"Denk aan pesten of lastigvallen van klasgenoten buiten schooltijd. Een school is verplicht een pestprotocol te hebben, bijvoorbeeld. "

Op basis waarvan heeft een school dan wat te zeggen over de vraag of kinderen elkaar buiten schooltijd mogelijk pesten ? Indien kinderen die op dezelfde school zitten elkaar in het weekend tegenkomen, bijvoorbeeld tijdens het stappen, dan heeft de school daar eigenlijk, ondanks een verplicht pestprotocol, toch helemaal niets over te zeggen ?

Een protocol geeft je geen mandaat dat je niet hebt ?

Buiten schooltijd ligt de verantwoordelijkheid bij de ouders. Dan heeft de school niks te vertellen. Tenzij er sprake is van ernstige laster.

Wat ook meetelt is niet zozeer wat juridisch mag, maar de school zelf. En daar zitten enorme verschillen in; wat in de ene school een goede grap is kan in de andere onmiddelijke schorsing opleveren. Dat zie je als leerling niet zo snel want je ziet er meestal maar één.

Wel heb ik het idee dat er wat angsthazerij heerst gezien de berichten van herhaaldelijk de hele school ontruimen wegens geruchten, waar vroeger een potige leraar de boel in een paar minuten de boel ontzenuwd danwel uitgezocht en desbetreffende leerling voor de rector gebracht had. Kennelijk geen potige leraar te bekennen op zo'n school.

Er heerst tegenwoordig een sfeer van angst en "geen enkel risico lopen".
Als je vroeger op het schoolplein zei "ik ga een bom op de school gooien" dan moest je naar de rector.
Nog langer geleden kreeg je wellicht een tik op je vingers.

Als leerlingen dat tegenwoordig doen dan wordt de politie erbij gehaald en wordt de school ontruimd en doorzocht op explosieven. Men is helemaal het zicht op de realiteit kwijt.
Volwassenen kunnen zich kennelijk niet meer voorstellen dat pubers wel eens dingen roepen die niet waar kunnen zijn of die ze niet echt menen.

Hetzelfde met twitteren over school.

"Er heerst tegenwoordig een sfeer van angst en "geen enkel risico lopen". Als je vroeger op het schoolplein zei "ik ga een bom op de school gooien" dan moest je naar de rector. Nog langer geleden kreeg je wellicht een tik op je vingers."

100% mee eens. Daarnaast zijn veel uitlatingen veel zichtbaarder geworden door alle communicatie middelen. Vroeger zij je misschien tegen een klasgenootje dat een leraar wat jou betreft dood zou mogen vallen. Niet smakelijk, maar dat soort zaken gebeuren. Nu zeggen kinderen dat soort (domme) dingen op Twitter, en er is meteen groot alarm.

Ik ben vroeger op de lagere school ernstig gepest. Twee klasgenoten (niet mijn enige belagers, wel de ergste) hadden er een hobby van gemaakt om me op weg naar huis op te jagen en me, als ze me te pakken kregen, wat toch wel een paar keer per week was, in elkaar te slaan. Eén van hen was ontzettend veel sterker dan ik, ik was in de verste verte niet tegen ze opgewassen. Dat heeft vijf jaar geduurd. Daarna heeft het nog achttien jaar geduurd voor ik de angstaanvallen op straat kwijt was. Van PTSS hoorde ik pas veel later, maar dat was het natuurlijk wel.

Verantwoordelijkheid van mijn ouders? Die waren zo in beslag genomen door hun eigen sores en hun slechte huwelijk dat ze niet in de buurt kwamen van hier aandacht voor hebben. Was de school in die tijd maar wel alert op dit soort dingen geweest, dat had een enorme hoop ellende kunnen voorkomen.

Natuurlijk is dit een geval van enorme last (niet laster) geweest. Maar waar trek je de grens? Ik was een gesloten jongetje dat de ellende heel erg binnen hield, ik schreeuwde niet van de daken dat het niet goed ging. Een houding van "afblijven, tenzij" bij de school is geen houding waarmee je zoiets boven tafel krijgt. Als een school signalen ziet dat het niet goed gaat met een kind, en hopelijk herkennen ze die beter dan in mijn tijd, dan moeten ze er dieper in duiken om te kijken wat er aan de hand is. En dan bemoeien ze zich er al mee, nog voordat duidelijk is of het op school of daarbuiten gebeurt. Ik denk dat die grens helemaal niet zo duidelijk te trekken is.

Als een pestprotocol betekent dat scholen zich bewust zijn van pesten, signalen weten te herkennen, snappen hoe je zoiets kan doorbreken, dan kan ik dat alleen maar toejuichen. Als pesten uit de hand loopt is het iets vreselijks. Ik heb een deskundige in de effecten van pesten wel eens horen zeggen dat hij de emotionele schade van een half jaar pesten met die van een verkrachting gelijk stelt. Dan heb ik het equivalent van tien verkrachtingen achter mijn kiezen. Reageren jullie dan nog zo? Moet je het dan maar aanzien en op de verantwoordelijkheid van de ouders rekenen? Het onderwerp verdient het om ernstig genomen te worden, omdat het fucking ernstig kan zijn.

"GEk dat deze enige juiste comment (minus de laatste zin)weer zonder argumentatie naar beneden werd gemind."

Inderdaad, het klopt namelijk geheel. De school is niet verantwoordelijk voor jongeren buiten schooltijd, dat zijn inderdaad de ouders. Een leerling zal natuurlijk niet zo snel kijken naar dergelijke juridische aspecten, maar het klopt volledig. Overigens zie ik wel vaker dat mensen minnetjes geven voor inhoudelijk volstrekt correcte informatie, en ik vind het plus/min systeem volstrekt nutteloos/inhoudsloos.

Maar het is niet wáár, unbalanced. De school heeft wel degelijk ook een verantwoordelijkheid buiten schooltijd - als de actie te herleiden is tot school, is zij (mede) verantwoordelijk. Een pesterij die op school begint en 's avonds op het dorpsplein leidt tot een in elkaar slaan, kun je aan de school toewrijven. Net zoals pesterij die na schooltijd verder gaat op Hyves of MSN.

De wet zegt niet "enkel en alleen bij ernstige laster" maar legt alleen generiek de verantwoordelijkheid voor een veilige omgeving bij de school.

Anoniem schreef iemand afgelopen vrijdag: Volwassenen kunnen zich kennelijk niet meer voorstellen dat pubers wel eens dingen roepen die niet waar kunnen zijn of die ze niet echt menen.

Niet alleen pubers liegen soms. Sterker nog: Komt in de beste families en in alle lagen van de bevolking "boeren, burgers en buitenlui" voor. In veel gevallen menen ze het ook nog, noemen het zelfs: "Vrijheid van meningsuiting". Jullie zijn te jong om het lied echt te kennen of zelfs maar goed te begrijpen. Luister eens naar Janis Joplin met het onvergetelijke "Me and Bobby McGee met de onsterfelijke gevleugelde zin die vertaald luidt: "Vrijheid betekent niets meer te verliezen hebben".

http://quietube3.com/v.php/http://www.youtube.com/watch?v=CQ-QfMv7Fzw