Best een opmerkelijke uitspraak, wie eist die bewijst, maar er is geen bewijs dat er daadwerkelijk data dat eigendom van het bedrijf is, is meegenomen. Daarnaast doet de rechter een aanname, maar zonder hard bewijs. Ja het ziet er allemaal verdacht uit, ook de tegenstrijdigheden in zijn verklaringen, maar veroordeeld worden op basis van een aanname komt op mij vreemd over.

Door zijn "opmerkelijk" gedrag heeft hij het overzichzelf afgeroepen en verdient niet beter

Tip : Civiel recht is geen strafrecht .

Bij civiele zaken kijkt de rechter naar wat er het beste past als scenario voor wat er gesteld wordt aan overeenkomst (of schenden daarvan) , en beslist op die gronden.

Er ligt natuurlijk wel een heleboel : downloaden uit CRM dan "iets" versturen naar je privemail met een password, dan jezelf niet vrij pleiten door te laten zien dat dat "iets" publieke gegevens zijn (wat je wel beweert), en dan ook nog je verhaal over de reden dat je dat password - waarmee je jezelf zou vrij pleiten - draaien.

Allerlei civiele zaken gaan over contracten en afspraken - en als het zaak wordt, is dat altijd omdat er iets _niet_ heel hard en ondubbelzinnig op papier staat.
Je ziet (in het Nederlandse rechtssysteem) dat de rechter dan toch (re)construeert wat blijkbaar de afspraak was, op grond van hele en halve toezeggingen, acties die wel of juist niet genomen zijn - en oordeelt dan over het punt waar de zaak over gaat.

https://lawyrup.nl/burgerlijke%20rechtsvordering/burgerlijke-rechtsvordering-inleiding/wijze-van-procederen/dagvaardingsprocedure/bewijs/algemene-bepalingen-bewijsrecht/

Ik denk (maar : ianal) dat in deze zaak "voldoende aannemelijk" gemaakt is dat het feit heeft plaatsgevonden, en dat de verliezer de stellingen van de eisende partij niet voldoende heeft kunnen ontkrachten.

Dit is privaatrecht, dus daar hoort nog de disclaimer 'tenzij een stelling niet of onvoldoende betwist wordt' bij. En zo te lezen was de verdediging van de voormalig werknemer niet heel sterk. ;)

Lees de uitspraak van de rechter eens, daar staat in hoe die geredeneerd heeft. Onder de kop "Beoordeling" is meteen het eerste wat er staat:

Dan volgt een stukje tekst met overwegingen, "niet is betwist dat..." is iets waarover beide partijen elkaar niet tegenspreken en wat de rechter daarom voor waar aanneemt, maar dan volgt hoe de ex-werknemer met de spreadsheet is omgegaan, dat die geschikt was om vertrouwelijke klantgegevens in op te nemen, gedraai rond het wachtwoord en het niet meer hebben van de spreadsheet, zijn plan om in dezelfde branche te blijven werken; dat is voldoende om te vermoeden dat de werknemer inderdaad de arbeidsovereenkomst heeft geschonden, en dan komt het:


De gedaagde heeft vervolgens niet aangetoond dat er geen vertrouwelijke bedrijfsinformatie in het bestand zat, hij zei het zelf niet meer te hebben en het wachtwoord niet meer te weten.

Bedenk dat dit geen strafrecht is maar civiel recht, en dat dat heel verschillend werkt. Bij strafrecht moet achterhaald worden hoe dingen werkelijk zijn gegaan, moet de misdaad bewezen worden en kan de rechter daar een straf voor opleggen. Bij civiel recht moet je aan de Rijdende Rechter denken: er is een meningsverschil tussen twee partijen en de rechter hakt de knoop door. Het gaat echt om het meningsverschil: als beide partijen elkaar op punten niet tegenspreken gaat de rechter ervan uit dat die punten kloppen (vandaar dat "niet is betwist dat..."), en bij de punten waarover de partijen van mening verschillen wordt geen forensisch onderzoek gedaan om tot onweerlegbaar bewijs te komen, de norm is veel meer wat redelijkerwijs aannemelijk is (soms, maar niet in dit geval, met hulp van de mening van een deskundige), en natuurlijk wat wetgeving erover te zeggen heeft.

Dat er sprake is van een boete komt omdat er een boeteclausule in de arbeidsovereenkomst staat. Dit is geen straf zoals je die in het strafrecht opgelegd kan krijgen maar de consequentie van afspraken die tussen beide partijen zijn gemaakt. De boete moet dan ook aan de werkgever worden betaald, niet aan het Centraal Justitieel Incassobureau. De hoogte van de boete is volgens de arbeidsovereenkomst grofweg vijf bruto maandsalarissen, wat neer zou komen op €15.040. De werkgever wilde het dubbele omdat het bestand twee keer per e-mail naar buiten is gestuurd. Daar ging de rechter niet in mee omdat het om twee keer precies dezelfde gedragingen ging. De dwangsom die de werkgever wilde innen bovenop de boete werd ook niet toegewezen, de boete zelf is al aanzienlijk.

Ik vind het wel een mooie uitspraak, hoeveel van die gastjes heb je niet die de klanten proberen te stelen van een werkgever.

Deel van de "uitspraak":

Dit is een belangrijk stukje om te begrijpen waarom de rechter kan aannemen dat het hier over diefstal van specifieke data gaat.

Precies, en sterker nog: niet heeft willen meewerken daaraan. Want als hij het wachtwoord wat hij niet wilde geven wel gegeven had, dan had de werkgever zijn copie van het bestand kunnen openen en dan kunnen zien dat de werknemer gelijk had en het slechts publieke informatie was.
Uit het feit dat de werknemer het wachtwoord niet wil geven kun je al afleiden wat er zou gebeuren als ie het wel gaf.

Tja. Hij heeft iets gedaan wat alleen mag als hij er een goede reden voor had en die had hij dus niet. Dus is het aannemelijk dat hij een boefje is en uit zijn nek kletst in een poging dat te verdoezelen.

Het is net als 140 km p/u rijden waar je 120 mag. Wanneer je dat doet zonder goede reden (partner ligt op sterven in de auto, iets in die trant), ben je schuldig. Dan is de bewijslast anders dan bij slechts een 'vermoeden'; gerede twijfel: er is vastgesteld dat je de regels overtreden hebt.

De belastingdienst doet ook zoiets wanneer je de boel licht: Dan maken ze een enigszins conservatieve inschatting van wat je achterover hebt gedrukt, met hetzelfde verhaal: Bewijs maar dat je een goede reden hebt gehad om te sjoemelen, dan wel de regels te omzeilen. Het wachtwoord in deze en zijn diverse antwoorden hebben hem genekt. Gelukkig kijkt de rechter verder dan de neus lang is (mensen krijgen helaas veel te vaak alsnog het voordeel van de twijfel).

Het hoger beroep zal me benieuwen. 15.000 is best een fikse boete...