Ah, een uitspraak van een rechter over hoeveel geld je privegegevens waard zijn.
Alleen wie krijgt het geld van die boete. Niet het slachtoffer natuurlijk.

dus een organisatie mag dit wel, maar een persoon niet ?
Beetje rare maatstaven hier.

Mensen vinden het fijn als we 'criminelen' aan de schandpaal nagelen, maar als je 'netjes' bent dan is het ineens een boete waard...

Juist.

Nee, die moet zelf procederen in een civiele procedure als hij een schadevergoeding wil hebben. Overigens wel hypocriet van de AvroTros dat zij wel prive gegevens van iemand publiceren maar op hun achterste poten staan als iemand hen een koekje van eigen deeg geeft.

Koekje van eigen deeg? Ik vind het prima dat journalisten misstanden aan de kaak stellen. En ik vind het heel goed dat de rechter hen beschermt. Gelukkig leven we niet in een oog-om-oog maatschappij maar in een rechtsstaat.

Maar iedereen is onschuldig tot het tegendeel bewezen is. Als deze man nooit is veroordeeld door een rechter, maar wel met bedrijfsnaam en toenaam aan de schandpaal genageld word dan ondervind deze er schade aan. Pas nadat er een rechter aan te pas is geweest mag je mijn inziens dader/slachtoffer info publiceren. Het is niet voor niets dat als je zoekt via rechtspraak.nl op uitspraken dat de persoonsgegevens eruit gehaald zijn.

Ik vind het dus niet prima dat sensatiejournalistiek de privacy van mensen schaden. oke, 1 klacht is geen klacht, maar zelfs als er 5 mensen klachten over deze man hebben, dan moeten zij dit via de rechter/rechtsbijstand spelen en tot dat dat is gedaan heeft niemand het recht deze man aan de schandpaal te nagelen.

Hetzelfde wat gebeurd met mensen die camera beelden online gaan zetten. Waar ligt de grens? nu gaat het over zonnepanelen, morgen beschuldigen ze een gymleraar van misbruik omdat hij een grietje heeft laten zakken. Dit heeft vergaande gevolgen voor iemand.

Misstanden zijn zaken die niet volgens de normale procedures (van politie en rechters) hun rechtsverloop hebben.

Een journalistiek correcte actie zou juist het aan de kaak stellen van de mazen in de procedures.
En niet de persoonlijke 'aanval' op een -volgens de journalist- verdachte persoon.

Helaas blijkt nu dat zelfs rechters het belang om materiaal voor een uitzending te hebben zwaarder te wegen dan de gevolgen voor de persoon in kwestie.

Overigens doe hierbij geen inhoudelijke uitspraak over de kwestie. Is ook niet aan mij.

Als deze meneer het niet eens is met plaatsing van zijn dossier op de website van Opgelicht, moet hij een kort geding beginnen tegen de Tros, en daar heeft hij kennelijk vanaf 2010 al de gelegenheid toe gehad. Privégegevens van Tros-medewerkers online plaatsen in plaats van naar de rechter te gaan is nu niet bepaald de juiste manier om dit soort dingen gedaan te krijgen.

Dat is een principe uit het strafrecht, niet uit de journalistiek. Dat wil niet zeggen dat journalisten niet zorgvuldig moeten zijn, maar ze veroordelen niet uit naam van de staat mensen tot gevangenisstraffen. Bij rechters gaat het om een van de peilers uit de trias politica, het gaat heel direct om de verhouding tussen staat en burger. Een journalist zit niet in die positie.
Grappig dat op rechtspraak.nl (zie de link in het artikel hierboven) de naam van deze man volledig genoemd wordt terwijl zijn naam op de website van Opgelicht is afgekort tot P. van der L. De naam van zijn bedrijf wordt daar wel genoemd. Dat is niet in strijd met de journalistieke integriteitsregels, lijkt me, een bedrijfsnaam is niet de naam van een persoon, en als je dat wel zo wil zien is een bedrijf bijna per definitie een 'persoon' die de openbaarheid opzoekt (hoe komt het anders aan klanten), en hier geldt ook nog eens dat het een integrerend onderdeel van de berichtgeving is in een programma dat mensen tegen specifieke oplichters waarschuwt.
Ook als die man een spoor van gedupeerden achterlaat? Dat programma heeft zijn bedrijf in beeld gebracht omdat hij voorschotten van klanten ontving en vervolgens niet leverde én het geld niet teruggaf. De strafrechter vond het geen verduistering (het geld was vrijwillig overgemaakt door de gedupeerden) en achtte oplichting niet bewezen (de man had contacten met leveranciers en had een voorraadje zonnepanelen), maar daarmee hebben de gedupeerden hun geld nog niet terug, dat moeten ze via civiel recht proberen. Hij heeft overigens wel 49 dagen celstraf gekregen omdat wel was aangetoond dat hij €15000 van een zakenpartner achterover had gedrukt.
http://www.dichtbij.nl/almere/regionaal-nieuws/artikel/3002223/vermeende-almeerse-oplichter-grotendeels-vrijgesproken.aspx

Nogmaals, een journalist is de staat niet, heeft geen machtsmonopolie, en hoeft dus niet onder een regime te vallen dat dient om misbruik van macht door dat monopolie te voorkomen. Een waarschuwing dat je geen zaken moet doen met een bedrijf dat bij herhaling geld aanneemt en vervolgens niet levert mag luid en duidelijk de wereld in worden geslingerd. Het is niet zo dat er niets aan de hand is, er was een goede aanleiding om dit bedrijf aan de kaak te stellen, zelfs als de gebruikte stijl onaangenaam sensationeel is.

En tegen journalisten die ongefundeerde beschuldigingen publiceren kan je een klacht indienen bij de raad voor de journalistiek of je kan ze voor de rechter slepen. Dreigen privégegevens te publiceren versterkt het vermoeden dat die man een wat verwrongen idee heeft van verhoudingen tussen hem en andere mensen, zeker als hij (wat de gebruikte formulering impliceert) ook AvroTros-medewerkers buiten de Opgelicht-redactie ermee bedreigde, mensen die er helemaal niet bij betrokken zijn dus.

Misschien juridisch niet de juiste, maar wel verreweg de goedkoopste. Leuk als jij als prive persoon mag procederen tegen een club die wel wat advocaten kan betalen, maar moderne "gerechtigheid" betekent dat je daaraan makkelijk failliet kunt gaan.

Dat journalisten op zich goed werk doen is aantoonbaar. Maar om te stellen dat een journalist geen machtsmonopolie heeft en dus niet onder een regime hoeft te vallen, is ook een onjuist punt.

Een voorbeeld is het Exota verhaal uit de jaren van Frits Bom, waar 1 journalist met en (veel later aangetoond) vals verhaal een compleet merk kapot maakt. Ook is het typisch dat de dames en heren journalisten op b.v. oplichters afstappen en die aanspreken, schijnbaar zonder de kans aan te grijpen om zo iemand door de bevoegde instanties aan te laten houden.

Met name bestrijding van oplichting zou zoveel mogelijk, zo niet altijd met justitie samen moeten gebeuren en ook door bekende trucs in nagespeelde scenes aan de kaak te stellen. Met goede voorlichting voorkom je mogelijk meer, dan je met sensatie achteraf kunt fixen.