Wat is dat toch steeds met die Belgen?
Elk jaar opnieuw.
We hadden al vastgesteld dat ze niet dommer meer waren,maar eigenlijk een leukere,bourgondische uitvoering van ons Nederlanders zijn.

Ten spijt van de vele jaren dat er nagenoeg onafgebroken op wordt geattendeerd/gehamerd nooit wachtwoorden en gebruikersnamen in combinatie met (credit)nummers mee te delen aan hun bank, blijven er mensen die dat toch doen.
Zij weten wel dat een vraag om deze zogenaamde bancaire gegevens een poging tot diefstal van hun geld is maar toch...

De oplossing schuilt dus blijkbaar niet in het maar blijven hameren op: (citaat vrt.be) ...dat weten we dus uittentreure. Het komt erop aan deze inmiddels algemeen bekende raad werkzaam te laten zijn als deze van toepassing is. Dus op het moment van de echte aanval in de 'phish'. En dàt gebeurt dus vaak niet. want wij onderscheiden de echte aanval niet van de schijnaanvallen in de 'phish

Hoe komt dat? En is men op het moment van de poging tot oplichting de goede raad dan vergeten?

Kort en krachtig neen. Maar hij komt niet op het noodzakelijke moment boven drijven.

Mensen die in een 'phish' zijn getrapt vertellen nagenoeg allemaal dat zij wel nattigheid voelden, maar de overtuigingskracht van het tegengestelde: de stortvloed van woorden dat het wèl OK was, kreeg op een kort moment van zwakheid de overhand en zij waren 'om'.

Volgens mij is de oorzaak dat de natuurlijke argwaan veroorzaakt dat men op véél te veel woorden tegelijkertijd wil gaan, of gaat letten. Net als een prooidier dat zich plotseling gejaagd voelt gaan alle zintuigen op maximale perceptie.
Men voelt zich letterlijk gejaagd of opgefokt.
Pack hunters zoals Hyena's doen hier hun voordeel mee. De gejaagde prooi let op alles behalve nu net niet op dat kleine o zo belangrijke detail...en het is afgelopen met hem.

Elke mail die vraagt om bancaire informatie moet men dus als een pack hunt beschouwen maar oh zo prettig: dat kan héél relaxed, dat kan zonder gevaar want je zit op je gemak lui onderuitgezakt achter je keyboard. Neen, geen Hyena's in de kamer te zien... ook niet buiten in de tuin tussen de viooltjes en de gladiolen.

Daardoor ga je op je gemak alles lezen of beluisteren in plaats van gejaagd en opgefokt.
Je bent geen prooi meer, neen, je bent een onderzoeker geworden en daardoor meer alert op het kleine (geniepige) detail.
Alles is ongevaarlijke lulkoek en gezwets behalve die ene opmerking over invoer van wachtwoorden; dat is het kleine o zo belangrijke geniepige detail. Dat is de èchte enige aanval tussen alle zoetgevoosde schijnaanvallen/schijnbewegingen, en dat heb je nu scherp herkend. Je bent geslaagd in je onderzoek.
Geen twijfel mogelijk want de schijnaanvallen van de Pack, de 'Phish' heb je genegeerd.

De aanval is mislukt de mail kan de vuilnisbak in of de telefoon op de haak.

Zo is het ook zo makkelijk om bejaarden te bedriegen: staat iemand bij hen in de deuropening te beweren dat ze geld moeten betalen of hen binnen moeten laten, dan zijn die bejaarden niet perse dom en goedgelovig maar gewoon te bang om nee te zeggen, want meestal wordt toch een dreiging gevoeld.
Als je niet de kracht en snelheid hebt om iemand weer buiten te gooien dan ga je liever maar geloven dat het wel goed zal komen als je gewoon luistert. Je wilt liever niet ervaren wat er gaat gebeuren als je niet luistert.

In werkelijkheid weet die bejaarde ook wel dat hij helemaal geen open haard / lek dak. / gelapte ramen heeft, maar achteraf is het ook weer makkelijker om niet terug te denken aan de angst maar gewoon vertellen wat het verhaaltje was. Toegeven dat je ook wel wist dat het niet klopte maakt je immers medeschuldig?

Helaas voelen mensen zich via telefoon en mail inderdaad net zo bedreigd, terwijl dat helemaal niet zou hoeven: telefoon of pc uitzetten en eerst eens de krant lezen en er ondertussen kalmpjes over nadenken, of een ander raadplegen zou een stuk helpen. Het idee dat een mail spoed heeft, is natuurlijk vrij absurd... als je er even over na denkt.