Zou raar zijn als ze het niet doen, nu er dus passen in omloop zijn die het aankunnen.

De vraag is natuurlijk in hoeverre je er als klant (of zijn die tegenwoordig ook al product, ING?) beter van wordt. Wat mij betreft is het zowel voor het reele risico (niet het voorgespiegelde!) dat je hiermee krijgt te dragen als in hoeverre je dat nog kan beheersen (weet jij altijd precies hoeveel je nog kan pinnen of hier dus "enefceeen"? in mijn portemonnee kan ik het geld zo natellen, en al het teveel laat ik thuis) als wat er gebeurt mocht het eens misgaan (hoe snel heb je dat door? heb je al eens geprobeerd je bank te bereiken voor zo'n geval? heb je die nummers bij de hand?) nou niet bepaald een opsteker voor de consument.

Laten we ook niet vergeten dat het een asymmetrisch systeem is, net zoals pinnen: Je kan niet even een tientje uitlenen en zo weer terugkrijgen. Daarvoor moet je inloggen en doen. Waarmee je dus ook nog eens een ongelijke acteur in dit systeem bent: Geld uitgeven is makkelijker dan het ontvangen, en ook daarmee wordt je als melkkoe weggezet. Geldt eigenlijk voor alle "officieele" electronische manieren van met geld omgaan, inclusief pinpas, chipper, chipknip, kredietkaart, en ov-faalkaart. Sommige meer dan andere.

Vandaar dus dat ondernemers en andere maatschappelijke overleggers betaalverkeer er wel pap van lusten, maar dat je dus als eindgebruiker nauwlijks gehoord wordt. Je enige stem is dan ook het systeem dood te laten bloeden door het niet te gebruiken, hoe handig het ook lijkt en schijnt en voorgespiegeld wordt.

En dit je familie en vrienden en collegas en zakenpartners en zelfs vage kennissen uit te leggen, dat ook.

Als snel pinnen een goed iets was, waarom zijn we van pinnen (nederlands = equens) overgestapt op Amerikaans = vpay + maestro ?
Er is geen pre-authorisation bij vpay+maestro, dus betalen kan pas NA de kassiere klaar is.
Bovendien ligt alle informatie bij de VS, daar waar je het niet wil hebben.

Pinnen bestaat dus al heel lang niet meer. Dat is echter om (belangen?) niet gezegd tegen het volk.

Tja, "handig" is vaak het enige argument dat gegeven wordt. En als dat het enige voordeel is, vind ik het persoonlijk niet genoeg om het te gaan gebruiken. Dat geldt voor zo veel zaken. Het moet een toegevoegde waarde hebben, dus iets dat anders niet mogelijk c.q. lastig is.
Contactloos betalen valt in de categorie "het wiel opnieuw uitvinden" en gaat ook nog eens gepaard met onnodig risico. Het biedt geen extra functionaliteit op het reeds bestaande systeem.

Appie to go (and never return to)

Enkele jaren geleden direct gestopt met alle pinbetalingen toen ik bij "no cash" winkel Marqt geen geld kon terugkrijgen voor groenten die ik teruggaf omdat ze na afrekenen bedorven bleken. Ik kon wel om terugstorting van het bedrag vragen, d.m.v. een in twee- of drievoud ingevuld formulier waarop allerlei overbodige gegevens ingevuld dienden te worden. En dan moet je nog een aantal weken wachten of het bedrag van de rotte boontjes nog eens wordt teruggeboekt.

Ik ben gestopt met winkelen bij AH toen ze hier in de buurt sleepnetsurveillance toe gingen passen. Kassieres die aan iedereen, zelfs aan opa & oma, vragen: "Mag ik ff in uw tas kijken?" Ik vroeg "hoezo, word ik ergens concreet van verdacht?" "Nee," zei de kassiere. Ik zeg, "nou dan mag je ook niet in mijn tas kijken."

"Pling plong" klonk er uit het omroepsysteem. "Mevrouw X spoed voor kassa 2 alstublieft. Mevrouw X kassa 2."

Nog geen 10 seconden later staat er een briezende bedrijfsleidster voor mijn neus die me, nadat ze was ingelicht, met stoom uit haar oren en een trillende stem vertelt dat de tassencontrole verplicht is zelfs al wordt je nergens van verdacht. Als ik niet zou meewerken zou ik terstond een winkelverbod krijgen. "U bent verplicht om mee te werken."

Ondanks de aankondiging op een A4tje bij de ingang in 10 punts lettertype wist ik dat dit niet waar is. "Ik ben daartoe niet verplicht, mevrouw. En ook niet bereid." "Dan geef ik u hierbij een winkelverbod" zei ze.

"Ik ben geen crimineel dus de AH hoeft mij ook niet zo te behandelen" zei ik, luid genoeg om de aandacht te trekken. Dit maakte de bedrijfsleidster toch wel wat zenuwachtig, "Dan ontzeg ik u bij deze de toegang." zei ze, al klonk het niet alsof ze overtuigd was dat dit de goede keuze was. "Prima" zei ik, "dan koop ik voortaan mijn boodschappen wel ergens anders, is toch pak hem beet 3000 euro per jaar."

De bedrijfsleidster had hier duidelijk niet over nagedacht want ineens werd haar stem milder. Ze trachtte me op andere gedachten te brengen. "Als u voortaan uw tas in één van de (doorzichtige) kluisjes doet, hoef ik u ook geen winkelverbod te geven." Yeah right. "Mevrouw, u bekijkt het maar. Als u zo graag iedereen als crimineel wilt behandelen moet u er niet van opkijken als criminelen straks de enigen zijn die nog bij u de boodschappen komen doen."

Misschien zijn er lezers die denken "goh wat doet die gast moeilijk." Is misschien ook wel zo, maar ik doe liever moeilijk als dat ik me steeds verder in dat hokje van "schuldig tot bewezen onschuld" laat drukken.

U zou misschien verwachten dat dit plaatsvond in een stad waar de criminaliteit hoogtij voert. Niets is minder waar: statistisch is de criminaliteit hier veel lager dan bijvoorbeeld in de randstad.

Ik ben het eens met @Argot. Die haalt zowat de woorden uit mijn mond.

Ik denk dat er meer moeilijk gedaan moet worden door het consumentenvee. Ik bedoel niet eindeloos zeuren om een verlopen aanbieding toch te krijgen ofzo. Ik bedoel wel om niet langer de gebruikelijke infantiele "PR" voor zoete koek slikken maar na te denken over de gevolgen en dan dus ook het waarom van of iets wel of niet een goed idee is, aan neringdoenden kunnen vertellen.

En aan banken, en aan "onze" politici, en zo verder.

Mijn tijd in "het oosten" heeft me duidelijk gemaakt dat er daar soms hele rare fratsen worden uitgehaald om dingen waar ze in "het westen" de schouders over ophalen; de lagere criminaliteitscijfers brengen kennelijk ook een lagere tolerantie met zich mee. Wat niet wil zeggen dat er niet zowel in het oosten als in het westen wel eens doorgeschoten wordt en dat er dan dus ook best teruggefloten mag worden. Moet worden.