Jaren terug werd ik thuis opgebeld:
--Ring..Ring...
--(Ik) Ja, hallo?
--(Engels met een Indiaas accent) Your Windows computer has a virus.!
--(Ik) We don't have Windows here, but Linux and Unix....bye!
--KLIK (hoorn op de haak).

geen "this is microsoft calling" telefoontjes meer die totaal kansloos waren hier? eentje was een zo brutaal dat die zij "we know you are using apple" nadat ik opmerkte dat wij hier geen windows in huis doen. ik lach me bijna rot ware het niet dat het eigenlijk allemaal diep triest is.... wij hier met een OS dat * is en oudjes die genaaid worden door zo een glad jakker en daarzo in verwegistan zitten ze voor een sneue boterham in een call center hun leven te vergooien?

en 2 dagen later openen ze weer een nieuw scamcenter

Ik heb een periode van een jaren gehad (gelukkig alweer heel wat jaren terug) dat het schering en inslag was, vaak meerdere keren per week. Soms reageerde ik zoals jij. Ik heb ook wel eens gedaan alsof ik geen woord Engels sprak, waarop tot mijn verrassing de ander Nederlands tegen me begon te spreken. Bijzonder daaraan was dat duidelijk was dat hij alleen maar een script volgde en zelf amper begreep wat hij zei, maar dat tegelijkertijd zijn Nederlands, ook qua uitspraak, opmerkelijk goed was. Ik heb ook soms direct gezegd dat ik wist dat de ander een oplichter was, en gemerkt dat daarop typisch gereageerd werd door me dezelfde dag nog een aantal keer te bellen, dat patroon ging opvallen.

Maar het leukste was toen het een keer gebeurde en ik tijd en zin had om een spelletje te spelen waarvan ik al bedacht had dat het leuk zou zijn om een keer te spelen. Ik gebruik Linux met een tiling window manager. Die doet sowieso al niet aan icoontjes op de desktop (het is geen implementatie van de desktop-metafoor) en met een druk op de knop kan je de taakbalk weghalen. Dat deed ik, op een lege workspace, zodat ik domweg een scherm voor mijn neus had met alleen de wallpaper-afbeelding en verder niets. Geen startmenu, en geen enkele sneltoets die overeenkwam met Windows.

Ik deed alsof ik zonder enige kennis van zaken achter dat systeem zat, ik zei niet dat het geen Windows was en ik ging heel gedwee alle instructies van de oplichter opvolgen. En niets daarvan werkte. Die man probeerde, geleidelijk aan steeds wanhopiger, om me langs andere wegen naar het door hem gewenste doel te praten, en het bleef maar mislukken. Het duurde zowat drie kwartier voor het muntje viel en hij me opeens nijdig toebeet: "Sir, you are wasting my time." Waarop ik antwoordde: "No, you are wasting my time. I know you are a criminal." En toen pas van zijn kant: KLIK.

Twee opvallende dingen aan hun gedrag was die neiging om me met extra telefoontjes te gaan pesten als ik direct zei dat ik wist dat de ander een oplichter was, en de intense verontwaardiging van die vent die ik lang aan het lijntje hield toen het muntje viel dat hij niet mij maar ik hem in de maling nam. Dat zijn dus mensen die donders goed weten dat ze jou proberen op te lichten, maar die zich kennelijk stevig in hun eer aangetast voelen als er een keer een spelletje met hun gespeeld wordt of zelfs als iemand ze er simpelweg mee confronteert dat die het doorheeft.