Op het simpele feit dat geen rechter van mij kan eisen dat ik vreemde talen (tot in de puntjes...) moet begrijpen. En al zou het zo zijn, dat ik niet verplicht ben om dat toe te geven als dat mijn belang zou kunnen schenden. Je bent nooit verplicht bewijs tegen jezelf te leveren als je de enige bent die dat kunt bevestigen, terwijl het je eigen belang schaadt. De rechter zelf is ook niet verplicht buitenlandse talen tot in de puntjes te beheersen. Daarom stelt elke grondwet vast wat de wettelijke taal van een land is. Als er in jurisprudentie overeenkomsten in vreemde taal door rechters toch als bindend zijn behandeld, dan kan dat niet anders zijn dan dat de rechter eerst heeft gevraagd of beide partijen de inhoud tot op de punt en komma begrepen hebben. Als je dan ja zegt, terwijl je al voelt dat je daarna hangt, dan is dat niet handig geweest. C.Q. dan ben je juridisch niet helemaal goed bijgestaan. In de Tweede Kamer wordt toch ook geen Engels gesproken? Of Maltees? Nederlands moet het zijn. Geldt ...