een last onder dwangsom op te leggen... Ze zouden ook een vergoeding aan de klagers moeten betalen ter compensatie.

Die vlieger gaat niet op, want noch de AVG, noch de Uitvoeringswet AVG biedt zo'n mogelijkheid. Maar indien er schade ontstaat bij betrokkenen (of ze geklaagd hebben of niet) als gevolg van een overtreding AVG, is een uitspraak van de AP wel een grote hulp bij een al dan niet collectieve poging om de schade conform artikel 82 AVG te verhalen.

Ik denk dat we dit soort dingen nog een tijdje gaan zien. Of we dat nu leuk vinden of niet, informatie is macht, je kan er allerlei voordelen uit trekken. Omgekeerd hebben veel organisaties een onevenredige machtspositie waar betrokkenen weinig verweer tegen hebben, een dergelijke organisatie bevindt zich simpelweg in een dominante positie. Een van de punten die de AVG steeds probeert recht te zetten is dat de positie en redelijke verwachtingen van de betrokkenen sluitpost op de overwegingen in de besluitvorming worden om de simpele reden dat er geen werkelijke macht achter zit om ze te handhaven. Uiteraard is het verzet van grote verwerkingsverantwoordelijken volstrekt voorspelbaar, immers ze worden in hun macht beknot en moeten bovendien meer werk verzetten om hun zaakjes op orde te hebben.

Valt helaas niets aan te doen
Privacy wetgeving anno 2020 = onrealistische verwachtingen

En wie betaald die dwangsom uiteindelijk.......... precies!

Eh, er wordt ingegrepen, ondanks het beroep tegen de dwangsom heeft CZ de gegevens van de klagers verwijderd en veranderingen doorgevoerd, en jij vindt dat er niets aan te doen is? Dringt wel tot je door wat er in dit nieuwsbericht staat?

Ze (o.a. CZ) hebben huisartsen al contracten laten tekenen waarbij de huisarts inzage moet geven in de patiëntendossiers als zij daarom vragen, dus het CZ kan in principe al bij alle medische gegevens. Ze vermommen het dan als steekproefsgewijs onderzoek naar verzekeringsfraude en vullen zo stapsgewijs hun eigen database met medische dossiers van willekeurige patiënten.

Maar volgens mij is het in Nederland niet gebruikelijk om een vergoeding te krijgen voor een nadeel wat je niet zelf
ondervonden hebt maar wat een ander onterecht als voordeel gehad heeft. En als dat al wel zo zou zijn dan nog zou je
vrijwel alleen een vergoeding mogen verwachten voor een concreet te becijferen bedrag.

Dus reken er alleen op dat je ooit wellicht een vergoeding kunt gaan krijgen als jij zelf concreet geld bent kwijt geraakt of
kosten hebt moeten maken (met bonnetjes!) als gevolg van zo'n overtreding van de AVG, niet als je je alleen maar
onheus behandeld voelt en daar geld voor wilt zien.

Volgens mij haalt u 2 dingen door elkaar, een bestuurlijke dwangsom kan een minister bijvoorbeeld opleggen.
Verhaal wegens opgetreden schade is denk ik bij voorbaat een vrijwel onbegaanbaar / kansloos pad.
Een advocaat kan zo'n zaak lastig namens patiënten volledig optuigen, de patiënten zijn immers door hun persoonlijke situatie in een fysiek beperkte positie om alles compleet voor te kunnen leggen.
Daarom zijn zbo's, ombudsmannen en/of minister juist aan zet.
Die kunnen de dwangsom-vraag bepalen, deze aanpak lijkt mij dus zeer aan de orde

Doen die dat niet of worden die niet erbij betrokken dan moet de 2e kamer denk ik zich hier ook echt achter de oren krabben.
De 2e kamer kan echt vraagtekens plaatsen bij de omstandigheden van waaruit de ziektekosten verzekeraar te werk gaat.
Namelijk,
in hoeverre kan de opvatting verschillen in wat de risico's voor ziektekosten vergoeding van de gevallen daadwerkelijk kunnen zijn.
En wie is de ziektekostenverzekeraar daar wel voor aan zet?
Dit systeem kan nooit bedoeld zijn dat het verschuiving of toename van privacy inbreuken tot gevolg heeft.
Inbreuken zijn namelijk bij wet enkel toegestaan voor een heel beperkt aantal bijzondere land-belangen.
Privacy borging kunnen ziekekostenverzekeraars dus sowieso ook nooit even gaandewijs afpellen of afbreken.

En wat zijn de verschillen enerzijds tussen hoe de wetgever het bedoelde, het verzekeringnemer en privacy belang, hoe zorgaanbieders er onderling mee omgaan, de verschoningen en speelruimte die de ziektekostenverzekeraars als ondernemers hebben om die bepaalbare risico's zegt te kunnen vergoeden maar daar in gevallen (onterecht) moeilijk kan doen wanneer zich patronen in zorgbehoeftes voordoen.
En voor welk doel en uit hoofde van welk mandaat doen ziektekostenverzekeraars dat?
Slaan ze daarbij steeds zij-wegen in die nauwelijks nog te maken hebben met controleren van rechtmatigheid van een vergoeding aanvraag?
Of zijn ze ENKEL bezig met nagaan van of terecht zorg wordt verstrekt, waarbij de wetgever destijds wellicht terecht/onterecht dacht dat de risico's van een verzekeringsvergoeding in de basis minder privacy consequenties zou krijgen?
Zijn daarbij ook wel terechte voorstelling van zaken gesteld door de minister over de orde van grootte waarin ziektekostenverzekeraars überhaupt een heilzame invloed of indammen van zorg kon hebben?
En hoe ongrijpbaar blijven die risico's voor de verzekeraar?
Wat blijft er achteraf nog over van de risico's en de rekening die ziektekosten op in beperkte mate voor hun rekening nemen terwijl ze steeds meer uitpluizen?
Hun kennis staat toch ook niet stil.
En naarmate met overzicht en inzicht van situaties toenemen nemen worden exact dezelfde risico's in de regel in versterkte mate minder ongewis.
Het grijze gebied bij elk risico dat de ziektekostenverzekeraars via de polis afdekken wordt dan minder grijs en er blijft minder gerede voor twijfels over.

En plegen de ziektekostenverzekeraars dan inbreuken op privacy op onderdelen die ook echt onzekerheden zijn?
Of plegen ze inbreuken bij nagaan van medische-kosten waar elke tot 25% of meer van de Nederlanders sowieso altijd wel een keer per jaar tegen aan zou kunnen lopen?
Bij die laatste categorie van gevallen lijkt me dat de ziektekostenverzekeraars eerder en meer onterecht door blijven gaan.
In de zaken van dit bericht gaat het om "specialistische revalidatiezorg", "bijvoorbeeld na een complexe botbreuk of een aandoening aan de motoriek."
Dan weet je als zorgverzekeraar ook echt wel dat iemand daar niet voor piet snot mee aan komt zetten.
En de zorgverzekeraar mag bij gerede aanleiding natuurlijk wel vraagtekens stellen bij of de zorgverlener / instelling er een potje van maakt of niet, maar dat moet natuurlijk geen regulier onderdeel van de processen van een ziektekosten verzekeraar zijn.
Daar zijn sowieso zorgautoriteiten en is het ministerie voor, niet een particuliere instelling.
Daar komt nog bij dat ziektekosten verzekeraars in hun domein wel vrij veel juridische bepalingen en veel meer exclusieve uitzonderingen dan een gewone particuliere onderneming waar ze zich mee kunnen verschonen.
Dat maakt dat je als particulier zelfs bij redelijke eisen/klachten in gevallen je recht niet kan halen omdat je bij een rechter of rechtskamer kansloos bent.
Al dat gegraaf moeten ze dus echt principieel beter aan de 2e kamer gaan uitleggen, zonder dat de uitleg ervan überhaupt tot goedkeuring kan leiden.

1/ Van overheidswege worden alle betalingen declaraties met vele details centraal verzameld en bewerkt door de vereniging van zorgverzekeraars. De vereniging is geen overheid. Alle medische gegevens zijn zo te achterhalen.
Dat is veel zorgelijker dan een machtigingsaanvraag met details.

Zo zou het moeten zijn, helaas gaat het om particuliere instellingen.