De virusbestrijder houdt nu wel een aantal slagen om de arm. Het probleem is volgens McAfee dat de meeste cybercrime-incidenten niet worden gemeld. Sommige bedrijven weten het gewoon niet, andere melden het niet. Ook is het onduidelijk wat de werkelijke schade is die een aanval bijvoorbeeld veroorzaakt. In het geval van gestolen intellectueel eigendom is het zeer lastig om de schade te bepalen, iets wat ook McAfee erkent.

Uiteindelijk gebruikt McAfee verschillende cijfers en rekenmethodes om voor de hele wereld een totaal bedrag te extrapoleren. In totaal hanteert de virusbestrijder drie methodes, waarbij de bedragen variëren van 375 miljard, 445 miljard en 575 miljard dollar wereldwijd. "Geen van deze methodes is bevredigend, maar totdat het melden en verzamelen van gegevens verbetert, bieden ze een schatting van de wereldwijde kosten van cybercrime en cyberspionage", aldus het rapport.

De virusbestrijder stelt dat de cijfers mogelijk totaal niet kloppen. "Gegeven de grote variatie in geschatte schade en de moeilijkheid om intellectueel eigendom te berekenen, is het mogelijk dat we de kosten van cybercrime en cyberspionage hebben overschat", zo valt in het rapport te lezen. Daarbij wordt ook gemeld dat gezien het aantal incidenten de werkelijkheid mogelijk anders is en de schade nog veel hoger zou kunnen liggen.

Onderbouwing

McAfee is niet de enige die de schade van cybercrime probeert te berekenen. Ook Symantec en het Nederlandse TNO deden dit in het verleden. De berekeningen zijn vaak zo slecht onderbouwd dat veel critici dit soort rapporten dan ook hekelen. NRC Next controleerde de claim van TNO dat cybercrime in Nederland 10 miljard schade zou veroorzaken en stelde dat het cijfer ongefundeerd was. Eerder publiceerde ProPublica dit onderzoek naar alle rapporten en gigantische schadebedragen en stelde dat de cijfers op vaak onnauwkeurige en oncontroleerbare schattingen zijn gebaseerd.

Naast het feit dat dit soort rapporten massaal in de media verschijnen, is een probleem volgens critici dat sommige van deze rapporten door politici en belangengroeperingen worden gebruikt bij het opstellen en bepalen van beleid. Een bekend voorbeeld is dat cybercrime groter dan de drugshandel zou zijn. Een mythe die in nog steeds veel presentaties opduikt.