KRO televisie, 14 april 2002 Nederland 1, Ook dat nog. In de aanloop naar
de verkiezingen wordt in een item door een reporter gevraagd naar meningen
en opinies van burgers. U kent dat wel. Razende reporter schiet loslopende
burgers aan en vraagt "Gaat u kiezen?" Het ferme antwoord van de vrouw die
bij die 25% van het electoraat hoort die boven de 60+ zijn: "Nee". "Dus u
gaat bewust niet kiezen?", de Ook-dat-nog reporter laat zich niet zomaar
afschudden. "Nee, want het zijn allemaal bedriegers en ik doe niet mee aan
bedriegingen."

Bedriegingen.

Grappig woord, bedriegingen. Het heeft een vleugje egoisme, een air van
fraude. De lucht zwanger van misbruik en de bedriegingen in aantocht. Dat
gevoel. Ieder voor zich en God voor ons allen. Vergelijk het een beetje
met het verschil tussen Paul Fentener van Vlissingen en Nina Brink. Nina
Brink verkocht, tegen alle regels en normen van goed fatsoen in, in 1999
voor 90 miljoen aandelen WorldOnline voor de beursgang. Volgens eigen
zeggen vond "de verkoop uitsluitend plaats om de financiele toekomst van
mijn familie veilig te stellen." Paul zegt daarintegen in een interview in
het NRC van 27 april: "Wat is het verschil tussen 25 en 50 miljoen?
Volgens mij niets. Dat is alleen maar een getalletje op een bankafschrift.
Je kan eigenlijk alle dingen die je in je leven wilt doen, net zo goed met
25 als met 50 miljoen realiseren. Daar heb je die extra 25 miljoen niet
voor nodig."

Bedriegingen.

Bert Bakker en Elly Plooij drukken elkaar tijdens een debat over het
vertrouwen van de internetgebruiker meerdere malen op het hart "vooral de
overheid niet te vertrouwen". Een insiders-grapje denk ik. Maar wel
tekenend voor het algehele gevoel van ontevredenheid dat er onder de
kiezers heerst. Want de kiezer wil dat er meer en vaker wordt afgerekend.
Accountability. De afrekencultuur. Dankzij afrekenen denkt de kiezer dat
deze het heft weer in handen kan nemen. Want de keizer denkt dat de
controle over het land weg is. Er zitten allemaal zwendelaars en dieven op
het pluche.

KRO televisie, 14 april 2002 Nederland 1, Ook dat nog. Gregor Frenkel
Frank spreekt. Hij laat het pikmeer-arrest nog eens de revue passeren. Het
pikmeer arrest dat ervoor gezorgd heeft dat ambtenaren die fouten maken in
de uitoefening van hun (aan de overheid voorbehouden) werkzaamheden niet
kunnen worden afgerekend op het resultaat. "Ik wil dat ambtenaren zich bij
het uitoefenen van hun functie aan de wet houden. Waarom is er geen wet
die het Pikmeer-arrest opheft? We hebben toch niets te vrezen van de
overheid? Of wel?"

Bedriegingen.

De verkiezingsprogramma's van de politieke partijen staan bol van de
veiligheidsverhogende voorstellen, maar waarom eigenlijk? Wat is de
achterliggende reden voor deze hang naar meer zekerheid en
risicobeperking? Is het "nodig"? Is "het volk" angstig en bang?
Ogenschijnlijk wel. En ogenschijnlijk is het volk zo bang dat we
afstevenen op een zelfde debacle als in Frankrijk. Angst is een slechte
raadgever. Een oude wijsheid die nog steeds opgaat. Net als 'Vertrouwen is
moeilijk gewonnen en snel verloren'.

Bedriegingen hebben alles te maken met valse beloftes. Lees het
partijprogramma van de lijst Pim Fortuyn er maar op na.

Deze column werd geschreven voor het bekend worden van de tragische dood van Pim Fortuyn. Redactie Security.nl