Naming and shaming kan slecht zijn bij de bestrijding van misdaad. Het hangt af van de context waarin het gebeurt. Indien iemand gestraft wordt voor een misdrijf en zijn leven weer op wil pakken na de gevangenisstraf kan het tonen van een foto of het vermelden van een naam (ooit in het verleden) deze persoon tegenwerken. Dit heet het stigmatiseren van misdadigers en zou voorkomen moeten worden. Bij de opsporing is het echter noodzakelijk en het kan de arrestatie bespoedigen. De politie en vooral de regering kan meer doen aan de oorzaken van misdaad. Het aanpakken van de kern oorzaken van misdaad is echter een groot taboe. De meeste excessieve misdrijven , ook excessieve oorlogsmisdaden in WO2 , worden gepleegd door mensen die vaak hard-drugs gebruiken en semi hard-drugs. Je ziet bepaalde overeenkomsten tussen de gruwelijke misdaden die in Mexico worden gepleegd en de oorlogsmisdaden gepleegd door nazi's vnl. aan het Oostfront. De neonazi's destijds gebruikten VEELVULDIG het onbekende middel pervitine, ...