Overheden moeten de protocollen en infrastructuur van het internet met rust laten, omdat ingrijpen een "uiterst schadelijk effect" op het internet zal hebben en er zelfs voor kan zorgen dat het kapot gaat. Daarvoor waarschuwt de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) in een nieuw rapport.

De WRR is een onafhankelijk adviesorgaan voor de Nederlandse regering en geeft de regering gevraagd en ongevraagd advies over onderwerpen vanuit een langetermijnperspectief. In het rapport "De publieke kern van het internet. Naar een buitenlands internetbeleid" (pdf), dat vandaag is overhandigd aan minister Bert Koenders van Buitenlandse Zaken, pleit de WRR voor internationale bescherming van het internet.

Volgens de WRR rusten de integriteit en betrouwbaarheid van het internet, en alle maatschappelijke en economische processen die daaraan verbonden zijn, op het functioneren van een kern van internetprotocollen en infrastructuren die als mondiaal publiek goed kunnen worden gezien. "Als staten omwille van nationale belangen direct ingrijpen in die centrale protocollen en infrastructuren, heeft dat een uiterst schadelijk effect op dit mondiale publiek goed. En dat gebeurt steeds vaker, omwille van nationale veiligheid en economische belangen", aldus het adviesorgaan.

Aanbevelingen

In het rapport beveelt de raad aan om het internet eigenstandig tot een speerpunt van het Nederlandse buitenlandbeleid te verheffen. Daarbij zijn drie aanbevelingen uitgewerkt. De eerste aanbeveling betreft het vastleggen van een internationale norm waarin de centrale internetprotocollen worden aangemerkt als een neutrale zone, waarin bemoeienis omwille van eigen nationale belangen niet geoorloofd is.

Verder moet worden bevorderd dat internetveiligheid, de veiligheid van het netwerk en nationale veiligheid in relatie tot het internet op nationaal en internationaal niveau beter van elkaar worden onderscheiden en afgebakend. Als derde moet het werkveld voor de Nederlandse internetdiplomatie worden verbreed, zowel naar nieuwe coalities tussen staten als naar internetbedrijven, ngo’s en de technische gemeenschap.