In mijn ogen als een bedrijf de juiste stappen heeft genomen geen schending van privacy:
Bij een hoop bedrijven is dit nl ondervangen in de getekende overeenkomst, personeelshandboek, NDA of dmv het scherm met boodschap welke je krijgt bij het inloggen.
Hierdoor geef je als werknemer het bedrijf toestemming om deze acties te ondernemen.

Dus ook het fysiek naar buiten smokkelen op welke manier is hierdoor geen privacy schending maar uitvoering van de huisregels van het bedrijf.
Waar de werknemers zelf voor hebben getekend!

Roept misschien wel de volgende vraag op:
In hoeverre is een NDA of juridische melding vooraf bij het inloggen op het bedrijfsnetwerk rechtsgeldig?

Ik denk dat een bedrijf,als je bijvoorbeeld even in de pauze op de pc van het bedrijf een mailtje aan iemand stuurt,dat wel wordt geregistreerd,maar de inhoud dat mag de werkgever niet lezen.
Je mag best wel eens iemand een mailtje sturen die je kent van je vrienden op je werk,alleen niet te vaak.
Als hij wel de inhoud leest is hij wel in overtreding van de privacyregels van de werknemer.
Kijk een werkgever mag er wel wat van zeggen als je te vaak websites bezoekt of te vaak chat op msn tijdens het werk.
Want er moet productiviteit worden geleverd.
Als je wil chatten met iemand moet je maar thuis internet of een pc aanschaffen.
Opzicht is dat wel logisch.

@ A. Engelfriet.


Hoewel ik heel vaak onder de indruk ben van je stellingen en manier van uitleggen met voorbeelden ben ik het in dit geval wel eens met je uitleg, maar niet eens met de wet.

Ik ben niet juridisch geschoold, derhalve heb ik slechts mijn verstand om op te vertrouwen;

Zolang je in dienst bent van een werkgever (en onder werktijd) en/of gebruik maakt van de bedrijfsmiddelen van een werkgever vindt ik dat je de morele plicht hebt om alles in het werk te stellen om je werk te doen. Privé dingen regel je maar in privé tijd. Controle hierover berust bij de werkgever die immers door het bedrijfsbelang voorop te stellen ook het inkomen van de andere werknemers bewaakt. Indien dit in gevaar (kan) komen omdat iemand zo nodig prive-emails zit te sturen of bedrijfsgeheimen aan het lekken is komt immers ook het (gezins)inkomen van de collega's in gevaar. Controle hierover onder werktijd en op de werkplaatsen mag in mijn ogen dan ook in de breedste zin van het woord.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben geen voorstander van slavenarbeid in meer of mindere mate, de tijd van de zweep ligt gelukkig ver achter ons (hier toch....). Respect voorop voor mens en dier.

Ik vindt het echter anders worden indien de veiligheid van bedrijfsbelangen onder werktijd moedwillig in gevaar kunnen, of in gevaar wordt gebracht. Vertrouwen is goed, controleren is beter. Ik heb er daarom geen enkele moeite mee dat een persoon alle emails en communicatie mag en kan controleren die onder de paraplu van een wettelijk arbeidscontract worden verstuurd of ontvangen. Ik vindt dit zelfs logisch. Wellicht dat dit weer een verhaal wordt van huisregels en andere bijkomende regeltjes waar Nederland zo goed in is, maar ik vindt het een kwestie van logica. Als het zwart-wit gesteld wordt zoals hierboven vindt ik dat de werkgever wel degelijk mag en kan controleren. Sterker nog, hij moet wel om de belangen van anderen (inderdaad waaronder zichzelf ook) te kunnen beschermen. Als je werkt kan en mag je gecontroleerd worden. Onder werktijd werk je, onder privétijd moet je het zelf maar weten. Hier moet de controle van de werkgever ook duidelijk stoppen.
Misschien dat je uitleg van de wet dus goed is, alleen deugt de wet dan niet (hij strookt in ieder geval niet met mijn boerenverstand hihihi).

Ik besef heel goed dat je hiermee niet het lekken van bedrijfsgeheimen onmogelijk maakt, maar het wordt wel moeilijker gemaakt.Op deze manier zijn er meer momenten waarop een potientele lekker zichzelf kan afvragen of wat hij doet in orde is. Ook zodat de werkgever later de schuld niet kan krijgen (en de claim) waarbij de lekkende werknemer zegt: "Het is de schuld van de werkgever, hij heeft het immers zo makkelijk gemaakt".

Als je uitleg van de wet correct is heb je misschien de morele plicht om deze wet aan te pakken (als jurist). Dit is immers de morele verplichting die bij je werk komt kijken................Het lijkt me immers sterk dat een spamfilter net zo goed "tussen de regels" kan lezen en op deze manier bedrijfsspionage kan ontdekken. Daarnaast breek je misschien privacywetten door teveel woorden erin op te nemen. Welke mogen wel en welke niet? Glad ijs in mijn ogen om je hierover uit te laten. Het is daarom in ieders belang om de wet zodanig op te stellen dat hierover duidelijkheid bestaat. Het makkelijkst is daarom wel of geen controle. Zo weet iedereen waar hij aan toe is. En volgens mij hebben wetsmakers de morele verplichting dit te doen. Dit wordt door de bevolking overgelaten aan experts zoals (jij en) de politiek. Stel je voor dat iemand jou aansprakelijk stelt wegens nalatigheid om dit aan te pakken. Een net zo omgekeerde wereld als je artikel?


Het Orakel

Bij een van mijn vorige werkgevers mocht je dit gewoon altijd. De enige voorwaarde was dat er "PRIVE" in het onderwerp stond. Deze emails mocht ik niet inzien, de rest was "fair game".

Nu ben ik ook niet juridisch geschoold maar ik heb altijd begrepen dat als een werkgever een werknemer 'onbeperkt' internet en email ter beschikking geeft dat deze werkgever dan ook moet accepteren dat dit voor privé doeleinden gebruikt kan en mag worden. Uiteraard wel binnen perken, net zo goed als dat je ook best een privé telefoontje mag plegen met de telefoon die op je bureau staat.

@ SirDice

Ik vindt juist dat een werkgever GEEN onbeperkt internet en telefoongebruik aanbiedt op het moment dat dit niet in de 1045 pagina's van de huisregels vermeldt staat over wat wel en niet mag. Als dit wel zo zou zijn, dan moet het expliciet vermeldt worden en is overleg met de OR niet noodzakelijk. Waar ligt anders de grens, moet ik misschien ongevraagd de bedrijfsmercedes pakken om een pakje kauwgom te halen in Duitsland? Waar ligt deze grens? Mag je wel naar een sexlijn bellen? Of naar je oma in Australië? Of naar de apotheek om een middel te halen zodat je niet met ziekteverlof hoeft?

Wie bepaalt de grens? Blijkbaar de overheid, laat ze hierin dan ook heel duidelijk in zijn. Ik ben echter van mening dat dit gewoon op dit moment niet goed geregeld is. Blijkbaar mag je wel filteren op woorden, maar er staat niet bij welke woorden. Blijkbaar mag je wel bellen, maar niet naar Australië. Dit is geen wet, dit is een richtlijn die bij elke handeling onderhevig is aan situatie en humeur van een rechter. Ik vel geen oordeel over rechters, zij moeten elke zaak toetsen aan de wet. Ik heb kritiek op de wet.

Voor mij is een wet:

Het is op geen enkele wijze toegestaan bedrijfsmiddelen of bedrijfstijd te gebruiken voor privédoeleinden tenzij een werkgever hierop schriftelijke uitzonderingen maakt. Controle hierop mag door de werkgever in de breedste zin van het woord gebeuren en met alle bedrijfsmiddelen (ook menselijke of dierlijke) die hij/zei noodzakelijk acht.


Kort en duidelijk. Iedereen weet waar hij aan toe is. Blijkbaar is de huidige wet een doos bonbons, je weet nooit wat je gaat tegenkomen. Maar laten we vooral met de bonden (werknemers en werkgevers) lekker uren vergaderen. Zijn we toch zo goed in Nederland. We weten zelf niet meer wat er wel en niet meer mag omdat huidige wetten niet stroken met verstand.

Vergelijk het met een leraar die een leerling betrapt op gebruik van een spiekbriefje. Vervolgens wordt de leraar, school en ministerie aangeklaagd wegens breuk in privacy. Hij keek immers rond om te controleren op het goede verloop van het examen. Foei hoor leraar, mag niet.

Toen ik jaren geleden als vakantiekracht op een groot distributiecentrum werkte waren daar bij de uitgang poortjes die random mensen selecteerden die vervolgens hun zakken mochten leeghalen.

Als ik als werkgever niet meer mag bepalen hoe mijn werknemers met zaak-apparatuur omgaan en alles maar aan de privacy wetgeving wordt opgehangen, dan vergaat mij de lust tot ondernemen echt wel en stop ik ermee. Wij worden veel te veel aan banden gelegd als werkgevers. WIJ zijn de baas, natuurlijk ook binnen bepaalde grenzen. Ik betaal het salaris voor 40 uur en niet voor 35 uur! In veel gevallen zit met tussen door uren voor zichzelf te werken en daar pas ik voor. En het lekken van bedrijfsgeheimen doe je normaliter niet met e-mail enz. omdat dat altijd tegen je gebruikt kan worden. Dat doe je beter in de prive-sfeer of het beruchte cafe. Wordt het mailen en internetten te gek, dan grijp ik in!