Misschien zouden de heren eens uit hun ivoren Toren in Brussel moeten komen en deze vraag aan de hele bevolking van Europa moeten voorleggen.

Tot nu toe heeft de politiek in 15 jaar tijd het volgende geregeld:
- Uitgebreide passasiergegevens afdragen aan de VS
- Een centrale database met uitgebreide passagiergegevens binnen Europa
- Uitvoerige (irritante) controles op luchthavens (maar niet op trienstations, boten, grensposten, snelwegen)
- Overal cameratoezicht (maar geen personeel om die beelden allemaal live in de gaten te houden)
- Monitoring van telefonie- en internetverkeer
- Achter de voordeur kijken bij verdenking (dus niet bewijs) van "fraude"
etc etc

En dit alles zonder dat hier de burgers hun toestemming voor hebben kunnen geven.
We mogen alleen stemmen op politici/politieke partijen, die vervolgens het hele privacy gebeuren weer vergeten zodra ze weer op het pluche zitten en er weer eens een incident plaats vindt.

Sprekende anti privacy lobby handpop ?

Gemiste context in het artikel
Ergo, een ander belang is in het geding en daar moet met een omzichtig verhaal aan getornd worden. Dit keer uit onverwachte hoek.

Uiteindelijk is het bestaan van privacy heel zwart wit!
Privacy een beetje opgeven werkt nou eenmaal niet, het is altijd en overal een glijdende schaal waarbij je uiteindelijk op een punt komt dat privacy feitelijk is opgegeven, concreet niet meer bestaat door alle grijze anti privacy maatregelen bij elkaar op te tellen.

Dus, of je bent wèl bereid met bepaalde politieke belangen en een bijbehorend kletsverhaal privacy langzaam maar zeker en definitief op te ten grave te dragen of je geeft het niet op en neemt stelling.
Dat moet je durven en kunnen.

Het idee van tijdelijk opheffen van privacy en naderhand weer teruggeven is weinig realistisch.
Die situatie krijg je vermoedelijk alleen als iets door een rechter teruggedraaid wordt. In dat geval zal de verliezende partij er vermoedelijk alles aan doen om dat via een andere weg weer ongedaan te maken. We wachten in spanning af. Toch?

Massasurveillance en Privacy?
Dat is meestal de eigenlijke context wanneer iemand met een verhaal komt over het zoeken van de balans op dit gebied.
Vergelijkbare uitspraken zijn in deze zin al meerdere malen internationaal al voorgekauwd door diverse voorzitters van politieorganisaties en aanverwante monitoringsdiensten.
Zowel de argumenten als de terugkerende pogingen zijn tot op heden doorzichtig genoeg om te herkennen.
Zo ook hier.

Wees dan recht door zee! Noem het beestje bij de naam en zoek een andere job.
Last van terrorisme dreiging en de veranderde mening dat privacy daar al dan niet tijdelijk, dus definitief, voor moet wijken?
Kom daar voor uit en geef het stokje van de functie van staatssecretaris door aan iemand die niet spreekt namens een andere lobby en het idee van privacy nog wel daadwerkelijk geloofwaardig weet te verdedigen.

De rest is doorzichtig toneel.
Het werkt echter nog steeds, ook hier. Een mooi verhaal, een paar vage extra beloften over waarborgen erbij en het is door de kamer voor je er erg in hebt.
De uitzoekzorg over waar, wanneer en hoe het mis ging, is voor toekomstige commissies en generaties.

Ach, valt deze meneer even van zijn sokkel. En hij leek nog wel zo aardig bezig.

Hoeveel? Vrij weinig, zegge helemaal niets. We zijn namelijk al een paar jaartjes bezig met grote voortvarendheid onze privacy op te offeren op het altaar van de veiligheid, en we weten ondertussen ook wat het ons oplevert: Niets.

Wat zeg ik, minder dan niets. We worden er namelijk per saldo onveiliger van.

Zelfs de voorbeelden die hij geeft zijn geen bijdragen aan veiligheid. Als hij denkt dat ze dat wel zijn heeft hij zitten slapen. En is daarmee [x] ongeschikt nog langer deze post te bekleden. En dat is heel erg jammer want we hebben capabele bekleders van zulke posten heel erg hard nodig. Steeds harder. We voelen deze nood ook steeds scherper bijten. En dan zit er een prutser. Wat ont-zet-tend jammer.

Het is namelijk niet zo dat er een balans tussen privacy en veiligheid zou bestaan. Die is er niet. De balans die er wel bestaat is tussen wel privacy hebben en niet privacy hebben, dat laatste in extrema bijvoorbeeld dat er op ieder moment van willekeurig welke dag van je verwacht kan worden je hele doopzeel ter goedkeuring aan een ambtenaar voor te leggen. Dat er zonder toestemming, zonder enige aanleiding of zelfs zonder enige toetsing in jouw gegevens gewroet mag worden voor om het even welk doel.

Dat heeft helemaal niets met jouw veiligheid te maken, maar alles met beschuldigbaarheid en dus gebrek aan rechtsbescherming.

Je kan zeggen, als iedereen maar altijd voortdurend in grote vreze van de overheid leeft, dan zal er vast wel niemand iets verkeerd doen. Dat is de huidige theorie, en ook wat deze man feitelijk aanhangt. Punt is alleen, we weten onderhand dat dit niet werkt. De brave burgers worden er makkelijke doelwitten door, voor zowel ambtelijke bemoeierij als handige kooplui die uit jouw gegevens slaatjes weten te slaan, als criminelen die handig misbruik maken van bijvoorbeeld jouw identiteit. Waarmee we precies het tegenovergestelde krijgen van wat we beloofd waren: We krijgen anti-privacy en anti-veiligheid.

Nu ben je met privacy niet automatisch veilig, maar aangezien anti-veiligheid ook niet wenselijk is kunnen we dat met de anti-privacy net zo goed laten, dan zijn we toch echt beter af. Beetje jammer dat deze zogenaamde privacyvoorvechter in een positie om er wat aan te doen, het hele verhaal toch net niet snapt.

Zie ook de kritische noot van EDRi over het nieuwe Databeschermingsrichtlijn-voorstel zoals het er nu voor staat en de samenvatting van BoF:
* https://edri.org/files/DP_BrokenBadly.pdf
* https://www.bof.nl/2015/03/17/europese-ministers-verkwanselen-databescherming/

Privacy is geen zwart wit?

Net als een beetje zwanger?

Zegt de regelgeving rondom abortus dat we hier niets zwart-wit benaderen? Een beetje zwanger bestaat dus blijkbaar. Net als een beetje leven. Een beetje veiligheid en een beetje privacy.

De werkelijk vraag is tot in hoeverre de maatschappij het nodig acht om privacy op te offeren voor een gevoel van veiligheid. Het gaat er namelijk niet om hoe veilig de samenleving is, maar hoe veilig we ons voelen. Het gaat er niet om dat je criminelen en terroristen observeert, het gaat erom dat je ze het gevoel geeft dat ze geobserveerd worden.

Is Schiphol, met alle bewapende Marechaussee en andere beveiligers, alle camera's en meneren die met rubberen handschoenen je inwendige bekijken... met het verbod op flesjes vloeistof in de handbagage en meer van dat, is dat veiliger dan een veredelt weiland? Het voelt veiliger.

Ik vraag me af wat er gaat gebeuren zodra organisatie x (vul hier uw willekeurige terroristische organisatie in) zegt niet langer vliegtuigen te willen kapen, maar een trein op te willen blazen. Krijgen we dan dit soort toestanden op Utrecht Centraal?

Veiligheid en privacy zijn nogal ongrijpbare begrippen. Hang er eens een cijfer aan, net zoals je bijvoorbeeld kwaliteit zou beoordelen. Ik weet niet hoe het staat met de veiligheid in Nederland, ik weet slechts wat mijn beeld en gevoel daarbij is. Net als privacy. Ik weet niet hoe het staat met mijn privacy, ik kan slechts een deel beïnvloeden en voor de rest ben ik afhankelijk van partijen die veel groter en sterker zijn. Ik zou veiligheid een 7,5 willen geven en daar ben ik tevreden mee. Ik zou mijn privacy een 8 willen geven en dat wil ik graag zo houden.

het is ook NOOIT goed bij de eeuwige azijn zeikers hier geloof ik.
hij heeft een heel redelijk verhaal over een balans zoeken ..wat is daar mis mee?

Ik denk dat dat redelijk aardig uitgelegd is. Ging je kennelijk een beetje boven de pet?

Dat komt doordat de stelling dat minder privacy meer veiligheid oplevert en andersom, niet waar is. Er is dus geen balans tussen privacy en veiligheid. Een auto wordt veiliger door een airbag, niet door allerlei gegevens van de bestuurder te verzamelen.

Zo wordt Europa niet veiliger door van alles te verzamelen, maar door concretere actieplannen wanneer het misgaat.

Nee, een bewindspersoon die belast is met de privacy van de burger. Hier in Nederland vind onze overheid dit niet belangrijk genoeg, waardoor wij bijvoorbeeld geen staatssecretaris voor privacy zaken hebben. Zouden we het Belgische voorbeeld niet moeten volgen ?

Snelheidscamera's, alcoholcontroles, aanhoudingen wegens asociaal rijgedrag. Allemaal raakt het je privacy.

Zou het stoppen met al deze vormen van handhaving, die leunen op gegevens van bestuurders, werkelijk de veiligheid in het verkeer niet raken ?

Zou het verwijderen van alle kentekenplaten, om de bestuurders meer privacy te geven in het verkeer, ook zonder impact zijn voor de veiligheid ?

Natuurlijk bestaat er een relatie tussen privacy en veiligheid, al is het zeer zeker zo dat niet iedere privacy schendende maatregel die Den Haag of Brussel verzint de veiligheid inderdaad zal verhogen.

Het valt hier in de reacties altijd op dat sommigen van dit soort discussies altijd een zwart-wit verhaal maken.....

Waarom zie je hier bij discussies vaak zo ontzettend weinig respect voor elkaars standpunten ? In plaats van elkaar met argumenten te overtuigen, zie je vaak dat mensen elkaar gaan beledigen en kleineren. Het zou leuk zijn indien discussies plaats vinden op basis van inhoudelijke argumenten.

Er is geen direct verband tussen privacy en veiligheid. Het is namelijk niet per definitie zo dat minder veiligheid dus meer privacy is en andersom. Ik probeer juist de nuance te vinden in deze discussie dat het niet gaat om of het één of het ander. Dat uitgangspunt is verkeerd en bovendien misleidend.
Het is als zeggen dat als het gaat onweren de vogels lager gaan vliegen en als we dus de vogels hoger laten vliegen er geen onweer komt.

Ik vind het verontrustend dat zo'n beetje de eerste reactie op een terroristische actie of misdrijf vanuit de handhavers is dat er wat gedaan moet worden om dit voor te zijn door beter de samenleving te controleren. Privacy is niet de tegenstander van veiligheid en mag niet overboord gezet worden wanneer men vindt dat het wel eens gevaarlijk kan worden. Vooral als telkens blijkt dat het niet komt door die privacy dat terroristen en criminelen hun slag konden slaan, maar door administratieve slordigheden en blinde vlekken op totaal andere gebieden.

Alcoholcontroles zijn goed uit te voeren door te beginnen met alleen de controle uit te voeren zonder ook naar verdere papieren te vragen, en zijn daarmee goed maar niet perfect beperkbaar in hun privacyimpact.

Aanhouden wegens rijgedrag begint bij het kijken naar rijgedrag, niet naar de kentekenplaat. Je zou een systeem kunnen verzinnen waar geeneens een naam, alleen een foto en een kaartnummer, op een rijbewijskaart te zien is, waar bijvoorbeeld punten afgeboekt worden voor elke geconstateerde overtreding. Teveel punten eraf en je mag niet meer verder rijden.

Punt is dat zoiets technisch gewoon kan, dat is wel te bouwen. (Precies waarom de ov-chipkaart zo'n aanfluiting is: Ze hadden een gouden kans het te doen en hebben het niet eens geprobeerd. Ze gingen expres precies de andere kant op en riepen toen "ja we moeten wel want het systeem...!" -- wie bouwt dat systeem nou helemaal, hm? Je hebt als maker van zo'n systeem een verantwoordelijkheid en die moet je nemen, zeer zeker de overheid moet dat.)

Snelheidscameras zijn maar al te vaak verkapte belasting die verder niets met verkeersveiligheid te maken heeft en zijn wat dat betreft subiet af te schaffen. Daarnaast hebben zulke automatische machientjes geen oog voor de practische situatie --een prent krijgen omdat je toevallig net voor de camera even op het gaspedaal drukte en daarmee een ongeluk voorkwam, bijvoorbeeld, kan gebeuren-- en daarmee wat al te gemakkelijk. Maar het gebruik van de kentekenplaat bij een geconstateerde overtreding is precies waar die plaat voor is.

Dat is een beetje doorgetrokken. Kijk, zo'n nummerplaat is practisch want dan kun je een zekere auto terugvinden als'ie zich misdragen heeft in het verkeer. Dat is een specifiek, duidelijk omlijnd, en beperkt doel.

Ga je nu systematisch alle kentekens automatisch herkennen, zelfs eindeloos opslaan (zoals in het VK al officieel gebeurt, en hier onofficieel maar oogluikend), dan heb je dat doel heel erg opgerekt en ben je eigenlijk bezig, als verzamelaar en als om het even welke gebruiker van die data, om de boel te flessen.

Als je niet ziet wat er mis mee is, vergelijk dan de belastingdienst die sleepnetjes uitgooit bij parkeergarages om alle ingevoerde nummers met tijd en datum graag. De belastingdienst mag dat want de wet die dat regelt is extreem breed, en daarmee een goed voorbeeld van al snel overbrede wetgeving.

Overigens is dat "tweede niveau schade" want nummerborden gebruiken voor parkeerbonnetjes is ook al buiten het originele mandaat. Wat tegelijk de ogenschijnlijke onschuldigheid en de verborgen gevaren mooi illustreert. Je moet dat eerste, in dit voorbeeld kentekenplaten in plaats van bonnetjes, gewoon niet eens willen want voor je het weet komt er ellende van.

Zeker (lokale) overheden beginnen met "ach wij zijn de overheid, wij zijn te vertrouwen" en kijken je dan vreemd aan als je opmerkt dat ze de burgerij maar verrekte weinig van die vertrouwenswaardigheid hebben laten zien, en veel vaker het tegenovergestelde. Die inslag is een duidelijk houdingsprobleem binnen de ambtenarij. Al was het alleen maar omdat het slechte beveiliging promoot, maar het promoot ook slecht systeemontwerp en dominoot daarna vrolijk verder.

Het is een zwaktebod. Maar al het andere is hetzelfde als toegeven dat je zelf gefaald hebt. En dat kan natuurlijk niet. Dus verzinnen ze maar "maatregelen".

Zo was daar bijvoorbeeld dat cafedrama in Volendam, waar de eigenaren er een zooitje van gemaakt hadden met de brandveiligheid en de vluchtwegen, en de voor de controle verantwoordelijke amtenaren dat gewoon hebben toegestaan. Dat kan natuurlijk niet, maar ik geloof niet dat er ook maar een ambtenaar wegens toch duidelijk evidente incompetentie en verzaking ontslagen is.

Wat er wel gebeurd is, is dat door het hele land met haastige spoed aan allerlei vers opgestapelde brandveiligheidseisen voldaan moest worden. Leuk voor vele brandinspecteurs die even flink belangrijk door het land konden paraderen en meer, meer, meer brandveiligheidsmaatregelen konden eisen. Kostbaar zaakje voor uitbaters, en oneerlijk naar diegenen die wel hun zaakjes netjes op orde hadden. Dat zijn kosten van ambtelijk en politiek schuldafschuiven.

Of het vliegongeval in Eindhoven, waar de verantwoordelijke militairen (==ambtenaren) de schuld afschoven want "die hadden ze gedelegeerd". Zo werkt delegatie niet: Jouw deleganten zijn verantwoording schuldig aan jou, maar jij houdt de hele verantwoordelijkheid, dus als zij er een zooitje van maken is dat nog steeds jouw schuld. Het was dus heel schrijnend tekenend (en een mooi boosmakertje) dat deze militairen daarmee wegkwamen. De ambtenarij en de politiek snapt moedwillig niet hoe verantwoordelijkheid afleggen werkt. Daar kun je geen land mee bezeilen. Ik heb nou niet het idee dat deze houding ondertussen verbeterd is.

Helaas zijn carrieres en een grote show maken van "iets doen" veel belangrijker dan werkelijk iets bereiken. Sterker, als je maar flink opzichtig lijkt te werken maar helaas onverhoopt *kuch* faalt, kun je het voor de volgende verkiezingen natuurlijk nog eens proberen. En ach, privacy is toch maar privacy. Dat je die kwijtraakt merk je toch niets van, burger.

..niet alleen maar de kop lezen voordat je reageert.

Hoe controleer je een (wereld)bevolking?
Door hen de privacy af te nemen! Kennis is immers macht.

Hoe neem je de privacy af? Door de veiligheid te koppelen aan de privacy,
hierdoor wordt de mens een worst voor ogen gehouden en zijn ze gewoonlijk
bereid zonder enige weerstand van alles en nog wat op te geven totdat er geen
weg meer terug is. De schending van de privacy wordt doorgaans niet minder
maar meer.

1984... Dat is alweer 31 jaar geleden.