Andersgezegd, "ICT" is een risico waar zelfs kleine foutjes in dit hulpmiddel alles stil kunnen leggen en daarmee levens bedreigen.

Overheid, lezen we even mee? Dit is ook een gevolg van de door jullie zo gretig nagejaagde "digitale transformatie".

Heb je het rapport al gelezen? Daarin staat hoeveel verbeteringen ICT heeft gebracht in de kwaliteit en veiligheid in de zorg en daarmee beter kunnen behandelen (incl, redden van levens) van patiënten. Probleem is echter dat men zich niet realiseert hoeveel geld dit kost om goed in te richten en beheren. Daarop kun je de overheid en de zorgverzekeraars aanspreken. Het moet wel allemaal beter, maar mag geen extra geld kosten.
Dat kan wel, maar dan moet je ook harde keuzes maken. Dat gebeurt in beperkte zin door zorg en daarmee hoge investeringen in dure apparatuur te concentreren in een beperkt aantal ziekenhuizen. Patiënten moeten dan wel verder reizen.

Wat men niet durft is de keuze te maken hoeveel een behandeling mag kosten. Als er niet 1 miljoen besteed wordt aan de medicatie voor 1 patiënt, maar diezelfde miljoen beschikbaar wordt gesteld om IT en back-up beter in te richten dan komt dat aan duizenden patiënten ten goede.

Niet alleen de overheid zou moeten meelezen. Ook de ziekenhuizen zelf.

Rathenau en co staan al jaren lang met hun beloofde ICT-smart hemel halve verhalen te promoten op tal van bijeenkomsten.
Ze zeiden tegen mij in het eerste decennium van deze eeuw dat ze teleurgesteld waren over de lage interesse bij zorg-instellingen.
Ze konden mij echter ook niet of nauwelijks uitleggen wat hun effectieve verschil en meerwaarde daarvan ten opzichte van bestaande specifiek toegesneden-instrumenten van ziekenhuizen nou was.
Logisch dus dat slechts de Deloitte achtige personen met teveel tijd-wegens blamages verscheurde advies trajecten- zich dachten een mooie rol te kunnen aanmeten richting ziekenhuizen.

Een zogenaamde nieuwe doelgroep/markt.
Zogenaamd omdat de vergrijzing in procenten van de bevolking zoveel meer zou toenemen.
Als ware het een ware trend ten tijde van weg-ebbende klandizie bij banken en gemeenten wegens vermeende crisis.

Bij TNO waren ze aanvankelijk wel iets nuchterder.
Slechts een beperkt aantal mensen hielden de ontwikkelingen bij.
Er waren ook geen grote afdelingen nodig om tal van grillen van generieke innovaties in de zorg te volgen.
Elk sausje van verkopers middels open technieken en methoden van alles aan elkaar knopen en dan komt er automatisch vooruitgang doorzie je op een gegeven moment wel.
Maar of ze dat bij de RVO voor ondernemers actief in als zorg-toeleverancier en ICT ook zijn weet ik echt niet.
Je ziet rondom de randen van de overheid in ieder geval tal van heil-brengers die TE weinig bevraagd worden op hun sprookjes.

Als de heil-brengers voor de zorg hun ICT-verhaal niet in functionele en transactionele zin kunnen uitleggen maar wel met meerdere fancy termen mooie labels en afgeleide kwaliteiten vraagt u zich dan als ziekenhuis persoon vooral af,
wat heb ik er aan?
Wat heb ik aan dat mooie verhaal van die verkopert?
Zit die ook zelf op de blaren als het enigszins tegenvalt met dat mooie verhaal of zit het ziekenhuis in een situatie (uitzonderingen kan je pas achteraf beoordelen) aan een heel circus van extra maatregelen vast of is dat bij voorbaat uitgesloten?

En tal van voorspelingen over ontwikkelingen van omgevingen en toekomsten zijn per definitie vrij lastig te doen.
Helemaal zodra die door tal van verschillende krachten beïnvloed worden.
Dat betekend dus ook dat de "trends" zelf beïnvloed worden door tal van krachten.
Die bij de zorg uit tal van richtingen komen.
De ICT-trends zelf staan dus van de krachten ook uit alle kanten onder druk.
Ze dus lastig te "koesteren" of bij te polijsten.
Dergelijke trends pakken dus ook NOOIT zo uit als langs een mooi breed uitgestippeld pad.
Ze zijn onderhevig aan investering problemen bij ziekenhuizen.
Die toch vaak ook halve-inkoop en allocatie issue's zijn waar die afdelingen maar achteraan rennen.
En met dit soort trends hoef je ook niet slechts te hopen op hier en daar een paar onverwachte/ongepland/ongewenste bijeffecten of tegenvallers.

Je moet als ziekenhuis en partners/toeleveranciers ook beseffen dat de effecten van wat er allemaal de voorbije 10 jaar in gang gezet is de komende tijd alleen al, enkel zullen uitdijen.
Uitdijen in soort en omvang.
Dat uitdijen van effecten en dat de invloeden uit tal van richtingen komen maakt ook dat het de eerste jaren per definitie lastig te zeggen was wat nou de werkelijke effecten waren van apparaat x in een zorg omgeving.

Het voorbije punt van of nabije aanwezigheid van mobiele telefoons in ziekenhuizen wel of niet precies de werking van zorg apparaten kon verstoren is daar zo'n voorbeeld van.
Of die mobiele telefoons in ziekenhuizen dus ook echt verstandig waren kon je destijds gevoelsmatig wel iets over roepen, maar PRECIES weten was veel lastiger.
En anno 2020 is de talk of the scene al een tijdje dat alles in ziekenhuizen net zo makkelijk moet zijn als Skypen en Facetimen zoals de minister vind toch minimaal moet kunnen.
Enerzijds begrijpelijk, als je tenminste vanuit de onderbuik redeneert.
Dan denk je simpelweg, waarom kan dit nou verdikkie nog niet.
Maar dan wel van het apparaat van de leverancier.
Tel uit de winst.
De OVV waarschuwt nota bene ook dat als ziekenhuis niet moet willen dat de kwaliteit en veiligheid van de zorg voor patiënten in het geding kan komen.

Dat weerlegt het aangestipte probleem geenszins: Als het even misgaat ben je niet alleen alle voordeeltjes kwijt, je bent ook nog veel verder van huis.

"Patiënten"? En wat dacht je van familie en vrienden en alles wat daar omheen hangt? De mens is een sociaal wezen, sociale contacten helpen zelfs ziekteherstel te bespoedigen.

Maargoed, dit is flauw en zwak argument aangezien "dure apparatuur" een leuk (en overwegend lek--andere discussie) extraatje is; het grootste deel van de zorg is nog steeds "handen aan het bed". En als dat niet meer kan want "de ICT doet het niet", dan ben je dus niet alleen je leuke extraatjes kwijt, maar alle zorg. Dan ben je ineens heel erg ver van huis, met je mooie "digitaal getransformeerde" hospitaal.

Ik denk dat je er dan nog steeds niet bent.

Ik denk dat je heel hard moet inzetten op robuust maken van die ICT, inclusief efficiënt kunnen terugvallen op niet-ICT, mocht het misgaan. En oh ja, ook op ICT die niet zo lek is als een mandje, niet alleen de dure apparatuur maar vooral ook de peeceetjes voor het behandelend en administrerend personeel.

Of dat uiteindelijk duurder gaat zijn dan nu? Ik denk dat de bestedingspatronen anders zullen zijn. En dat de verandering geld gaat kosten. Maar zodra het echt een opgelost probleem is? Best kans dat het dan goedkoper gaat zijn dan hoe het nu gaat. Maar ICT is dus nog heel erg ver van een opgelost probleem; dat lijkt maar zo, maar is het niet. En de rot gaat diep.

Bedoel je: https://www.scienceguide.nl/2018/02/is-waarde-robotchirurgie/?
of die subsidie:
https://www.security.nl/posting/643430/Bruins+wil+ziekenhuizen+verplichten+om+digitaal+gegevens+uit+te+wisselen
of …..

En dat sluit zo goed aan op:

"Volgens de OVV zijn ziekenhuizen zo gedigitaliseerd dat het leveren van goede zorg zonder ict bijna niet meer mogelijk is. "Eén defect onderdeel of verkeerde netwerkinstelling kan de primaire zorgprocessen in een ziekenhuis uren- of zelfs dagenlang stilleggen. De kwaliteit en veiligheid van de zorg voor patiënten kan hierbij in het geding komen", aldus de Onderzoeksraad (pdf)."


Nog even daar gelaten dat je hier van het odnerwerp dreigt af te dwalen, het is niet alleen een kosten-baten analyse. (hoe graag rekenmeesters bij verzekeraars en Den Haag dat graag zouden willen. Ook politiek zo lekker simpel en makkelijk).

Als je processen compleet afhankelijk maakt van ICT, dan ben je gewoon kwetsbaar, of een onmogelijke hoeveelheid geld kwijt dat dan niet aan directe zorg besteed wordt. En zelfs dan kun je niet garanderen dat ongeplande down-time plaats vindt. 100% availability is onmogelijk.

Kijk voor de lol eens naar de Democratische Primaries.
In Iowa alles via IT willen regelen. Op de vraag: wat als het fout gaat, kwam het antwoord: Dat gaat niet gebeuren.
Het resultaat: Geen (tijdige) uitslag. Een grote publieke SNAFU.

Op de vraag hoe New Hampshire dit probleem ging voorkomen, kwam het antwoord: We doen het zoals we het altijd gedaan hebben. Met potlood en papier. Hou het zo simpel mogelijk, met zo min mogelijk kwetsbare onderdelen in het proces. Het resultaat: een uitslag. Diezelfde avond nog.

Of neem de citrix-problemen van onlangs.
Propersona in Oost-Nederland moest een week nadat de rest van Nederland haar citrix-systemen al uitgezet en gefixed had, concluseren dat ze een risico hadden gelopen, en alsnog alles off-line halen.

En dan wil je mensenlevens toevertrouwen aan een zorg-systeem dat volledig gedigitaliseerd is.
Wat zou er fout kunnen gaan?

Maar het zal eerst eens goed fout moeten gaan, waarschijnlijk met enige doden, voordat iemand met invloed wakker wordt.
En dan maar hopen dat jij niet een van die doden bent.

We zien in deze waarschijnlijk dezelfde facetten van de problemen.
Zij het dat mijn bijdrage slechts een minimale aanzet van omschrijving van het totale probleem voor ziekenhuizen kon zijn.
Je illustreert denk ik de omvangrijkheid van de problemen die ze over zicht afroepen met de huidige richting van ontwikkelingen.

Je vergelijking tussen 1 miljoen besteden aan medicatie voor 1 patient en 1 miljoen voor IT en back-up is uitermate relatief.
Het kan je beide even dierbaar zijn, maar dat hoeft zeker niet tot dezelfde prioriteiten te leiden.
En anderen kunnen de belangen tussen 1 duur medicijn specifiek voor 1 patiënt en IT en back-up versnipperd over allerlei afdelingen weer heel anders wegen.
Wat blijft er qua effect bijvoorbeeld over van die 1 miljoen voor IT en back-up?
Dat zal een tijdelijk en sterk gefragmenteerd effect zijn tegenover het ene medicijn specifiek voor 1 patiënt.

Hier zijn trouwens niet enkel 1 overheid als in 1 balie, alle zorgverzekeraars als spelers in betrokken.
Ja, een automatisering project halfslachtig of met te weinig budget en onderdelen ervan schrappen of uitstellen is denk ik voor automatisering in zorg instellingen onverantwoord.
Net als bij vrij primaire particuliere organisaties als banken, politie organisaties, luchthavens of nutsbedrijven overigens.
Maar de besluitvorming gaat over meer schijven, meer spelers en dergelijke.
Misschien hebben we met zo'n werkwijze en besluitvorming het bij tal van dit soort situaties in essentie gewoon over het financieren van extra kopzorgen, extra na-werk, extra noodzaak voor patches en upgrades et cetera.
In beginsel leggen ze dus de kiem voor extra inefficiëntie.
Zonde van dat geld, in dat opzicht dus.
En als je dat zogenaamd uit naam van in "elk geval" tenminste dan een beetje vooruitgang van het ziekenhuis en diens proces-voering denkt te moeten doen plaats je jezelf en de zorg instelling op een ongewis of zelfs half-dwaalspoor.
En daar mogen ook advies bureau's, conformity-verklaarders en ook accountant controleurs zich achter de oren krabben wat ze in functionele zin met elkaar nou toevoegen.
Dat soort ontwikkelingen moet je immers niet willen.

In zowel geval van 1 duur medicijn als in geval van het financieren van tekortschietende automatisering is dat een toonbeeld van een zakelijk creatief inkoop proces met te weinig bewustzijn en nuchterheid.
Eerder van cliënten bedienen met dure doosjes en tegelijk afgestompt doekoes schuiven.

De belofte van (een betaalbare) zorg komt van de verzorgingsstaat. De overheid heeft met (drog)argumenten van "marktwerking" de invulling van die belofte naar de verzamelde uitverkoren(!) zorgverzekeraars gegooid onderwijl net doend alsof het volk wat te kiezen had. ("Je moet wel tijdig zijn als je wil wisselen, hoor!" Ja, en dan? Dan geef ik een andere zorgverzekeraar ongeveer net zoveel teveel geld voor ongeveer maar onvergelijkbaar hetzelfde. Dan heb ik gewisseld. En toen?)

Oftewel, zeggen dat alle zorgverzekeraars hier "als spelers" in betrokken zijn, met als implicatie dat het daarom ekstra moeluk is om hier iets nuttigs te bereiken is leuk, maar niet pertinent. Het zal allemaal vast ekstra moeluk zijn, maar dat is puur een artefact van overheidshandelen. Dat hadden ze ook anders kunnen doen, en gezien de hoeveelheid onvervulde luchtfietserij, anders moeten doen.

Besluiten nemen is de taak van het bestuur. Jezelf als bestuurder verschuilen achter "het zijn meer schijven" gaat niet aan.

Ik denk dat we "het bestuur" daar best wel op mogen aanspreken. We mogen ze gewoon afrekenen op hun prestaties, individueel en collectief ook, als het moet.

Als je kijkt naar de wantoestanden bij bijvoorbeeld SVB, UWV, BD-rood, BD-blauw, politie, en nog zo een hele trits aan best wel belangrijke organisaties, dan hebben we als volk teveel datzelfde bestuur op hun mooie blauwe ogen vertrouwd en te weinig bestuurders ter verantwoording geroepen. Je kan wachten tot de hele economie er last van heeft, of je kan besluiten dat onbehoorlijk bestuur onbehoorlijk is en dat gewoon niet meer accepteren.

Voor als de stroom uitvalt hebben ziekenhuizen generators. Die automatisch aanslaan. Omdat als er een paar zich aan de machine bijna dood liggen te hijgen, je geen tijd hebt om naar de kelder te lopen en te kijken welke stop nou weer gesprongen is.

Met de zich vooral zelf briljant vindende IT boys all over the place, zou het wellicht een leuk ideetje zijn om iets soortgelijks voor de kompjoeters in ziekenhuizen te bedenken.

En dan liefst geen bij voorbaat te duur en bij nabaat toch ook weer mislukt megaproject. Want er is één ding wat ze in ziekenhuizen niet kunnen met patiënten: De backup terugzetten.

Toch wel een beetje goedkoop om met minimale bijdrage je andermans werk proberen toe te eigenen.

Ik denk dat het meer is dan dat de IT boys zichzelf zo briljant vinden. De klantjes zijn ook nogal gauw erg onder de indruk van kleurige speeltjes waar je op kan klikken. Om dan vervolgens te denken dat wat goed (voor zover) is voor de desktop ook goed is voor alle andere toepassingen. Om daar vervolgens passende "briljante" (met certificaat van de softwareverkoper!) IT boys bij te huren om er op te klikken, want dat is wat je doet met kompjoeters.

Oftewel, "de markt" levert wat "de markt" vraagt, al dan niet richting vraag geduwd dmv. aggressieve marketeering. In (onder vele andere) het geval van ziekenhuis-IT denk ik dat door alle partijen teveel naar bont-en-klikbaar gekeken is, en te weinig naar "wat als er iets misgaat?" Met als voorspelbaar gevolg dat als er iets misgaat de boel hard op z'n gat ligt.

Ben wel met je eens dat de IT boys hier meer en beter hun best hadden kunnen doen. Tegelijkertijd was daar met de opkomst van het bont-en-klikbare langzaamaan steeds minder ruimte voor, ook vanuit de opdrachtgevers. Dus "we" hebben onszelf collectief voor de gek gehouden dat bont-en-klikbaar het ultieme antwoord zou zijn op alles.

NB: Ik zeg niet "weg met bont-en-klikbaar", ik zeg dat er teveel de focus op lag als allesoplosser, en dat dit de verwachtingen aan beide kanten van de markt geschapen heeft tot de ellende die we nu hebben.

"Always mount a scratch monkey."

Volgens mij staat regelmatig in de krant, dat ze juist niet werken, of tijdens testen, of als ze juist nodig zijn wegens een echte uitval.
Dus misschien niet het juiste voorbeeld om te gebruiken?

Weet jij ook dat de meeste medische apparatuur eerst een periode op batterijen werkt?
En dat juist op een zekeringen ook een hoop automatisering mogelijk is? Zodat bij een uitval, direct de technische afdeling geïnformeerd wordt. Nog voordat een verpleging bij een patient staat, om hem te beademen?

Sorry, maar jouw reactie laat ook iets zien "van een zich vooral zelf briljant vindende anonieme boy".

Ik denk dat we er wel vanuit kunnen gaan dat iedereen zichzelf hier briljant vindt, lieve jezelf briljantvindende ZiZi. Betweteren is goedkoop en zie je hier dan ook veelvuldig. Maar dat wil niet zeggen dat het allemaal automatisch nergens over gaat. In het bijzonder heeft het niet zoveel zin met een jijbak te reageren, wat precies is wat je hier doet. Laat liever zien dat je het ook echt beter weet met een betere analyse. (dixit dezelfde Anoniem als 9:45)

Ik ben niet briljant, gelukkig niet. Ik maar zo mijn fouten en probeer daar van te leren. Of van iemand anders zijn fouten.
En natuurlijk probeer ik zo min mogelijk fouten te maken. Maar zeker bij belangrijke punten, eerst goed nadenken en daarna pas doen. Dat scheelt al een hoop. Risico analyse is daarin een belangrijke, en ik stel vaak lastige vragen, waarna men even terug moet, om wat aanpassingen door te voeren in hun implementatie plan.

Maar ben ik briljant... Ik zou mij zelf niet zo zien. Ik ben wel goed in mijn vakgebied, dat durf ik wel te zeggen. (nu even wat deo gaan zoeken).

Maar om een voorbeeld aan te halen, wat juist ook regelmatig niet werkt, is niet echt een goed punt.

Techniek kan falen, ICT maar ook elektrische installaties. Beide kunnen grote impact hebben, als de backups niet werken.
Maar er is veel meer techniek in een ziekenhuis dat kan falen. Veel meer dan de meeste van ons kunnen denken. Afhankelijk van de impact, kan dit gevolgen hebben voor verschillende onderdelen.

Maar in het document van de OVV, staat natuurlijk wel een paar mooie voorbeelden, waarbij eigenlijk niet de techniek direct de oorzaak was. Maar gewoon dom en slecht uitgewerkte acties of componenten die gewoon niet redundant genoeg zijn/waren.

Komt mede doordat veel van die apparatuur (röntgen, MRI-scanners) Windows draaien. Dat leek Medical Systems destijds wel een goed idee omdat er veel meer programmeurs voor waren te vinden. Daar zullen ze nu wel op zijn teruggekomen...