Mijn eerste reactie: Dûh!

Maar goed, sommige mensen zijn blond...

Het gaat niet om de situatie, maar om het MISBRUIKEN van de situatie door
politici. Jij bent overduidelijk dyslectisch en blond. Lees het verhaal nou nog
eens een keer.

In een land hier niet zo heel ver vandaan werd lang, heel
erg lang geleden al gezegd;

"Door van privacy de zondebok te maken voor alle
onveiligheid van onze samenleving gaan politici de echte
keuzen uit de weg" (Lodewijk Asscher)

Gelukkig werd daar toen ook niemand wakker van >: >

Het verhaal is goed, maar ik heb nog meer nodig.

Het gepresenteerde model is nogal op interne individuele processen van
mensen gericht, en ik vermoed dat er ook een belangrijke sociale component
in dat individuele keuze gedrag zit.
Hoe verklaar ik met de beschreven processen de volgende waarneming?:

In Nederland is de afgelopen 35 jaar een radicale verandering opgetreden in
de collectieve reactie op terrorisme.
NB: terrorisme is niet een politieke moord plegen op individuen, maar
aanwakkeren van collectieve angst voor de dood.
Als je vlak na de ellende (binnen Nederland!) met RAF en molukkers zou
hebben voorgesteld om de identificatie plicht te introduceren zou je zijn
weggehoond, vaak met de kreet "Ausweiss Bitte!".
Als je toen zou hebben voorgesteld om van iedere ingezetene een dossier
aan te leggen met voor robots leesbare pasfoto's en vinger afdrukken, plus
een heleboel andere interessante weetjes, zou je op zijn best worden
geassocieerd met Gestapo en de toen wat actuelere oost duitse variant
daarvan; als je minder geluk had werd je opgesloten.
Als je toen zou voorstellen om op steeds meer plaatsen de sensoren van de
robots te installeren, zou iedereen denken dat je te veel in 1984 was gaan
geloven, en het was toen nog geen 1984.
Dertig jaar later schrikt de Nederlandse bevolking zo van terroristische
aanvallen buiten Nederland, dat het al die angsten voor controle in een keer
collectief overwint.

Ik kan dat niet met veranderingen in individuele personen verklaren; hier moet
meer aan de hand zijn.
Ik verwacht ook niet dat dit soort processen door een individu worden
beheersd zonder dat iemand dat doorheeft; er zit geen herkenbare meester
misdadiger aan de knoppen.

Begrip van het ontbrekende deel in de modelvorming kan voor mij individueel
handig zijn, maar is vooral onontbeerlijk voor de beheersing van de
beveiligingsprocessen.
Individuele motivaties voor bepaalde beslissingen zijn een belangrijk
fundament onder het model, maar ik heb meer nodig om het ook werkelijk te
kunnen gebruiken.

Over angst dat als machtsmiddel misbruikt wordt door politici is een mooie
(3 delige) documentaire door de BBC uitgezonden : The Power Of
Nightmares (Politics Of Fear).

@Jan Hein: Wel eens gehoord van hoe je zo'n levende kikker
kookt...
Ook wel eens gehoord van marketing? De kracht van de
herhaling is heel groot...

Daarnaast geldt natuurlijk ook dat sommige opgewekte angsten
best wel een echte reden hebben. Echter, die wordt dan
opgeblazen tot belachelijke proporties.

Het ontkennen van die redenen is alleen weer niet de
oplossing. Maar elke aangereikte oplossing zou wel op
werkzaamheid getoetst moeten worden. En daarnaast zouden
sommige algemeen geaccepteerde waarden (bijv. de
mensenrechten e.d.) als uitgangspunt moeten dienen. Privacy
is een van de zaken die daar zeker onder zouden moeten
worden geschaard.

Maar met name de balans tussen maatregelen, positieve en
negatieve gevolgen moeten goed worden afgewogen. En dat mist
tegenwoordig helemaal. Data retention heeft geen aantoonbare
toegevoegde waarde, terwijl het wel heel aantoonbaar de
privacy schaadt. Daarmee zou je de betreffende maatregel al
af moeten keuren.

Daarnaast moeten we bedreigingen in proportie gaan zien. Het
aantal slachtoffers van terrorrisme is onvergelijkbaar met
het aantal slachtoffers van verkeer, zwaarlijvigheid,
milieuproblematiek, etc. En daar doen we lang niet zo
moeilijk over (elk slachtoffer is er een teveel natuurlijk,
maar toch...).

De reden dat dit zo wordt opgeblazen heeft heel veel met
macht te maken, denk ik. Die macht wordt bereikt d.m.v.
controle over energie (olie etc.), geld, en met name ook
kennis. Voor dit laatste is data (in grote hoeveelheden)
weer erg handig. Dit soort redenen zal met name op de
machthebbers in de bepalende landen van toepassing zijn...

Een andere reden (dichter bij huis) is waarschijnlijk dat de
beslissingsnemers in andere landen (bijv. veel Nederlandse
politici) onder druk staan, doordat iedereen het over de
dreiging van terrorisme heeft. Zij voelen dat ze met een
oplossing moeten komen, maar snappen het probleem niet helemaal.
Daardoor komen ze wel met maatregelen, maar kunnen de impact
niet inschatten. Maar doordat ze onder druk staan, is elke
maatregel beter dan niets. Anders worden ze uitgemaakt voor
"twijfelaar" o.i.d.

Als laatste heb ik het idee dat de huidige focus op
wereldwijd terrorrisme iets nieuws is, waardoor we gewoon
nog niet precies weten hoe we daarmee om moeten gaan, of
zelfs, hoe groot de impact daarvan is. En we zitten nu
blijkbaar nog in de brainstormfase. Alleen maken we daarbij
de fout dat we elk opborrelend idee ook maar meteen willen
uitvoeren, zonder het eerst goed op z'n waarde te schatten.
De waan van de dag....

"@Jan Hein: Wel eens gehoord van hoe je zo'n levende kikker
kookt...
Ook wel eens gehoord van marketing? De kracht van de
herhaling is heel groot.."
Ik heb me in dat soort zaken wel eens verdiept, maar die kunnen de
krankzinnige verandering die er in pakweg 30 jaar heeft plaatsgevonden niet
verklaren zonder een kwade genius die geduldig aan het boetseren is.
Zoiemand of zoiets zou welliswaar handig zijn (dan heb je een concrete
vijand), maar ik geloof er niet in.
Het moet iets veel wezenlijkers zijn in de dynamiek van sociale processen,
waardoor zaken fout gaan die eigenlijk niemand wil, maar waar tegelijkertijd
iedereen machteloos is.
Je ziet dit op kleinere schaal al gebeuren in grote organiaties: daar gebeuren
soms zaken die iedereen absurd vindt (recent voorbeeld: asfalt ongebruikt
laten), maar waar niemand zich verantwoordelijk voor voelt.
Dit soort processen zijn van groot belang voor het beveiligen van relatief grote
informatie systemen, omdat ook daar de neiging bestaat om rare gewoontes
in het operationeel beheer te laten ontstaan, vaak zonder dat iemand het
merkt, laat staan dat er wat aan gedaan wordt.
Een beter begrip van deze mechanismen is daarom van technische waarde.