Heb jij een interessante vraag op het snijvlak van privacy, cybersecurity en recht? Stuur je vraag naar juridischevraag@security.nl. Elke week geeft ict-jurist Arnoud Engelfriet in deze rubriek antwoord.

Juridische vraag: Ik heb een kleine webwinkel (eenmanszaak) en een klant liet mij weten dat het bezorgbedrijf aan wie ik de bestelling meegegeven heb, de klant een mailtje stuurde dat klant niet thuis geweest zou zijn en het pakket naar een pakketpunt zou gaan. Hierop heeft de klant mij een zeer agressieve e-mail gestuurd waarin klant claimt wel thuis geweest te zijn, eist dat ik regel dat het bij klant thuis bezorgd wordt en klant anders juridische stappen onderneemt. Er staat op mijn website ook nergens expliciet vermeld dat het om thuisbezorging gaat, alleen de woordkeuze “verzending” en “verzendkosten”. Qua levertijd staat er dat ik het binnen vijf dagen verzend, niks over hoeveel dagen tot bezorging of bezorglocatie. Bij het afrekenen kan de klant adresgegevens invullen.

Antwoord: Het is natuurlijk erg storend dat die klant er meteen met gestrekt been in gaat. Het zou voor mij als winkel reden zijn om het product retour te nemen en het geld terug te storten. Die klant moet dan wel héél principieel zijn om van zijn eigen geld (want rbs dekt het dan niet meer) een zaak te beginnen.

De onderliggende juridische vraag is op zich wel interessant: waar moet het product bezorgd worden? Je zou zeggen dat dat triviaal is, iedereen weet dat PostNL, DHL, UPS en vrijwel alle andere vervoerders het eerst bij je huisadres aanbieden en als dat niet lukt het bij de buren of een pakketpunt afgeven.

Het gaat bij een overeenkomst alleen niet over wat iedereen weet, maar wat jij afgesproken hebt. PostNL biedt bijvoorbeeld de optie “niet bij buren afgeven”, en als het dan toch bij de buren aankomt dan heeft de winkel niet geleverd zoals afgesproken. (PostNL is hier immers een hulppersoon van de winkel.)

De afspraken zijn bij deze winkel niet heel expliciet. Dan moet je terugvallen op wat partijen bedoeld hadden (Haviltex-arrest), en daarbij weegt mee (art. 6:248 lid 1 BW) wat de gewoonte is of wat als redelijk en billijk geldt. We moeten dan eigenlijk weten om welke vervoerder en wat voor product het gaat – een door een gespecialiseerd bedrijf af te leveren piano is wat anders dan een boek dat door de brievenbus past.

Gezien het algemene karakter en de terminologie van de vraag denk ik dat de vraagsteller het product met PostNL of DHL heeft verstuurd. Die komen één keer langs en brengen het dan naar een pakketpunt. Dat is een zó breed gebruik dat ik dat wel “de gewoonte” noem, en dan is dat dus gewoon de afgesproken handelswijze.

(Dit staat even los van eventuele leveringsvoorwaarden van PostNL of DHL, die zijn in principe geen deel van de overeenkomst tussen winkel en consument omdat de winkel de opdracht tot levering geeft.)

Ik weet dat de wetgever herhaaldelijk heeft gezegd dat bezorging bij de buren (en impliciet dus ook een pakketpunt) niet telt als bezorging bij de klant. Dat gaat echter over de vraag of het risico van bezorging is overgegaan. Als de buurman het pakket verduistert of het DHL-punt in brand vliegt, dan heb je inderdaad je pakket nooit gehad.

Dat is alleen wat anders dan de vraag of na één bezorgpoging ophalen bij het pakketpunt deel is van de koopovereenkomst. Dat laatste is het geval, tenzij expliciet anders aangegeven zoals met die “niet bij de buren bezorgen”-optie van PostNL of bij bestellingen waarbij het nadrukkelijk gaat over langskomen, installeren, rijklaar afleveren en zulke dingen waarbij inherent is dat het bij jou en alléén bij jou geleverd gaat worden.

Arnoud Engelfriet is Ict-jurist, gespecialiseerd in internetrecht waar hij zich al sinds 1993 mee bezighoudt. Hij werkt als partner bij juridisch adviesbureau ICTRecht. Zijn site Ius mentis is één van de meest uitgebreide sites van Nederland over internetrecht, techniek en intellectueel eigendom. Hij schreef twee boeken, De wet op internet en Security: Deskundig en praktisch juridisch advies.