook wantoestanden zijn. Zo vind ik bijvoorbeeld niet dat porno op het internet een probleem is, dus denk ik niet dat bijvoorbeeld het Britse pornofilter een oplossing is voor een probleem dat een oplossing behoeft.

Of, dichter bij huis, de eis dat je je moet identificeren als je alcohol koopt. Ik zou dat hele verbod gewoon opheffen. Niet omdat ik kinderen dronken wil voeren, maar omdat zulk toezicht toch een taak van de ouders is en de overheid daar alleen wat te zoeken heeft als de ouders er een perfide zooitje van bakken. Dus wat mij betreft is die hele wet een hoop ongewenst en onnodig gevingerzwaai.

Ik vind eigenlijk dat iedereen met beleidsfunctie, in het bijzonder politici, veel meer zouden moeten inzetten op maatregelen die niet uit dwingelandij, ge- en verboden, en handhaving bestaan. Ik denk dat we daarvoor de hele politiek en het grootste deel van de ambtenaren moeten vervangen.

Maar alleen al simpelweg een paar vraagjes stellen, zoals "gaat deze maatregel ook iets aan het gestelde doel kunnen doen", en "is er mischien een manier om het of een vergelijkbaar doel te bereiken zonder dit verlies aan privacy?", zou veel kunnen helpen. Waarom stellen politici die vragen niet? Lijken me mooie vraagjes voor elke politicus die iets met een privacykostende maatregel van doen heeft.

Bijvoorbeeld Pia Dijkstra en haar orgaanhandeltje. Het is echt heel interessant (op morbide wijze) om te zien hoe die argumenten gevoerd worden. Wel garantie op stofzuigers, geen garanties voor nabestaanden en hun wensen. Wat is er hier nu belangrijker? De prestige van een wetje op je naam, of heel het volk laten zien waar de overheid staat qua respect voor lijf en leden?

Allereerst mijn complimenten dat je twee van de cruciale vragen stelt over iedere beveiligingsmaatregel: "Heeft het kans van slagen?", en: "Is de prijs niet te hoog?" Te vaak zie je dat deze kernvragen niet gesteld worden.

Om in te gaan op je vragen (ik sla er een paar over):


Garanties kan je niet krijgen in een situatie waarin je met tegenwerkende tegenstanders te maken hebt. Zou ik ook niet willen vragen. Blijft over: "Hebben de vrijheidsbeperkende maatregelen een redelijke kans van slagen?" Dat is natuurlijk met zo veel van de evidence achter gesloten deuren moeilijk met zekerheid vast te stellen, maar laten we zeggen dat de diverse organisaties de schijn fors tegen hebben. De indruk is er dat het te veel als doel op zichzelf gezien wordt. Ook is er geen evidence dat men naar maatregelen uit het verleden heeft gekeken, ook niet bijvoorbeeld die maatregelen die de ondergang inluidden van de terreurgolf uit de jaren '80. Wat ook niet helpt is het gebrek aan aantoonbare resultaten. Als de NSA luidkeels verkondigt wel vijftig aanslagen te hebben voorkomen en binnen enkele maanden moet toegeven dat ze allemaal alleen in hun eigen fantasie bestaan hebben, dan is dat bepaald geen bewijs van succes (wel een sterke aanwijzing dat men het nog eens ernstig over de integriteit moet hebben).


Function Creep is binnen enkele jaren spreekwoordelijk geworden en is meer regel dan uitzondering. Wat dit betekent verschilt per land en is mede afhankelijk van de typerende zwakheden van een overheid in een bepaald land.


De precedenten die we tot nu toe hebben, in Nederland en vergelijkbare landen, laten zien dat de kans zeer groot is. Welke precies hangt af van hoe de situatie zich ontwikkelt. Houd er ook rekening mee dat een deel van de andere problemen zich in ruim 15 jaar al voorgedaan heeft, maar simpelweg nog niet afdoende onder de pet vandaan is geschud.
Een prachtig voorbeeld is en blijft natuurlijk de Britse RIPA. Tegen terrorisme verkocht, maar is het werkelijk een juiste manier van mensen behandelen om dit dan in te zetten bij mensen die hun kinderen naar een school te ver weg te sturen, en zelfs om dit in te zetten bij een meningsverschil of die afstand vanaf het midden van het huis of vanaf de deur gemeten moet worden?


Voornamelijk schaalgrootte en botheid. Laten we wel zijn, de schaalgrootte valt vooralsnog in het niet vergeleken bij de landen waar je op doelt. Ook met de botheid is dat het geval. Bepaalde uitwassen zijn bekend dat ze levens langdurig kapot hebben gemaakt (Ron Kowsolea is het bekendste maar niet enige voorbeeld). Tegelijk zul je vergeefs zoeken naar zaken als kampen, vuurpelotons, slavenarbeid en dergelijke. De problemen zijn dus subtieler. Waarbij opgemerkt dat het de vraag is of in het taaie slijm van de bureaucratie verstrikt te raken met je kwaliteit van leven als inzet nu wel zo veel beter is dan dat het maar meteen afgelopen is, voor de slachtoffers hebben we veel en veel te weinig aandacht, alleen al wat meer aandacht zou ze een hart onder de riem kunnen steken.

Of dit zo blijft kan niemand zeggen. Het hele idee van een overkoepelend framework van rechtsbescherming is nu juist dat 'juist handelen' niet afhangt van de mening van de machthebbers. De geschiedenis zit barstensvol met voorbeelden dat de weg naar de hel met goede bedoelingen geplaveid is, en dat een goed systeem van bescherming een zeer delicate balans is. Er sijpelt genoeg uit om te weten dat de balans momenteel verstoord is, en het klimaat van het debat is er niet naar om aan verbetering van de rechtsbescherming toe te komen. Men is te veel bezig met dat men de vrijheidsbeperkende maatregelen met welk middel dan ook moet en zal hebben. Een dialoog is onder die omstandigheid helaas kansloos.

Oplossingen? Ik heb niet direct een oplossing. Mobiliseer mensen die toch al twijfelen. Laat ze zien dat de maatregelen weinig kans hebben om te werken (soms zelfs contraproductief zijn) en dat het middel grote kans heeft erger dan de kwaal te zijn. We zijn nog in de minderheid, maar wel een aanmerkelijke minderheid, waar niet veel voor nodig is om over de helft te komen. Wie weet, ik sluit niet uit dat we als bonus nog wel effectieve maatregelen in de schoot geworpen krijgen als mensen zich uit durven te spreken.

Hoewel het mij momenteel qua tijd en andere bezigheden even moeilijk gevalt hier verder op in te gaan, het volgende;

Feiten als wetenschappelijk bevinden, niet manipulatie ervan, dus ook bespreekbaar, leidt tot consensus aangaande voorstellen tot verbetering. Wanneer het in andere hoedanigheid verbetering genoemd wordt, is het dat vaak niet maar in plaats daarvan een rookscherm om de manipulatie en onwetendheid achter te verbergen, meestal uit angst, wat overigens in veel gevallen best zielig is.

misschien dat ik morgen wat meer tijd mag vinden om op deze interessante vragen en topic verder in te gaan.

Nederland en de Nederlandse rechters zijn met regelmaat op de vingers getikt. In veel gevallen volgens mij terecht. Dat kan je dan uitverkoop noemen, maar zo langzaamaan lijkt me dat een faillisment uitverkoop.
Een rechtsstaat die zijn wetten niet eens aan de eigen grondwet toetst is sowieso een bedenkelijk ding.

Om iets te weten over vrijheid of het gebrek daaraan, moet men volgens de Franse filosoof op zoek gaan naar de zaken waarop geen kritiek wordt geduld. Dan komt men bij de kern van de eigen onvrijheid.

Kennelijk moeten de zaken zo enorm mis gaan, dat men op een bepaald moment wel moet gaan ingrijpen of pogingen daartoe gaat doen.

Kijk nu Macron met zijn voorstel om piketpaaltjes te slaan om te zorgen dat de scheiding tussen religie en staat gehandhaafd blijft en men ook bij voorbeeld ongeloof mag belijden. Ik denk dat ie het er erg moeilijk mee kan gaan krijgen.

Hij zal moeten leren hoe men moet transporteren, zoiets als in Star Wars. Men transportere een flink deel van de bevolking met middeleeuwse opvattingen naar de moderne tijd in het publieke domein. Leem en ijzer vermengen of olie en water?