image

Canadese rechter: gebruik pgp-telefoon niet verdacht

donderdag 25 augustus 2016, 10:29 door Redactie, 3 reacties

Het gebruik van een pgp-telefoon is niet strafbaar en maakt gebruikers niet meteen verdacht van criminele activiteiten, zo heeft een Canadese rechter geoordeeld. De uitspraak volgt in een zaak van een Canadese man die was aangehouden nadat de politie zijn huis doorzocht en daar een wapen en een paar gram cocaïne aantrof.

De arrestatie volgde in een onderzoek naar een drugsbende. De man in kwestie woonde op een adres dat in verband met het onderzoek was gebracht, maar was zelf geen verdachte. De politie had het eigenlijk op een andere man voorzien. Deze man was door de politie verdacht bevonden omdat hij een pgp-telefoon gebruikte om met een andere verdachte te communiceren. Tijdens de rechtszaak bekende één van de politieagenten dat er ook tegen deze man geen direct bewijs was dat hij een misdrijf had begaan.

De rechter liet dan ook weinig heel van de motivatie van de politie om de woning te doorzoeken alleen op basis van het feit dat daar iemand verbleef die via een pgp-telefoon communiceerde. "Het is absoluut niet strafbaar om via een pgp-telefoon te communiceren. Het feit dat de verdachte met de andere verdachte via versleutelde berichten communiceerde, gecombineerd met het feit dat ze beiden klaarblijkelijk bewust waren van de veiligheid van hun gesprekken, kan betekenen dat ze met iets strafbaars bezig waren. Maar het kan ook niet het geval zijn geweest", aldus de rechter.

Die beschouwde de versleutelde gesprekken dan ook niet als bewijs dat de verdachte zich met drugshandel bezighield. Volgens de rechter had de politie geen enkel concreet bewijs om de woning binnen te vallen en de aanwezige man aan te houden. Het feit dat de politie het gebruik van een pgp-telefoon als verdacht beschouwde noemde de rechter een "ongeoorloofde stap". Al het bewijs dat de politie tijdens de huiszoeking aantrof mag dan ook niet worden gebruikt.

Reacties (3)
25-08-2016, 12:01 door Reinder
Het zou ook wat zijn dat de politie huiszoekingen kan gaan verrichten op basis van een enkel feit, dat volkomen legaal is, maar waarvan de politie zelf heeft bepaald dat het verdacht is op basis van onduidelijke kenmerken. Zo'n situatie zou een carte blanche zijn voor het verrichten van huiszoekingen.

Dit gegeven illustreert ook treffend het grote bezwaar tegen de "ik heb niets te verbergen" vorm van redeneren. Hier was blijkbaar het feit dat iemand een gesprek voerde dat niet afgeluisterd kon worden (nog afgezien van de vraag of diegene ook daadwerkelijk afgeluisterd werd) al een verdacht gegeven. We moeten er voor waken als samenleving dat we niet in een situatie terecht komen waarin de wens om niet afgeluisterd te worden (bijv omdat je volstrekt legitiem wilt spreken met je arts, priester, advocaat of geliefde) een gegeven wordt dat an sich verdacht is en kan resulteren in huiszoekingen en aanhoudingen.
25-08-2016, 13:16 door Anoniem
Het zou ook wat zijn dat de politie huiszoekingen kan gaan verrichten op basis van een enkel feit, dat volkomen legaal is, maar waarvan de politie zelf heeft bepaald dat het verdacht is op basis van onduidelijke kenmerken. Zo'n situatie zou een carte blanche zijn voor het verrichten van huiszoekingen.
Dat klopt wat je zegt. Daarom geldt in Nederland ook wat een verdachte precies is (anders kun je wel iedereen willen oppakken)

1) De verdachte is hij, ten wiens aanzien uit feiten of omstandigheden, een redelijk vermoeden van schuld uit een strafbaar feit voortvloeit.
2) De verdacht is hij, tegen wie de vervolging is ingesteld.

Bij 1) moet er een redelijk vermoeden zijn tot het strafbare feit. De redelijkheid kun je testen door dit voor te leggen aan een buitenstaander die vindt dat het niet onlogisch moet voorkomen dat er een redelijke vermoeden bestaat. Bijvoorbeeld: een toevallig voorbij lopend persoon die vlak bij een pand loopt waar net is ingebroken. In zo'n geval is het vermoeden niet redelijk dat je met een verdachte hebt te maken. Maar ziet een politie-ambtenaar of burger een bekende inbreker rondlopen vlakbij een pand waar net een melding van een inbraak is geweest, dan wordt zo iemand wél een verdachte. Dan is het vermoeden niet onredelijk meer. De bedoeling van deze omschrijving is dus om onschuldigen te beschermen tegen strafvervolging.

Bij 2) is het Openbaar Ministerie die vervolging tegen b.v. een persoon instelt na een onderzoek naar strafbare feiten.

Een verdachte is in Nederlands recht overigens nog niet de dader. Daderschap wordt bepaald door de rechter in een rechtbank.
27-08-2016, 00:50 door Anoniem
Door Anoniem:1) De verdachte is hij, ten wiens aanzien uit feiten of omstandigheden, een redelijk vermoeden van schuld uit een strafbaar feit voortvloeit.

Door al de discussies over versleutelde apps en het gebruik daarvan door terroristen en criminelen, heeft de politie bij het gebruik van dergelijke middelen een redelijk vermoeden voor een verdenking.

Peter
Reageren

Deze posting is gelocked. Reageren is niet meer mogelijk.