Als iemand in de twintigste eeuw zou hebben voorgesteld om een
nationale database aan te leggen waarin van iedere burger een
vingerafdruk en een goed gestandaardiseerde foto van het gezicht
(herkenning automatiseerbaar) zou zijn opgenomen, dan zou die
persoon niet serieus zijn genomen.
Toen mocht een overheid dat soort gegevens onder strikte
voorwaarden van misdadigers en eventueel tijdelijk van verdachten
verzamelen, maar zeker niet van normale burgers.
De uitbreiding van de doelgroep met asielzoekers was voor veel
Nederlanders nog wel verteerbaar, want dat was eigenlijk ook een
misdaad, maar de gemiddelde burger zou zich zwaar beledigd hebben
gevoeld bij zo'n behandeling.
In 2013 hebben de ambtenaren het stilletjes voor elkaar gekregen.
De database is compleet, overal hangen camera's, en het afgeven van
vingerafdrukken is voor de mensen een comfortabele en “veilige”
manier om toegang te krijgen tot van alles en nog wat, dus volkomen
geaccepteerd.
Ze moesten er wel wat voor doen, en dat kostte een paar muntjes en
wat initiele weerstand, maar gelukkig kwam het terrorisme precies op
tijd te hulp.
De zeer on-Nederlandse identificatieplicht was niet bedoeld om oom
agent een extra treiter instrument te bieden (dat was een leuk side
effect), maar een strategische positionering voor het verzamelen van
de gegevens.
Zonder die plicht zouden burgers immers nooit accepteren om zich als
misdadiger te laten behandelen, en zou een deel van de bevolking
eenvoudig geen identificatiemiddel aanvragen; dan krijg je een
onvolledige database, en dat is niet handig.
Ook heel slim was de fasering van de invoering: eerst even wennen
aan foto's die door machines kunnen worden verwerkt, en pas daarna
(2008) de vingerafdruk om de burger nog beter van dienst te zijn.
Waarom winden sommige schaapjes zich op over een Britse rechter
die voorstelt om het DNA profiel van de bevolking in de database op te
nemen?
Toch niet met het argument dat zoiets alleen voor misdadigers
bedoeld mag zijn?

DoubleOZero: licenced to think.