Op het eerste gezicht klinkt Quick Machine Recovery (QMR) als een geweldige toevoeging: een feature die opstartproblemen automatisch kan detecteren en oplossen, zonder dat gebruikers of IT-beheerders hoeven in te grijpen. Minder downtime, minder stress – wie wil dat nou niet? Maar zodra je wat dieper kijkt, rijzen er serieuze vragen.

Het idee dat een Windows 11-apparaat bij kritieke opstartproblemen verbinding maakt met Microsoft, diagnostische data stuurt en vervolgens een fix via Windows Update binnenhaalt, klinkt handig. Maar laten we eerlijk zijn: het is óók een fundamentele verschuiving in wie er de controle heeft over je systeem. Als Microsoft op afstand hersteloplossingen kan pushen, wat betekent dit dan voor autonomie, privacy en security? Welke data wordt er precies gedeeld, en hoe transparant is Microsoft daarover?

Daarnaast: dit is een reactie op de beruchte CrowdStrike-storing van vorig jaar, die wereldwijd miljoenen systemen platlegde. Die situatie maakte pijnlijk duidelijk hoe kwetsbaar onze digitale infrastructuur is voor keteneffecten. Maar lossen we dat echt op door nóg meer afhankelijkheid van één leverancier te creëren? QMR klinkt als een extra vangnet, maar tegelijkertijd vergroot het de afhankelijkheid van Microsoft. Als die keten ooit zelf een storing heeft of wordt misbruikt, zitten we met een nog groter probleem.

Voor consumenten is QMR standaard aan – logisch vanuit Microsofts perspectief, maar wederom: hoeveel gebruikers zullen weten dat hun systeem bij een probleem stilletjes contact zoekt met Redmond? En voor bedrijven? Daar staat het standaard uit, en dat begrijp ik. Want elke IT-afdeling zal eerst willen weten: hoe werkt dit? Welke policies zijn instelbaar? Wat gebeurt er als QMR faalt of misbruikt wordt?

En dan nog iets: als automatische hersteltools zoals deze echt nodig zijn, zegt dat niet iets over de kwaliteit van Windows-updates en systeemstabiliteit zelf? Misschien moeten we ons niet blindstaren op nóg meer vangnetten, maar kijken naar structurele oorzaken van zoveel opstartproblemen.

QMR kan nuttig zijn, maar we moeten kritisch blijven. Dit is niet zomaar een handige feature – het raakt aan vertrouwen, controle en de manier waarop we IT-infrastructuur beheren. En gezien de lessen van vorig jaar is één ding duidelijk: een nieuwe laag complexiteit lost niet altijd de kernproblemen op.

Gewoon zorgen dat het niet onderuit gaat, is zeker te moeilijk.
Doe maar niet... Geen vertrouwen in alles wat absoluut internet nodig heeft. Al helemaal niet van Microsoft. Veel te veel afhankelijkheden.

Dit laat perfect zien wat voor een failliet systeem dit is. Microsoft bepaalt, niet de beheerder en soms allebei niet.