Bij dit soort zaken is er net zo veel willekeur als bij het vergoeden van schade bij internetbankieren door de Rabobank!

Als het leuk uitkomt wil de politie nog wel eens wat doen, maar het algemene standpunt is dat men geen
woonhuizen binnengaat voor het opsporen van gestolen goederen op de aanwijzing van een burger dat deze
zich daar moeten bevinden.

De privacy van de dief/heler is belangrijker dan het belang van het slachtoffer. Wat een land.

Ook het terugkrijgen van de laptop zal niet zomaar gaan. Zelfs al is het duidelijk dat het om een gestolen goed
gaat dan nog moet de dader hier formeel afstand van doen. Als deze dat weigert dan krijg je het gewoon niet
terug tot de rechter hier een uitspraak over gedaan heeft. Dat kan maanden duren.

Klopt, maar hoe weet je dat het heling betreft?

Standaardregel: als iets klinkt alsof het te mooi is om waar te zijn, dan is het dat waarschijnlijk ook.

bijzonder dat je gaat soliciteren met een email adres van een ander in je reply-to veld, lijkt me toch dat je op z'n minst je eigen mail adres zou gebruiken.

Maar als het niet te mooi is geweest om waard te zijn dan heeft de nieuwe eigenaar zich niet schuldig gemaakt aan helling, ondanks dat het een gestolen goederen is.

Met 'in cache' email adres verstuurd.. lol..

De 1+1 van de moeder is best ok.

Dan treedt er derdenbescherming in op hand van artikel 3:84 BW en 3:86 BW [ Burgelijke Wetboek ]

Hier moet je wel hebben voldaan aan bepaalde voorwaarden, zo niet, dan kan de eigenaar altijd van een derden zijn goed opeisen. Overigens kan de eigenaar wel aanspraak maken op de dief zelf.

Er is jaaaaren geleden een gerechtelijke uitspraak hierover geweest.
Het ging welliswaar over een gestolen fiets, maar het verhaal was hetzelfde.

Er waren waren 2 zaken.
In een zaak werd de fiets door de rechtbank ingevorderd en teruggegeven aan de rechtmatige eigenaar.
In een andere zaak mocht degene die de fiets gekocht had, deze houden.
Het verschil tussen beide zaken was dat in de 2e zaak degene die de fiets gekocht had, dit bij een erkende fietsenhandel had gedaan en in de 1e zaak was deze van zomaar iemand "op straat" overgekocht.
Volgens de rechter was de "klant" in de 2e zaak ter goeder trouw omdat deze de fiets bij een erkende handel had gekocht (kassabon bijgeleverd).

Conclusie: koop je iets op bijv. marktplaats.nl van een particulier, kan je een probleem hebben als het gestolen blijkt te zijn.
Koop je iets van een erkende (computer)handel, ben je als koper veilig.

In het laatste geval is het natuurlijk wel vervelend voor de rechtmatige eigenaar. Die kan nu alleen nog verhaal halen bij de dief. Overigens heeft die erkende handelaar wel wat uit te leggen.

Ik zit overigens net burgerlijk wetboek 3:86 van anoniem hierboven te lezen en daar staat hetzelfde als wat ik net schets. (in mijn voorbeeld was het jurisprudentie)

Twee dingen:
Heling is een voortdurend delict.
Heling is het 'onder je hebben' (in je bezit hebben) van een gestolen goed.
En daarvoor is het niet noodzakelijk dat je wist dat het een gestolen goed betrof, wat veel mensen denken.
Het hoeft dus niet een bewuste actie te zijn van: "ik koop een gestolen ding want dat is lekker voordeliger".
Je kunt heel goed te goeder trouw iets kopen wat gestolen blijkt waardoor jij een aanklacht van heling aan je broek hebt.
Heling wil zoveel zeggen als: als het gestolen goed bij jou wordt aangetroffen (of andersom) dan is het heterdaad.
Alle inzittenden van een gestolen auto kunnen worden aangehouden terzake van heling.
Niet alleen de bestuurder, allemaal.

Dan met betrekking tot prijs en kopen via internet:
Bescherming heb je alleen als je koopt in een fysieke winkel.
Daar krijg je een bonnetje en daar kun je naartoe terugkeren.
Die winkels hebben ook meestal een inkoopregister. (naam en identiteit van degene die het daar achter gelaten heeft)

Kopen op internet levert je geen bonnetje op.
Meestal geen naam en soms zelfs geen adres om naartoe terug te keren.

Als je een gestolen goed onder je hebt dan ben je bezitter en geen eigenaar.
Heb je bovendien een koopje gekocht dan wordt dat een duurkoop.
Want als iets te mooi lijkt om waar te zijn dan is dat vaak ook zo.

Als de prijs laag is dan neemt vaak de (hulp)Officier van Justitie een beslissing in het voortraject of het goed teruggaat naar de rechtmatige eigenaar (let wel: dat is niet de 'bezitter').
Is het een kostbaar ding dan wacht het OM (OvJ) liever op een uitspraak van de rechter.
Het goed blijft van inbeslaggenomen door de politie totdat er een rechterlijke uitspraak voorlicht.