De _af_wezigheid van afluisterspullen kun je ,voor iemand die echt paranoide is toch nooit afdoende bewijzen .

Als je echt iets zou vinden weet je het zeker - maar waarom denk je partner wel overtuigd is als je met "iets" zoekt en zegt "niks gevonden met de budget detector van ali " ?
De paranoide partner zegt dan alleen dat de geplaatste spullen zo goed verstopt zijn dat je (goedkope) detectie ze niet kan vinden. Of wellicht dat jij , of de ingehuurde onderzoeker ook in het afluistercomplot zitten.
Ik denk dat , als je echt geen aanleiding hebt om iets te kunnen vinden dat je voornamelijk geld weggooit en er toch geen gerustgestelde partner voor terugkrijgt.

Er zijn bedrijven in gespecialiseerd om het huis of ruimtes na te kijken. Even een beetje zoeken op internet en je bent er zo achter. Maar met een beetje logica kom je ook een heel eind.

Afluisteren is tegenwoordig vrij eenvoudig. Dat is wanneer je voor een bepaalde overheidsinstantie werkt of een hobbymatige specialist bent met een stevig budget. Je hebt de huis-tuin-en-keuken spullen die eigenlijk allemaal niet echt goed werken omdat het op batterijen loopt en je toegang tot de locatie nodig hebt. Je kunt via malware de webcam/microfoon van een (Windows) computer op afstand aanzetten. Het schijnt ook vrij eenvoudig met een iPhone en Android apparaat te werken (lees: wanneer je voor de overheid werkt). Je kunt echter ook op afstand geluidstrillingen opvangen via bijvoorbeeld een raam. Moet je wel vrij zicht hebben op het raam en een duur apparaat aanschaffen.

Kortom: er zijn legio mogelijkheden om iemand af te luisteren. Het grootste probleem is dat het nooit afdoende en geruststellend is. Als iemand een persoon zou afluisteren omdat hij die persoon niet vertrouwd dan is degene die aan het afluisteren is juist degene die niet te vertrouwen is. Dus aangezien de mogelijkheden eindeloos zijn en de vertrouwensrelatie afwezig zal het nooit 'goed' komen.

Mijn advies zou dan ook zijn om te werken aan de relatie met de familie. Daarbij hulp in te schakelen van professionele hulpverleners waarbij je ook kunt uitsluiten dat een psychiatrische aandoening niet ten grond ligt aan dit probleem.

Ps. De test van jouw partner rammelt aan alle kanten. Maar ik snap best dat het voor jou een enorm ingewikkelde situatie kan zijn.

Ik vind het wel een interessante vraag - laat ik hem anders formuleren:

Wat zijn goede manieren om surveillance-apparatuur te detecteren? BV scannen op WiFi SSIDs die dichterbij zijn dan je zou verwachten?

Kans is klein dat ze daadwerkelijk zover gaan al wordt de drempel tegenwoordig wel steeds lager met alle technologische voortgang. Het is dus logischer dat er sprake is van een waan.
Oplossing is simpel: zorg dat ze je partner vertrouwen en dat deze inziet dat ze hem/haar niet wantrouwen. Kan dat niet dan moet jij meer vertrouwen en rust geven.
Dit gedrag wordt namelijk vooral veroorzaakt door stress en als je die weghaalt is het probleem vaak ook weg.

Dat is het beste advies dat je kan geven in dit geval.
Wacht niet te lang, voor er nare dingen gebeuren.

Partner de deur uit doen, paranoya is niet te genezen

Het enige bewijs is om iets te laten vallen waar of niet waar war de familie heel zeker niet kan weten.
Als er maar een of andere weg is dat ze het kunnen vermoeden of op andere manier te weten komen is er al geen bewijs meer van te maken.

Komen ze dan met dat op tafel dan pas is het foute boel. Nu lijkt het op wat anders. Het is ondoenlijk om alles met zekerheid afgeschermd te hebben.

Misschien is het beter dat ze onwaarheden roept in jouw bijzijn en dat dan de familie er over begint.
Zeg bijvoorbeeld dat je een kut familie hebt en dat je samen naar Noord Korea verhuist om een nieuw leven op te bouwen.

Als de familie niks zegt is het toch duidelijk? Gaat ze maar alleen naar Noord Korea

Ik ben bang dat het al te laat is om de relatie tussen familie en partner nog te herstellen van de kant van de partner dan. Ik probeer de stress weg te halen door zo min mogelijk bij elkaar te komen, wat gelukkig door de omstandigheden nog niet zo opvalt. Familie is zich van geen kwaad bewust en denkt dat partner er gewoon niet zo van familieaangelegenheden houdt, wat ook klopt.
Ik heb dit ook niet besproken met de familie maar mijn partner is, weet ik sinds een paar maanden, er al jaren van overtuigd dat dit speelt. Mijn partner heeft dit dus echter jaren voor zich gehouden en dat heeft behoorlijk geëtterd.
Ik heb ook gesuggereerd dat er misschien sprake is van een misinterpretatie, maar daar werd mijn partner erg boos om.
Ik denk dat een gesprek met de huisarts dan maar iets is wat ik zal moeten ondernemen, maar geen idee hoe ik mijn partner naar een hulpverlener zou moeten krijgen.
Bedankt voor jullie reacties in ieder geval, deze gaan een kant op die ik zelf ook had bedacht, maar niet echt wilde zien.

plus, wat denk je zelf? jazeker, paranoia, en huisarts, en die vent van je is zo gek als een deur, maar ja, wat als hij gelijk heeft?

een en ander is denk ik vrij eenvoudig te bewijzen.

spreek met je man op een onafgeluisterde locatie zonder telefoons opzak, en spreek af dat je een lange blonde haren pruik/kort zwart kapsel pruik koopt, zelf duidelijk thuis naar de winkel gaat, waarna je om de hoek de pruik opzet, weer naar huis gaat, en luidruchtig samen doet of je man vreemdgaat. in geval val camera's,... tsja. doe je ding.

Laat van te voren in bijzijn van je man tijdens een familiediner vallen dat je hem zo buiten zou schoppen als hij vreemdging,

en daarna? Fluistert je familie in dat hij vreemdgaat, dan weet je genoeg, hoor je niks... dan ook.

An sich is het natuurlijk een idee om iets te zeggen wat de andere partij niet kan weten tenzij ze meeluisteren, maar dat is lastig om goed te doen.
Heel veel mensen vergeten hoeveel informatie ze weggeven, en als je kwaadwillend/paranoide denkt kun je elke halve uitspraak draaien in de richting "zie je wel, dat had ik alleen thuis gezegd en toch weten ze het".

De minder nare variant zijn waarzeggers, die hun klant terugvertellen wat de klant gezegd heeft en wil horen .
Als je daar gevoelig voor bent hoor je vooral enorm frappant passende adviezen die de waarzegger 'onmogelijk' kon weten .

Als skeptische buitenstaander zie je wat makkelijker platitudes, Barnum uitspraken en het terugvertellen van gegevens die mensen eerst hebben laten vallen.

De paranoide partner is waarschijnlijk niet in staat om de test "dingen thuis zeggen die ze niet kunnen weten- en kijken of ze er toch wat van weten" goed te doen , en zal waarschijnlijk in alles een bevestiging zien.
(roepen "ik word dik" - familie : "geen koekje erbij ?" - ZIE JE WEL - betrapt ! )
Nog leuker als de paranoid zich realiseert dat de familie het afluisteren zou proberen geheim te houden - dan wordt het dubbel lastig om ze betrappen, en is een _nog_ kleinere aanwijzing het bewijs - ze proberen het geheim te houden, maar daar versprak tante Jo zich toch maar ! mij pakken ze niet , ik heb ze door ! . En betrap je de familie niet, dan is het omdat ze weten dat je erop let en zeggen ze niets - alsnog betrapt !


huisarts 100% mee eens.
Ik ben _geen_ medicus, maar de medische contexten waar je echte paranoia als symptoom in tegenkomt zijn - onbehandeld- bijzonder onaangenaam.
Degene die vaak genoemd worden zijn schizofrenie, en bv .cocaineverslaving. Dat wil niet zeggen dat je partner dat heeft- ook niet dat dit de enige oorzaken zijn - en zelfs niet dat het meest voorkomende oorzaken zijn . Alleen degene die vaak populair genoemd worden. Niet altijd is dat ook wat in de praktijk het meest voorkomt. Zelf wikidokteren is ook geen goed idee als het om serieuze zaken gaat . Maar bij elkaar lijkt me _wel_ zaak dat je hier professionele hulp vraagt. De huisarts is het eerste loket daarvoor .

Als je partner niet wil, misschien dat je in eerste instantie zelf alleen naar de huisarts kunt gaan , met de vraag dat je je zorgen maakt over je partner _want 1/2/3/ _ . De huisarts kan (en mag) geen diagnose op afstand stellen over een derde, maar je krijgt allicht een beeld en hint of je je partner meer of minder snel naar een hulpverlener moet zien te krijgen.

Protest! Nergens blijkt dat de partner een man is.
Riekt naar seksisme, alsof alleen mannen paranoia zijn.

Je hoeft natuurlijk niet meteen je partner mee te slepen naar de huisarts. Het is misschien handig om zelf eerst een keer langs te gaan en te vragen hoe je dit het beste aan kan pakken en voor hulp kan zorgen op een manier dat het niet meteen jouw schuld is.

Laat het overheid bij al je opmerkingen weg en ga eens naar metasploit kijken.

Topicstarter laat je niks wijsmaken door de reageerders hier.Zeker,paranoia bestaat,maar bespioneren bestaat ook Het is met de modene technologie steeds makkelijker geworden en de spygadgets steeda betaalbaarder. Richtmicrofoons in auto's in dw straat,of in naburige panden,of gewoon verstopt in huis. Een gehackte telefoon,zowel een mobiele telefoon,draadloze dect-huistelefoon,een smartphone,tablet of pc en ja zelfs een ouderwetse bedrade (ptt) (draaischijf)telefoon kan gehacked waarbij de telefoon als microfoon wordt gebruikt Ikzelf heb het meegemaakt met een ptt/kpn Chipper-telefoon (Washington 50),het was mijn familie die mij erop attendeerde dat ze mij konden horen in huis terwijl ik de hoorn nog niet had opgenomen! Dus ja dat kan Zelfs met een moderne smart-tv kunnen ze je afluisteren in je eigen huis. Dus laat experts komen die je huis en genoemde apparaten kunnen controleren.De Spyshop in Ansterdam kan je huis onderzoeken op aanwezigheid microfoontjes in huis.Maar het kost een lieve duit 42

Omdat je paranoia bent, betekent niet dat ze je niet afluisteren...
Goed gesprek met familie en partner lijkt me de meest voordelige oplossing. Maar als dat niets oplevert dan is de stap naar de psychiater er een die met rasse schreden nadert...<einde>

Kans dat er daadewerkelijk wordt afgeluisterd lijkt me klein, maar ik snap je probleem met het gesprek aangaan. Ik zou het zo aanpakken:

- Vraag je partner wat er zou moeten gebeuren om voor hem/haar voldoende uit te sluiten dat er wordt afgeluisterd. Maak dit kwantificeerbaar (en hopelijk ook een beetje redelijk), bijvoorbeeld 'achter alle meubels kijken en met detector xyz door het huis lopen'. Doe vervolgens wat je afgesproken hebt. Hiermee laat je zien dat je de zorgen van je partner serieus neemt, maar baken je wel af hoe ver je zult gaan om het te onderzoeken. Immers, zoals iemand hier boven al zei, als het een paranoide stoornis is, ga je iemand nooit overtuigen en blijf je bezig.

- Onderzoek gedaan, en niks gevonden? Breng voorzichtig de suggestie dat het meer in het hoofd van je partner zit. 'Zou het kunnen zijn dat je het feit dat het niet zo botert tussen jou en je schoonouders is uitgegroeid tot dit gevoel dat ze ons afluisteren?'. Blijft partner tegensputteren dat er echt wel wordt afgeluisterd? Dan kun je zeggen dat jullie volgens zijn/haar instructies onderzoek hebt gedaan, en niks hebt gevonden, en dat van tevoren was afgesproken dat dat voldoende zou moeten zijn. Het is natuurlijk een hele deuk in je ego om tegen jezelf toe te geven dat je misschien paranoide bent, dus de stap van 'geen aparatuur gevonden, dus nu naar de huisarts' hoeft niet in één gesprek gezet te worden. Mag best een week of 2 overheen gaan waarin geleidelijk het kwartje dat het psychisch kan zijn valt. Maar als partner er helemaal niet aan wil dat het misschien wel in zijn/haar hoofd zit, is het denk ik wel tijd voor een ultimatum.

In de gevallen die ik ken waarbij de partner of huisgenoot dit riep lag het probleem veel dieper dan de angst voor afluisteren. In bijna (3 van de 4) alle gevallen had de partner/huisgenoot namelijk ook iets te verbergen (vrouwen die een leuke partner ontmoeten die vol zakelijke plannen zitten of gewoon teren op de zak van de vrouw in kwestie tot die berooid en met illusie achter blijft) en waren de waarschuwingen van de familie ook terecht. In het 4e geval bleek het gewoon een paranoïde persoon te zijn (borderline syndroom) welke nooit gerust te stellen was.

Afluisteren is overigens vrij eenvoudig tegenwoordig. Je hebt toestelletjes die met een SIM kaartje werken en remote bestuurd worden, zelfs voor in de auto met GPS. Je hebt ze ook met een micro SD kaartje om opnames te maken. Maar ze hebben allemaal 1 ding gemeen, ze hebben elektriciteit nodig. En afhankelijk van het gekozen device, ik noem ze maar actief en passief zijn de passieve apparaten niet 1-2-3 op te sporen omdat ze geen radio signalen (GSM/2-/4G/WiFi) uitzenden.

Aan de andere kant moet je tussen de 50-150 euro rekenen per apparaat en heb je er 1-2 per ruimte nodig voor een redelijke dekking en een beetje grote ruimte misschien wel 3 of 4. Om een eengezinswoning vol te hangen ben je een kleine 500-1000 euro kwijt afgezien van het feit dat je een dagje ongelimiteerde toegang tot het huis moet hebben.

Dan bestaan er nog mogelijkheden van spyware op een computer. Daarvoor heb je ook fysieke toegang nodig, althans de gemiddelde burger (of je moet nog een Windows XP/Vista/7 systeem hebben, daar is zelfs een amateur zo binnen). Maar wanneer de computer uit staat dan hebben ze daar niets aan. En spyware op de telefoon, ja dat zou kunnen, maar ook dat is niet echt eenvoudig voor de gemiddelde burger.

De kans dus dat er afgeluisterd wordt is dus nihil, maar nooit uit te sluiten. Overigens, als er apparatuur geplaatst is zijn er twee plaatsen die voor de hand liggen, in de wandcontactdoos (stopcontact in de volksmond) of bij het lichtpunt waar de lamp hangt. Alternatieven zijn er niet zo veel omdat dit veelal te veel storing oplevert, wat je in films of series soms ziet, bijvoorbeeld een bug in een luidspreker is namelijk zinloos (of het moet een camera zijn zonder geluid).

In dit topic zijn er ook mensen die zeggen dat je wat moet zeggen of doen waarop de "afluisteraars" zullen reageren. Maar wie zegt jou niet dat je partner dit niet doorverteld en alsnog bij de familie terecht komt. Kortom het is niet eenvoudig te controleren en alles draait om vertrouwen.

En hoe hard het misschien ook klinkt, maar partners zijn vervangbaar en familie niet en geen enkele partner is een breuk met de familie waard. En kijk uit voor "partners" die je willen vervreemden van de familie, want in bijna alle gevallen is dit een strategie om je financieel en emotioneel uit te kleden. En niks is ergers dan alleen en berooid achtergelaten te worden zonder band meer met de familie.

Of je dit als partner kunt doen weet ik niet, maar bij een waandenkbeeld kan challengen wel wat helpen, bijvoorbeeld eens meegaan in het idee en proberen samen te bedenken waarom de familie dat nou precies zou doen, en hoe dan, en wat ze dan met die gegevens gaan doen, en waarom dat erg is.
Heeft de familie echt de tijd om dat de hele dag te doen? En dat kunnen ze er dan allemaal mee? Wat is het voordeel dat ze eraan ontlenen? En wat is het nadeel voor je partner?

Het zou wat inzicht geven in de gedachtenstroom van je partner en dat kan een aanwijzing zijn of het om echte waanzin gaat, of dat er ook wel wat nuchterheid tussen de stress zit.

Iets als voodoo is gebaseerd op suggestie en werkt heel krachtig. Dus als je partner overtuigd is dat je familie afluistert, dan zal hij of zij alleen maar bewijzen daarvan zien in het dagelijkse leven ("zie je wel, ik mis nu de bus omdat ze wisten dat ik die bus wilde nemen en ze hebben de buschauffer omgekocht") en afhankelijk van hoe ver dat gaat, moet je toch wel professionele hulp gaan zoeken. Zelf heb je er nu last van, dus daar kun je mee naar de huisarts of naar maatschappelijk werk om er eens over te praten hoe je daarmee verder moet.

Ik vind de methode van Anoniem 9.11 ook een prima voorstel, maar neem er inderdaad de tijd voor. Het risico is natuurlijk groot dat je partner jou ook gaat wantrouwen. En dan ben je verder van huis, maar dan is het zeker tijd om hulp te zoeken.

Overigens is het natuurlijk altijd mogelijk dat je familie dat inderdaad doet, maar dat kun jij zelf het beste inschatten...

Een manier om meeluisteren in een ruimte via de vaste telefoonlijn door overheid, zonder tapvergunning, te voorkomen is opnemen in het bel-me-niet register.

Het verschijnsel heet paranoia, maar als het over een persoon gaat gebruik je het woord paranoide.

Uhm...? Ah! Het is natuurlijk al bijna 1 april! Dan kan ik je opmerking wel plaatsen - want verder raak je kant noch wal...

In ons geval hebben we inmiddels al langer dan 10 jaar een relatie en ook een kind. Vanaf het begin af aan had mijn partner moeite met mijn familie, maar sinds de geboorte van ons kind zijn deze verdenkingen gaan spelen. Vanaf dat moment is er regelmatig opgepast en was er dus ongelimiteerd toegang tot ons huis.
Ik zie drie opties:
- Mijn partner heeft zo'n hekel aan mijn familie dat mijn partner dit ziet als een mogelijkheid om een wig tussen mijn familie en mij te drijven en het contact te minimaliseren of beter nog volledig te beëindigen. Het hele verhaal is verzonnen en binnenkort vind ik een apparaat dat inderdaad afluistert. Ja ik word zelf nog paranoia ik weet het:-). Ik denk in dit geval niet dat mijn partner mij emotioneel en financieel wil uitkleden, maar het wel prettig vind om mij meer voor zichzelf te hebben en irritaties te minimaliseren.
- Mijn partner heeft een hekel aan mijn familie en denkt dat zij dat ook aan mijn partner hebben, vanuit dat oogpunt is de waan verder ontwikkeld en neemt het nu vormen aan dat mijn partner probeert te bedenken wat mijn familie het meest zou kwetsen, onder andere dus dat ons kind niet meer mag gaan logeren. Dit vind ik dus sowieso te ver gaan en is een discussiepunt.
- Mijn partner heeft gelijk. En dan moet het te vinden zijn. Want veel opties zijn er dan niet in ons huis, het idee is dat alleen de woonkamer afgeluisterd wordt.

Eerlijk gezegd acht ik de kans groter dat het optie 1 of 2 is.
Voor 1 omdat mijn partner vaker rigoureus de schepen achter zich verbrand heeft als iemand als storend werd ervaren, waaronder leden van de eigen familie. En omdat ik nu ook niet meer weet wat te denken, heb ik op de telefoon van mijn partner gekeken en die heeft van een kennis een link doorgestuurd gekregen voor de aanschaf van een afluisterapparaat. Vervolgens is er een dag nadat mijn partner bij deze kennis op bezoek is geweest geld gepind uit een automaat, mijn partner pint eigenlijk nooit voor contant geld.
Voor 2 omdat er een verleden is met depressiviteit en paranoia kan volgens mij ook een gevolg zijn van langdurig wietgebruik.
Voor 3 zie ik geen argumenten, ik denk dat mijn familie verder vrij standaard is, al denk ik wel dat ze enthousiaster doen over mijn partner dan dat ze dat zijn. Maar ik heb geen helicopterview dus dat is toch lastig te beoordelen. Ik kan me zo lastig voorstellen dat ze altijd en al jaren toneelspelen, aan de andere kant doe ik dat de laatste maanden ook.

Hahaha, wat een vraag. Iedereen en alles wordt afgeluisterd, de eenvoudigste mobiel heeft zelfs al 2 microfoontjes, waarvan 1 tegen ruis filtering. En meestal heeft een mobieltje ook 2 camera's, front en back.

Via WIFI is dit prima af te luisteren, en daarom accepteer, PRIVACY is iets van het VERLEDEN. Privacy bestaat niet meer, dat was een illusie van ongeveer voor het jaar 2000.

Dus ja, uiteraard is het makkelijk om alles wat iemand zegt af te luisteren, het is zelfs standaard. Alles wat iedereen telefoneert bijvoorbeeld kost 1 euro per persoon in Nederland om op te slaan in Data centra. Voor de gehele Nederlandse bevolking kost afluisteren nu ongeveer 17 miljoen euro om alle gesprekken op te slaan voor 1 jaar. Het spreekt voor zich dat dit alleen maar goedkoper wordt.

Accepteer dat je geen privacy hebt. Privacy bestaat niet, niet meer, niet in deze huidige technologische wereld.

Advies: Ga bij de Amish wonen in Amerika. Die hebben zeer zware straffen op mobieltjes of andere apparatuur.

kijk dit maar eens hierna is ze helemaal paranoia: Denk eraan een heleboel apps uit de illegale app store hebben trojan's

http://anthonyvdmeer.nl/portfolio/find-my-phone/

Samen een kind hebben zegt niks. Sommige "partners" zijn zo "verstikkend", "eng" en "claimend" dat alle banden met familie en vrienden er kapot aan gaan. Ik vraag me sowieso hoe je in hemelsnaam een kind kan maken met een dopie, maar dat is een ander verhaal. Bijvoorbeeld:
zegt meer dan 1.000 woorden. Kans dat iemand verknipt en paranoïde is door jarenlang wietgebruik is heel goed mogelijk, ik maak me meer zorgen om jullie kind dan om je partner en ik denk ook dat dat bij je partner meespeelt, want die is gewoon bang om kind en partner kwijt te raken omdat hij/zij waarschijnlijk ook dingen doet die niet door de beugel kunnen. Bij mij is wiet/drank in de buurt van kind reden om partner vierkant voor eeuwig het huis uit te schoppen.

Je gaat waarschijnlijk zo een apparaat vinden, en je gaat je partner geloven want die bleek "gelijk" te hebben. En iedere ontkenning van je familie zal jij zien als leugen waardoor jouw partner zal bereiken wat die wil. En de volgende stap wordt je kennissenkring. Tot je helemaal alleen staat en ondanks de waarschuwingen tuin je er volledig in.


Ik denk dat het daar al te ver in gaat. Er speelt veel en veel meer. Ben je straks van je familie af, wat is dan de volgende stap? Vrienden? Kennissen? Werk? Collega's?


Als er iets gevonden moet worden dan wordt er ook iets gevonden. Maar schat je je familie zo dom in dat die op een breuk aansturen door zo iets te plaatsen in je huis. Niemand is zo dom. En ik denk dat wanneer er wat gevonden wordt het door je partner zelf geplaatst is. Zie ook:

Dat zegt meer dan genoeg, je gaat iets vinden. Je familie gaat "onterecht" beschuldigd worden, er komt een breuk en je tuint er in.

Geloof je familie en niet je partner. Dat is mijn tip.

Overigens. Mocht je iets vinden dan aangifte doen bij de Politie zonder je partner er bij en neem het "apparaatje" mee. Zeg tegen je partner dat ze kunnen achterhalen wie het gekocht heeft aan de hand van serienummer. En wacht een weekje of twee en zeg dan tegen je partner gewoon tussendoor dat het apparaatje door die kennis is gekocht volgende de politie. Kijken hoe je partner reageert. Of noem die kennis van de links als mogelijke plaatser bij de aangifte.

Partner dumpen , wel eerst voorbereidingen treffen tegen de gevolgen zoals kind etc. , ook een goed gesprek aangaan met alle betreffende familie , die ga je de komende jaren nog hard nodig hebben mbt het gezeik en de strijd die gaat voortvloeien uit de breuk met je partner .

Beter nu koppen met spijkers slaan dan nog jaren wachten , het gaat alleen maar lastiger worden en meer trammelant geven .

Klinkt mij als borderline. Veel sterkte en wijsheid gewenst.

Het valt mij op in de thread dat er heel zorgvuldig NIETS wordt losgelaten over het geslacht van zowel de TS als de partner. Prima, maar het valt mij toch op.

Zodat die de erfenis kan versnellen?

Nu je erop wijst .. je hebt gelijk.
Als dat de nieuwe vorm van beroepsdeformatie is: geen gegevens willen die niet nodig zijn voor het doel...
Dan lijkt me dat een prima ontwikkeling voor privacy mindset.

Otp heeft natuurlijk het recht om met rust gelaten te worden als we aan de vraag met het nare verhaal toe te voegen hebben.

Nee, je geeft zelf je privacy weg door wifi en een mobiele telefoon te gebruiken.

Goedemorgen,

Ik zou graag een Topic willen openen over afluisteren in huis, maar kan nergens vinden waar en hoe ik dat hier kan doen.
Hoe gaat dat?
Ik ben wel anoniem, heeft dat er mee te maken?

Afluisteren via wifi makkelijk? Als je paranoide bent geef je het wifi wachtwoord toch niet aan je schoonfamilie? En is dat apparaat op het stroomnet aangesloten? Lijkt me niet, dus je praat over accu's, die je moet vervangen. Je hebt privacy in dit land. Je hele opmerking lijkt net zo paranoide als de partner van de topicstarter.

Klopt ik probeer zo algemeen en onherkenbaar mogelijk te blijven, het sluit meteen een aantal vooroordelen of genderspecifiek denken uit die kunnen meespelen als het geslacht van mij en mijn partner wel bekend is.
Maar bedankt allen, ik zal er mee aan de slag, al is het erg moeilijk.
Er zaten een aantal zeer werkbare tips bij.

Als het goed is kun je wel Anoniem een topic starten, het duurt alleen wat langer voor het zichtbaar wordt, las ik.
https://www.security.nl/community/3 Nieuw Topic starten.

Leuk verzonnen dit artikel, maar zo kafka-achtig dat het bedoeld lijkt te zijn om nitwits goedkoop te leren op welke manieren ze iemand kunnen afluisteren. Daar ga ik me niet voor uitsloven.

Als het goed is kun je wel Anoniem een topic starten, het duurt alleen wat langer voor het zichtbaar wordt, las ik.
https://www.security.nl/community/3 Nieuw Topic starten.


OK, Bedankt, ik ga er mee aan de slag

Nitwit,

Erg vervelend om te horen. Ik zal je deze post vanuit mijn standpunt schrijven. Ik ben psychotisch geweest. Daarbij horen wanen, hallucinaties, en ook sterke paranoia. Ondertussen ben ik daarvan redelijk hersteld.
Maar daar heb jij verder niks aan natuurlijk, jij wilt tot een oplossing komen. Dat is lastig in dit geval, omdat deze paranoia zo te lezen al enorm diep genesteld is.
Het heeft in de meeste gevallen geen nut om er tegen in te gaan. Probeer je het tegendeel te bewijzen, dan ben je simpelweg deel van het complot. Dat doe je zo te lezen ook goed; je gaat op zoek naar eventueel bewijs dat er afgeluisterd wordt en denkt met je partner mee.

Een goede cognitieve training die ik heb ontvangen toen het slechter met mij ging, is het uitdagen van dit soort gedachtes zonder er meteen vol tegen in te gaan. Misschien kan dit in jullie geval gezonde gesprekken teweeg brengen, zonder dat er geërgerd gereageerd wordt, en zonder dat uw partner zich aangevallen voelt. In mijn geval hield dit in dat ik een dagboek bij moest houden. Telkens als een situatie mij deed denken dat ik afgeluisterd werd, of dat iemand me achtervolgde, schreef ik dit op. Mijn hulpverlener besprak de situaties daarna met mij. "Waarom dacht je dat je afgeluisterd werd," "Waarom denk je dat jij een doelwit hiervan bent," "Wat is de consequentie als dat echt zo is" zijn vragen die je partner kan beantwoorden zonder dat het beeld in twijfel getrokken wordt. Het zijn vragen die jou meer inzicht kunnen bieden in het denken van je partner, en tegelijk misschien voor je partner wat perspectief bieden. Ik ging toen heel erg inzien dat ik helemaal geen interessant doelwit ben, en dat zelfs als ik werd afgeluisterd; laat ze maar! Mij kunnen ze er niks mee maken.

Het daadwerkelijk in laten zien dat er niks aan de hand is, en dat er misschien professionele psychologische hulp nodig is, zal niet gemakkelijk gaan. Vergeet niet dat je partner echt overtuigd is van haar uitingen. Voor je partner zijn dit waarheden, net als de lucht die we ademen. Zeggen dat het niet zo is, zal haar vertrouwen in je ondermijnen en de situatie verslechteren.

Ik wens je heel veel sterkte.