Door Anoniem: Kennis. Maar ook zeker kennisoverdracht.
Er zijn er steeds meer die denken dat alles een makkie voor je moet zijn. Je zult er wel een app voor gebruikt hebben. Of AI. Aan de klant ligt het nooit. Die heeft een dure iPhone. Daar werkt altijd alles op. Anders was die niet zo duur.
Ze zijn vooral, maar niet uitsluitend, een securityrisk voor en door zichzelf. Doof en blind en waar betalen ze je anders voor. Mijn schoonzus zei dat alles zo gemakkelijk is voor je. Ze zijn echter ook een risico voor mijn eigen security. Omdat ze te veel aandacht eisen. En zelfs als je het zo simpel mogelijk uitlegt ziende doof blijven.
Gisteren nog. Klant had voor de zekerheid een nieuwe PC gekocht. Maar "kon niet meer in de hotmail komen". En dat het wel vervelend was dat ik daar niet even vier uur voor kon reizen. Wat voor mijn eigen projecten vier uur securityrisk is ook nog. Daar gaat de stekker dus uit. Ik werk enkel nog no cure no pay voor derden. Dan hebben ze geen poot om op te staan.
Eerst mijn eigen zandzakken op orde. En in de gaten houden
Geduld met klanten blijft wel een schone zaak. En servicegericht blijven. Dus netjes alles in maintenance mode gezet. En een linkje naar wix gestuurd. Die kunnen alles ook. En zijn nog goedkoper dan ik. Als dat niet lief is dan weet ik het ook niet meer.
Kennisoverdracht is wel een dingetje dat zich niet alleen laat uitdrukken in het verkondigen van een visie. Visie is het hebben van een mening, eentje die de kaart in vogelvlucht perspectief tekent en gebaseerd is op feiten en gestaafde prioriteiten.
Ik heb regelmatig het ongeduld met mensen waarover ik de mening heb: als je nu eerst dat ene 'ns gaat doen zoals ik je verteld hebt, kom dan pas met je volgende vraag of probleem.
Dan verkondig ik nogmaals mijn visie, en die op basis van (ervarings)kennis verder gevoed.
Het boek
ICT-didactiek in levensloopperspectief van gebruikersmoet nog geschreven worden volgens mij. Want waar haal je evidence based practice vandaan om die didactiek geloofwaardig te maken.