Wat de pomphouders betreft, in feite automatiseren zijn dus wat met de 'hand' ook kan. Je kunt prima een kenteken aflezen, in de ovi.rdw.nl database opzoeken, en kijken of de auto overeen komt met het kenteken. Ik denk dan ook dat er weinig mis is met deze procedure.

Echter, als zij deze gegevens ook gaan opslaan voor langere tijd. Bijvoorbeeld marketingdoeleinden, of bijvoorbeeld duidelijk het kenteken/auto en de bestuurder full-hd in beeld hebben en daar een database van aanleggen, dan lijkt me dat weer (veel) te ver gaan. Helaas maakt deze verregaande automatisering dat wel mogelijk, en is dus een slippery slope.

Daarnaast roep ik het al jaren dat pomphouders boter op hun hoofd hebben. Gewoon een kwestie van (ook op de snelweg) pinnen bij de pomp introduceren, of naar Amerikaans model eerst vooruit betalen binnen alvorens je kunt tanken. Nu worden er allerlei trukendozen open getrokken en dure en privacyschendende investeringen gedaan om een (zeer klein) aantal benzinedieven te pakken. Dat kun je toch veel beter anders oplossen dan deze manieren?

Overigens nu dit bekend is, is het een kwestie van de platen jatten van een soortgelijke auto in dezelfde kleur en weet je dat je als benzinedief gewoon weer door kunt met je praktijken...

Alleen al in datzelfde stukje zie je dat organisaties als SMSParking autokentekens aan personen koppelen - een private dienst die dergelijke gegevens aan derde partijen (waaronder de belastingdienst, maar wellicht ook iemand die zich voordoet als medewerker van de belastingdienst) af kan -of zelfs moet- staan. Jouw garage maakt die koppeling natuurlijk ook en speelt die informatie waarschijnlijk ook door naar de importeur. Daarnaast kan bijv. Rijkswaterstaat jou brieven over "spitsmijden" sturen, gaat "big data" een steeds grotere rol spelen en wordt de ene na de andere database gehacked.

Mochten er nog geen marketeers zijn die financieel gewin zien in de koppeling tussen autokentekens en NAW gegevens, dan twijfel ik er niet aan dat die er snel zullen komen zodra dit soort gegevens in redelijke hoeveelheden op straat komen te liggen (je zou dan bijv. op de grote videoschermen naast de snelweg gerichte reclame kunnen laten zien). Nu kun je als AP natuurlijk onder je steen blijven zitten en straks roepen "goh, dat hadden we niet aan zien komen", maar wat mij betreft is een autokenteken in veel te veel gevallen een wel degelijk direct naar een persoon herleidbaar gegeven, en dat zal alleen nog maar makkelijker worden (doordat iedereen alles in databases stopt en databases worden gehacked of kopiëen daarvan door foute medewerkers worden verkocht).

Ik denk dat de definities van "privacy", die je nu op Internet vindt, veel te vaag en niet meer van deze tijd zijn. Ik denk eerder aan:

Als je je dat realiseert heeft iedereen veel te verbergen.

Of dat lukt in een context waarbij je in toenemende mate met lokkertjes wordt overgehaald om jouw privacy op te geven (zonder te weten wat de consequenties kunnen of zullen zijn) of daartoe zelfs gedwongen wordt door de overheid en allerlei organisaties (waarom elke website mijn e-mail adres wil weten, verplicht veld natuurlijk, vertellen ze zelden), is natuurlijk de vraag. En het antwoord op die vraag is nee.

[1] https://ictrecht.nl/privacy/zijn-parkeergegevens-ook-persoonsgegevens/

Het doel heiligt de middelen.
Dashcam bijvoorbeeld mag best. Bepaalde interessante beelden hiervan later doorgeven aan politie of verzekeraar ook.
Als er misdadig gedrag of een ongeluk mee kan worden aangetoond, is zo iemands privacy van ondergeschikt belang.

Dat is iets te snel door de bocht, want vlak daarboven staat:
"Het College Bescherming Persoonsgegevens bevestigt dit en stelt het volgende: ‘Kentekens van motorvoertuigen zijn persoonsgegevens voor degenen die toegang hebben tot het kentekenregister van de Rijksdienst voor het Wegverkeer. Zij kunnen immers tenaamstelling van het kenteken zonder bijzondere inspanning te weten komen’."

Dat was blijkbaar al zo in 2014 (dank voor de ref). En dat staat nog overeind bij de AP in feb 2016. Dus persoonsgegeven ja, maar alleen voor degenen die toegang hebben tot het kentekenregister, gelukkig. Dat laatste omdat dit voorbeeld blijk geeft dat voor indirecte gegevens, de bijzondere inspanning uit de wet een breekpunt kan zijn in de bepaling of een gegeven al dan niet een persoonsgegeven is.
De beleidsregels van de AP geven ook aan dat er een uitzondering bestaat op de informatieplicht (het vooraf informeren dat iemand...) die mij voor dashcam en andere autocamera toepassingen ook van groot belang lijkt.

Die 2 zaken (geen persoonsgegeven en uitzondering meldplicht) lijken mij van belang of je al dan niet een voorafgaand onderzoek en/of melding bij de AP mag/moet doen.

========
Wat ik helemaal niet zie is hoe de AP wil omgaan met consumeneten toepassingen. Stel consumenten willen een dashcam hebben, worden zij dan geacht naar de AP te stappen? :-) Lijkt mij niet, maar in de AP beleidsregels staan voldoende consumenten voorbeelden (zie de moeder die ongewild een inbraak filmt) . In ieder geval hoeft de fabrikant/leverancier van de smartphone/dashcam niet naar de AP.

Maar dan is een opname van iemands gezicht dus ook geen persoonsgegeven? Want niet DIRECT herleidbaar tot de persoon, tenzij je hem toevallig kent?
Dan mag een winkelier dus rustig winkeldieven filmen en op Facebook kwakken, in ieder geval wel van de AP?

Toch zullen de meeste mensen het wel als privacy schending ervaren als zomaar je hoofd of je kenteken op Internet of tv belanden, in een setting die je zelf niet gekozen had.

Is natuurlijk bullshit... Een item kan niet voor persoon X een persoonsgegeven zijn en voor persoon Y niet. Dat is per definitie een OR functie. Wanneer iets voor iemand een persoonsgegeven is, dan telt dat altijd zo. Immers, deze gegevens kunnen in handen vallen van persoon Y en die kan er dan persoonsgegevens van maken. Wanneer er persoonsgegevens van te maken zijn moeten ze beschermd worden als zodanig.

Simpelweg zeggen 'ja, maar pietje kan niet bij die database, dus dan is het veilig' kan echt alleen maar een digibetische ambtenaar verzinnen die te kleine geitenwollen sokken aan heeft zodat de bloedtoevoer naar dat kleine ding genaamd hersenen nog ernstiger verzwakte.

Net zo dom als zeggen "het is geen geld, want de inbreker heeft immers geen sleutel van de kluis"...

Mag best? Van jou? En van mij niet. Wie heeft er dan 'gelijk' in de zin van wie wordt er aangepakt door de AP? Het punt is nu juist dat AP moeite heeft gedaan dat 'mag best' objectiever in te vullen dor toetsregels op te stellen. Als die regels stroken met een algemeen gevoel, dan hebben ze een goede job gedaan.

Het interactief controleren van kenteken en type auto is geen probleem. Met de wbp gaat het over verwerken opslaan van de gegevens. Zolang dat niet gebeurt is het goed.
Ja de mogelijkheid van opslaan zou kunnen net zoals het opschrijven van die gegens met pen en papier.

Je kunt ook naar een onbemande pomp gaan. Er hangen camera's om mogelijk vandalisme te registreren. Er wordt eerst een bedrag van 150 euro afgeschreven van jouw bank (verplicht pinnen) voordat je iets krijgt. Het verschil wordt na afloop teruggeboekt. Zoiets scheelt een paar centen.
Bemande pompstations moeten hun levensvatbaarheid anders zien te tonen. Extra handel -verkoop bij het afrekenen. Wil je de winkel laten bestaan of verplicht naar de onbemande pomp.

Nee joh. Vanwege https://zoek.officielebekendmakingen.nl/stcrt-2016-4971-n1.html paragraaf 5.2:

"Dashcams worden vaak gebruikt bij verkeersongelukken. De dashcam kan met het beeldmateriaal van het verkeersongeluk zorgen voor het bewijs voor de verzekering. De gegevensverwerking van het beeldmateriaal van de dashcam kan noodzakelijk zijn voor de behartiging van het gerechtvaardigde belang van de bestuurder (verantwoordelijke van de dashcam) om als bewijs te gebruiken voor zijn verzekering om zijn schade te declareren. Op basis van artikel 8 sub f Wbp kan het gerechtvaardigde belang hiervoor een grondslag bieden."

Daarom heb ik ook gezegd: "Het doel heiligt de middelen."

@ karma4: Wat denk je dan van het volgende van pag 16?

"Bij digitale camera’s worden intern geheugen en een digitale processor gebruikt om de beeldgegevens op te slaan en door te zetten tussen verschillende componenten van het systeem. Dus wordt dat dit proces – hoe tijdelijk ook van karakter – altijd wordt beschouwd als een verwerking in de zin van de Wbp. [.....] Daarmee is het live uitkijken middels een digitale camera een verwerking van persoonsgegevens en is de Wbp van toepassing."
en
"Een verwerking van persoonsgegevens betreft elke handeling of elk geheel van handelingen met betrekking tot persoonsgegevens. Hieronder valt in ieder geval het verzamelen, vastleggen, ordenen, bewaren, bijwerken, wijzigen, opvragen, raadplegen, gebruiken, verstrekken door middel van doorzending, verspreiding of enige andere vorm van terbeschikkingstelling, samenbrengen, met elkaar in verband brengen, alsmede het afschermen, uitwissen of vernietigen van gegevens (artikel 1, sub b, Wbp). "

Dick9999 interessante argumentatie om de interne verwerking in een apparaat er bij te halen.
Zover ik weet gaan de wetten over personen en rechtseenheden niet over dingen.

Hoe zou ik een bewerkersovereenkomst met het ding moeten afsluiten. Als er een calling home optie in zit, dan is er iets te doen met de leverancier van het ding.

Pas op het moment dat de gegevens uit het ding beschikbaar komen wordt gaan er verwerkingen spelen. (edit: in kader van een actie door een persoon/rechsteenheid).
Het voorbeeld van de dashcam is leuk omdat het glijdende wat wel en niet mag duidelijker wordt. Street view van Google maps is niet onbeperkt open (blurs). In sommige landen niet toegestaan. Bij ongelukken wordt van je verwacht zoveel mogelijk bewijs te leveren. Dan is het weer wel acceptabel maar met de restrictie van beperkte openheid. Zomaar Internet op gooien is nog steeds niet zo maar acceptabel.

Het zit h'm inderdaad in de relatie. Zo goed als elk gegeven van je kan een persoonsgegeven worden wanneer het in relatie met andere gegevens of een context wordt geplaatst. Een kenteken is natuurlijk geen persoonsgegeven op zichzelf, maar in relatie met de database van RDW weer wel. Voor wie dat niet snapt zijn er genoeg stukken te vinden die geschreven zijn naar aanleiding van de veranderende wetgeving dit jaar.
Zodra je immers risico loopt op een boete dan gaan bedrijven ineens nadenken over wat nou die persoonsgegevens toch zijn. Kort door de bocht komt het hier op neer: Er zijn een aantal persoonsgegevens waarvan het duidelijk is dat het persoonsgegevens zijn. Zoals je BSN. Er zijn een aantal gegevens die niet direct iets over jou zeggen, maar bij voldoende gegevens kan er een profiel worden gemaakt en het worden gerelateerd aan jou. Los zijn die gegevens geen persoonsgegevens, maar zodra ze gekoppeld aangeleverd worden (bv door zo'n RDW database) moet het worden behandeld als persoonsgegevens.

Mocht een kenteken op zichzelf een persoonsgegeven zijn dan zouden ze natuurlijk nooit publiek op de auto mogen zitten.

Karma4, je raakt de kern van de zaak volgens mij. Overigens komen die voorbeelden rechtstreeks uit de AP beleidsregels.

Maar de redenering over dingen is ondervangen dor het AP onderscheid Verwerking, Verantwoordelijke en Bewerker.
- De verwerking (camera) is inderdaad een ding die kort gezegd persoonsgegevens zou kunnen verwerken.
- Een of meerdere personen beslissen de camera op de gekozen wijze in te zetten: gezamenlijk de Verantwoordelijke.
- De exploitatie van de verwerking kan door een externen (uitbesteed) gebeuren: de Verwerker en dat is geen ding.
En je mag maar een keer raden wie de AP aanspreekt. Ik help je: niet het ding :-)

Maar, en dat is de kern van mijn onbegrip, bij consumenten toepassing is er een ding en een consument. En die stapt echt niet naar de AP om verwerking aan te melden. Voor de consument zou je dan misschien terug moeten vallen op de wet die simpelweg zegt of iets wel of niet mag. Vgl. verbod op radar detector of verbod op dashcam in Portugal en Oostenrijk (?). Vraag is hoe je dan het al dan niet mogen plaatsen van van beelden op Internet aanpakt.

EDIT: @Gisteren, 19:57 door Anoniem, dat is hetzelfde document !! Er staat zou.. zou.. zou, maar je moet het wel aanvragen en/of melden.

Maar bij de Wet Bescherming Persoonsgegevens gaat het wel degelijk ook om de dingen die personen en rechtseenheden inzetten om de gegevensverwerking voor ze te doen.

Als de gegevensverwerking op je eigen apparatuur plaatsvindt ben jij de verantwoordelijke ervoor, en als de leverancier een deel van de verwerking op zich neemt heb je inderdaad een goede overeenkomst met die leverancier nodig, maar ben jij nog steeds de verantwoordelijke. Als die leverancier dingen verzwijgt die het apparaat stiekem toch doet ligt de verantwoordelijkheid daarvoor neem ik aan volledig bij de leverancier.

Nee, interne gegevensverwerking is wel degelijk ook gegevensverwerking. Laten we de term niet wollig maken door sommige vormen van gegevensverwerking geen gegevensverwerking te noemen. Als de gegevens nooit enige invloed op gegevensverwerking buiten het apparaat kunnen hebben is het een open deur dat er ook niets mee mis kan gaan.

Maar laten we een hypothetische camera nemen die in staat is tot gezichtsherkenning maar waarvan de eigenaar die mogelijkheid niet gebruikt. Stel dat dat ding de kenmerken van de laatste 500 gezichten die in beeld zijn geweest intern vastlegt. De eigenaar beseft dat niet en gebruikt het ook niet. De gegevens verlaten het apparaat niet, zijn praktisch gesproken daarmee intern aan het apparaat, en als je daarom de ongebruikte gezichtsanalyses niet als verwerking aanmerkt wordt er juridisch gezien niets verwerkt en vastgelegd. Maar dan worden de systemen van de eigenaar gehackt en blijken die 500 gezichten wel degelijk door de hacker uitgelezen te zijn. Je wilt niet de situatie krijgen dat er iets gelekt is wat volgens de juridische definities helemaal niet was vastgelegd, dan is er ook niemand aansprakelijk voor het lek en zit het werkelijke lek in de wet zelf. In plaats daarvan moet de discussie gaan over de vraag wie er wat aan had kunnen en moeten doen. Had de eigenaar de gebruiksaanwijzing beter moeten lezen? Had de fabrikant duidelijk moeten maken dat ongebruikte functies wel degelijk aan staan? Ik heb zelf meerdere malen meegemaakt dat goedkopere uitvoeringen van apparaten intern identiek aan de duurdere varianten bleken te zijn en de beperkingen alleen in drivers of afstandsbedieningen bestonden. In dit hypothetische voorbeeld kan de koper van de camera er een zonder gezichtsherkenning hebben gekocht terwijl dat er stiekem toch in zit.

Dát is het soort omstandigheden waar de aansprakelijkheidsvraag aan moet worden opgehangen, en niet aan een idiote discussie of gelekte gegevens wel waren vastgelegd. En dus is het heel verstandig om de interne gegevensverwerking van een apparaat gewoon tot gegevensverwerking in de zin van de WBP te rekenen. Dat scheelt een hoop onduidelijkheid.

Ik zou het voordeel voor de schender van de privacy weglaten, het gaat puur om het nadeel voor degene wiens privacy is geschonden wat mij betreft, en wel in hoge mate volgens de criteria die het slachtoffer daar zelf voor hanteert. Mijn buurvrouw vindt het gezelliger worden naarmate meer mensen in achtertuinen aan het lachen, kwetteren en kakelen zijn, ik sta te stuiteren van al die herrie die mijn huis binnendringt. Wat voor mij een aantasting van mijn persoonlijke levenssfeer is is voor haar juist een welkome toevoeging. Merk op dat dit voorbeeld niet gaat over informatie die in handen van derden valt, maar wel degelijk over privacy.

Het recht om met rust gelaten te worden vind ik tot nu toe de beste definitie van privacy die ik ben tegengekomen, als ik me niet vergis is het zelfs de originele definitie. "Laat me met rust" zeg of denk je als iemand jouw grenzen niet respecteert, en dat is voor mij de essentie. En "laat me met rust" is precies wat ik denk bij de opdringerige mentaliteit die de Facebooks, Googles en adverteerders van de wereld beweegt om ons met hun enorme big data-systemen op te zadelen. Dat zijn systemen die ervoor dienen om me vooral niet met rust te laten maar die als het zo uitkomt verantwoord worden met allerlei zogenaamde waarborgen voor hoe ze met de gegevens omgaan en met redenaties die mij ervan moeten overtuigen dat ik er juist blij mee moet zijn (nog meer marketingdruk waar ik niet van gediend ben). Alleen waarborgen ze mijn privacy pas als ze gegevens over mij helemaal niet gebruiken, en dus ook niet (hoeven te) verzamelen, Dát is het punt dat ze vanuit hun bedrijfsmodel redenerend nooit zullen zien en wat nou net de essentie van privacy is.

Mijn grenzen liggen nogal krap, die van anderen juist heel ruim. Prima. Dat vang je op door die bemoeienis opt-in te maken, niet opt-out en al helemaal niet no-opt. Al zijn we daar nog een heel eind van verwijderd, ik denk dat het recht om met rust gelaten te worden als definitie van privacy uitstekend toepasbaar is op de hedendaagse situatie.

@Anoniem 13:00: dank voor jouw reactie.

Probleem bij jouw definitie is dat de verzamelaars van informatie over jou, zelden zelf jou lastig vallen. Die informatie verkopen ze aan derden die zichzelf niet verantwoordelijk voelen voor de wijze waarop die informatie is verzameld (ze hebben er ten slotte voor betaald), en menen het recht te hebben om jou niet met rust te laten. En zie je "recht" maar eens te halen in die situatie...

Maar wellicht heb je gelijk en moet ik het hebben over "Internet privacy" of "Information Privacy".

@ Dick99999:

Hoe bedoel je? In paragraaf 5.2 over dashcams staat daar nergens "zou... zou... zou...." en dat je het moet aanmelden.
Dashcam kan zondermeer volgens mij, omdat het belang van de bezitter die bij een eventuele aanrijding betrokken raakt
en zijn onschuld moet bewijzen zwaarder weegt dan het onderweg toevallig passeren van herkenbare kentekens.
Zolang de dashcambezitter deze kentekens of herkenbare beelden van personen niet publiek maakt en onwetend blijft
van welke personen er achter die kentekens of herkenbare beelden zitten behalve de relevante gegevens met het doel
om te bewijzen wat er is gebeurd om daarmee de schuldvraag op te lossen en de verzekeraars te overtuigen, is er geen vuiltje aan de lucht.
Waar ik nog wel aan zit te denken, is of die dashcams een beperkte maximale resolutie moeten hebben?
De meeste dashcam zijn ook nogal beperkt. Maar stel een 20MP, of een lagere resolutie met optische zoom
kan misschien meer details in beeld brengen dan strikt nodig is.

Je hebt gelijk wat het eerste deel betreft, ik had de kop niet goed gezien: "Voorbeeld toegestaan particulier gebruik dashcam." Neemt niet weg dat 'het doel heiligt de middelen' voor andere doeleinden een vraag blijft, omdat er geen voorbeeld is. Denk bijvoorbeeld aan kenteken voorganger filmen terwijl je geparkeerd staat voor het geval de voorligger schade berokkend.

Zelfs bij dit toegestane voorbeeld vraag ik mij dan wel af of die toestemming betekent dat het aanmelden en het vooronderzoek aanvragen, niet meer nodig zijn:
2.12, pag 28: "Een voorgenomen verwerking van persoonsgegevens door middel van heimelijk cameratoezicht moet altijd worden gemeld bij de Autoriteit Persoonsgegevens. Daarbij moet bovendien een voorafgaand onderzoek worden aangevraagd."
Beide vermoedelijk nodig , tenzij het voor persoonlijk gebruik betreft. Dat lijkt mij in dit voorbeeld niet het geval vanwege de verstrekking van info aan derden. En "Daarmee raakt het cameratoezicht buiten de privésfeer ", zoals te lezen in het voorbeeld van de filmende moede, pag 14: Voorbeeld geen uitsluitend persoonlijk of huishoudelijk gebruik.

Ook aardig in dit verband is: (5.2) Indien een dashcam personen in andere auto’s herkenbaar filmt is de Wbp van toepassing. Jouw lage resolutie optie (zou je dat echt willen?) biedt dan inderdaad mogelijkheden.

Tja,
1. valt een dashcam wel onder "heimelijk toezicht"? (bijna altijd zit hij zichtbaar achter de voorruit; is niet zo "heimelijk")
2. gaat het hierbij over toezicht? Je filmt wat er toevallig tijdens je route op je pad komt. Vind ik geen "toezicht".
Maar als je je auto stilzet met de bedoeling om een bepaalde plek of persoon gade te slaan, dat zou het wel toezicht zijn.
(of stalken). Dat is dan dus oneigenlijk gebruik van een dashcam, en dat mag weer niet zonder aanmelden?...

(de privé detectives krijgen het nog zwaar in dit land.....)

Eens Dick9999, het is de persoon/rechtseenheid die de opdracht tot de betreffende activiteit van de verwerkingen op de beschikbaar gekomen gegevens gedaan heeft. Ander omschrijving: de data-eigenaar. Voorkomt meteen het afschuiven van de verantwoordelijkheid naar een uitbestedende partij.

In de privé sfeer als je bang bent voor schade mag je de opname maken, je mag hem niet openbaren. Heb je de schade (of andere misdaad) dan is het nog steeds privé belang en mag dat bij de aangifte gebruikt door de wettelijke handhavers. Dat is beslist geen derde partij. Zelf publiceren (de opgenomen dieven . misdadigers) zit op het grensvlak met vele voorwaarden.

Voor bedrijven organisaties gelden meer strikte regels dan voor consumenten. Nu maak je je druk om privé/consumenten situaties. ooit gedacht aan BKR verzekeringsmaatschappijen banken ov-chip gezondheisdzorg etc.. Die zijn naar mijn idee te machtig en gaan te gemakkelijk de controles richtlijnen om. In bank die met betaalgegevens commerciële handel wil gaan doen, alleen het idee al.

Eens qua gevoel. Maar vanwege de titel van het document (Cameratoezicht) met in het document verschillende mag wel/mag niet consumenten voorbeelden, zou je alles met een filmcamera onder toezicht kunnen laten vallen? Zie ook het voorbeeld hieronder dat ik ook geen toezicht zou noemen.


Zie voorbeeld geen uitsluitend persoonlijk of huishoudelijk gebruik op pag 14:
"Een moeder maakt met haar smartphone een film van haar kinderen in de openbare speeltuin. Op deze camerabeelden worden ook andere kinderen in beeld gebracht. Ongewild filmt deze moeder een inbraak van een woning achter de speeltuin. De intentie van de moeder was op voorhand niet om deze beelden verder te verstrekken aan derden, maar doordat ze onbedoeld de woninginbraak filmt en deze beelden aan de politie verstrekt is er sprake van verdere verstrekking aan derden. Daardoor raakt het cameratoezicht buiten de privésfeer van deze moeder, waardoor er vanaf dat moment geen sprake meer is van uitsluitend persoonlijk of huishoudelijk gebruik. De Wbp is van toepassing"

Zelf vind ik overigens zoals al eerder iets onderbouwd, dat het document bijna niet voor consumenten toepassingen geschikt is. En dat in dat geval de rechtvaardiging van het doel het belangrijkste is, maar dat stond al WBP, daar heb ik deze beleidsregels niet voor nodig. Maak gewoon een document met consument voorbeelden en noem dat beleid.
Maar ik ben wel blij met het feit dat kentekens veelal geen persoonsgegeven zijn. Opent de weg naar veel gerechtvaardigde toepassingen...

http://blog.iusmentis.com/2015/12/15/mogen-ze-over-je-auto-met-nummerbord-praten-op-een-forum/
http://blog.iusmentis.com/2016/04/05/mag-statistieken-maken-verkeer-straat/

Toevoeging/edit:
De gegevens over voertuigen is openbaar. https://www.rdw.nl/Zakelijk/Paginas/Open-data.aspx
Het helpt tegen oplichting, de toepassing voor valse kentekens herkennen is genoemd. (resultaten evaluatie).
Andere toepassingen laat men aan de inventiviteit over. De beschikbaarheid van aantal pareerplaatsen kun je een app voor bedenken, die is ook bekend.

Je kunt dit natuurlijk oplossen door geen kentekenplaten meer te gebruiken, maar een op korte afstand door de
autoriteiten uitleesbare chip die een uniek kenmerk heeft. Natuurlijk niet zoals de meeste van dit soort devices,
een uniek nummer wat iedereen simpel kan uitlezen, maar iets wat echt cryptografisch beschermd is.

Echter, dat hoef je hier natuurlijk niet voor te stellen want dan komt de hele horde weer uitleggen waarom dat een
slecht idee is. Dus dan laten we het toch maar bij de oude vertrouwde kentekenplaten. En tja, die kan iedereen
lezen en herkennen.

Altijd wonderlijk dat men zoveel problemen in herkenbaarheid ziet terwijl zoiets bij eerlijk zaken doen een van de basis voorwaarden is. Die herkenbaarheid betekent niet dat alles publiek op straat gegooid moet worden, het is er een met nuances.