De politie merkt vaak dat bedrijven terughoudend zijn in het doen van aangifte na aan een dergelijke cyberaanval. Mogelijk speelt schaamte dat de site ontoereikend beveiligd zou zijn een rol of de vrees voor reputatieschade.[/qoute]

De politie woordvoering weet heel erg goed dat er al jaar op jaar op jaar zware kritiek is op de wijze waarop de politie met aangifte om gaat. Gebrek aan aangiftebereidheid nu nog steeds alleen afschuiven op een mogelijke schaamte bij slachtoffers is van laag niveau. Het roept de vraag op of de politiemedewerkers die deze tekst hebben bedacht en goedgekeurd wel willen snappen waar slachtoffers mee zitten als ze naar de politie kunnen. En daar zijn ladingen kritiek over waarbij niet boven in de lijstje van dit soort criminaliteit schaamte staat. Slachtoffers zijn niet dom, die weten dat aangifte in principe geheim is en de kans dat als bedrijf je naam in het nieuws komt bijna 0 is als er toch geen zaak van komt die bij een rechter voor komt.

Boven aan de lijstjes belemmering om aangifte te doen hebben allemaal te maken met de politie. Van investering als slachtoffer in de politie tot wat de politie oplevert. Het kost je als slachtoffer uren om aangifte te doen en die uren kosten veel geld maar leveren zonder concrete aanwijzingen naar een verdachte (die hier blijkbaar wel al meteen in beeld was) nauwelijks tot geen inspanning bij de politie op. Welk bedrijf is bereid om een paar duizend euro te investeren in een aangifte met de minimale resultaten die de politie terug geeft?

Als je als politie niet kan aantonen dat schaamte een hele grote belemmering is maar wel de constante kritiek kent op hoe veel tijd het kost om aangifte te doen, hoe veel moeite het kost om een goede agent je te laten ondersteunen bij die aangifte, hoe weinig resultaat er uit die aangiftes komt omdat je zoals dit succes het bewijs bijna op een dienblaadje moet aanleveren, dan is het volstrekt arrogant om alleen naar de slachtoffers te wijzen en die dan ook nog te betichten.

Als je als politiemedewerkers een poging doet om je in te leven in je slachtoffers, wees dan ook eerlijk over je eigen gebreken naar je slachtoffers toe. Maar die zelfreflectie om slachtoffers aan te sporen toch aangifte te doen ontbreekt weer volstrekt in de schriftelijke communicatie. De politie gedraagt zich in die communicatie nog steeds als een organisatie zonder gebreken en het ligt altijd aan een ander. Dat breekt vertrouwen af in de betrouwbaarheid omdat het de organisatie ongeloofwaardig maakt. Ondanks dat er goede intenties achter die verwijten naar de slachtoffers kunnen zitten. Wees eerlijk en schuif het probleem niet steeds af. Dat maakt de politie een stuk geloofwaardiger en bouwt wel vertrouwen op om als slachtoffers te investeren in aangifte.