Panopticum panopticum,china zal wel het eerste land zijn die 3D bodyscan zal toepassen
voor allerlei toepassingen.

The Matrix

Je hoeft er niet te kopen.

En je zal ongetwijfeld expliciet toestemming moeten geven dat ze je zelf ge-uploade gegevens mogen gebruiken. Ged hrt privacystatement lezen, zou ik verder zo zeggen.

En bij overtreding klagen. Is dan weliswaar te laat, maar ...

Overigens nog nooit iets bin Zalando gekocht. Ik pas kleding graag meteen in de winkel.

"Denk aan afslankboeren die u benaderen vanwege uw (toenemende) corpulentie en uw zorgverzekering die u meedeelt dat uw premie automatisch omhoog gaat."
Ik stem voor.

Het grootste probleem met online kleding is de grote hoeveelheid retourzendingen. Kost klauwen met geld.

Als weer eens de geesten er op snode manier rijp voor zijn gemaakt, gaan we straks zélf van harte een "gratis" 3D scan van ons lichaam laten maken bij AH (alleen met een op naam gezette bonuspas), die ze vervolgens "gratis" doorstuurt naar alle grote online-kledingbedrijven, zodat jij alleen nog maar kleding kan uitzoeken die jou in 1 keer perfect past.
(zodat er veel minder retourzendingen zullen zijn).
Kleding voor een kennis die is gescand uitzoeken en betalen kan ook (bijv. in opdracht of cadeau),
mits je het bonuspasnummer van deze persoon even weet.
Kinderen zijn met naam genoemd op de bonuspas. Gezinsleden zie je bij het kledingbedrijf in een dropdownbox en kan je handig aanklikken nadat ze ook bij AH zijn gescand.


(ironisch bijgewerkte advertentie uit de toekomst)

Die professor heeft de psychologie van de modegevoelige vrouw niet goed doorgrond. Zelfs met een 3D-scan van hun lijf, als perfecte pasvorm, zullen vrouwen gekochte kleding domweg blijven retourneren.

Het gaat juist om het hele ritueel van het passen.

Mijn kleermaker heeft al mijn maten ook in de computer staan. Ik zie het verschil niet echt.

Maar dit zijn bijzondere persoonsgegevens (want zeggen iets over gezondheid, en waarschijnlijk ook over ras). Die mogen alleen verwerkt worden als daar een grondslag op basis van de AVG én een specifieke wettelijke uitzondering voor is, en zelfs dan moet het binnen proportie zijn (dwz kan hetzelfde doel ook bereikt worden op een manier die privacyvriendelijker is).

Die professor baseert zich op een onderzoekje wat hij gepubliceerd heeft in het gerenommeerde wetenschappelijke journal The Textile Institute Book Series. Het gaat alleen over de technische overwegingen en rept met geen woord over persoonsgegevens en de wettelijke overwegingen die daar bij komen. Gezien zijn onderzoek en zijn achtergrond heeft hij hier geen benul bij.

Alleen gaat dit er dus niet komen. Op privacy-gebied is dit (vanwege het feit dat het bijzondere persoonsgegevens betreft, en gezien het feit dat hetzelfde doel waarschijnlijk ook bereikt kan worden op een manier die de privacy van betrokkenen minder schaadt) op meerdere vlakken domweg verboden.

Nog even daargelaten dat een lichaamsmodel van iemand naar mijn bescheiden mening niet gruwelijk veel waard is. Dingen als NAW-gegevens, creditcardgegevens, wachtwoorden en dergelijke zijn makkelijker te vinden en volgens mij ook iets makkelijker om te misbruiken.

Dit en het samenhangen dat het vrouwelijk lichaam vaker dan die van de man wisselt in maten. swinter maatje 38, zomers maatje 36 etc. Of gaan we elke keer dat een persoon afvalt/aankomt een nieuwe scan uitvoeren?

Idee is leuk, uitwerking zal falen.

Kwestie van goede modellen hanteren, rekenmodellen bedoel ik dan.
Alternatief is om bij iedere bestelling wat naaktfoto's mee te sturen.

Dit kun je ook bij een winkel gebruiken. Het pashokje vervang je door een scan apparaat.

Vervolgens laat de computer precies die kledingstukken zien die in jouw maat op voorraad zijn. Je scrolt er even doorheen, waarbij de kledingstukken op jouw body getoond worden. Dan heb je ook geen passpiegel nodig en ben je snel klaar met uitzoeken.

Als laatste ga je weer naar het scanhokje en wist de scanresultaten. (Of bewaart ze voor een volgend bezoek)

Dat zie je verkeerd.

Gegeven de lichaamslengte en de kledingmaten valt een redelijke goede inschatting te maken van de body mass index (BMI, kg/m^2), van de klant. Dus hoe gezond die persoon is. Het geeft een indicatie van de leefstijl.

https://en.wikipedia.org/wiki/Body_mass_index

De taille-heup (WHR) ratio geeft een nog betere voorspeller dan de BMI van iemands eetgewoonten en, gegeven de leeftijd, de kans op suikerziekte en hartfalen. Met name bij mannen. Te veel buikvet is een recept voor welvaartsziekten.

https://en.wikipedia.org/wiki/Waist-to-hip_ratio

De WHR correleert bovendien sterk met de vruchtbaarheid van jonge vrouwen en hun kansen op de huwelijksmarkt. De WHR co-variëert ook met de verwachtingswaarde van het IQ van hun nageslacht.

Mannen vallen op een zandloper figuur, brede heupen en stralende ogen. Vrouwen op een brede borstkas, sterke armen en status. Al het feminisme en het fenomeen van huismannen ten spijt, daar gaat weinig tot niets aan veranderen.

Kortom, de kledingmaten van Zalando, van zowel mannen als vrouwen, zijn een big data goudmijn voor zowel de grote zorgverzekeraars als de online dating industrie. Dat weten ze maar al te goed.

Heb een tijdje bij Defensie gewerkt en daar krijg je als militair voor het verkrijgen van kleding een bodyscan. Deze 3D scan zou ervoor moeten zorgen dat je niet zoveel verkeerde kleding verstrekt zou moeten krijgen maar helaas zitten er nog steeds gewoon mensen in de lijn der bestellingen. Ofwel, nog steeds de verkeerde maten. Maar goed, anders zou de slogan "Waar logica stop, begint Defensie" niet meer kloppen.

Het wordt dus al in Nederland gebruikt.

Wel een kek hebbedingetje :)

Wij moesten onze kleding gewoon passen bij de foef, een betere test is er niet.

Misschien moet schiphol dan maar maatkleding gaan verkopen.
De 3d scanners hebben ze al en niemand durft te weigeren.
Hoge uurdatadichtheid verzekerd.

Zeer zeker mee eens.

Ik hou van ruim vallende kleding, mijn maat bestaat helemaal niet. Voor kleding en schoenen ga ik dan ook nooit online shoppen want ik vind het onlogisch om iets te bestellen als ik niet zeker weet of ik het wil hebben. Voor mij gaat er dan ook niets boven echte winkels met paskamers. Het voorkomt in ieder geval onnodig tijdverlies zoals bodyscans en retourzendingen.

Hoe groot acht jij de kans dat de grote zorgverzekeraars die uit illegale bron verkregen informatie gaan kopen en gebruiken?

Dat die gegevens inderdaad daarvoor gebruikt kunnen worden, prima, maar met "wat is het waard" bedoel ik hoeveel je er als crimineel voor kunt krijgen. Nog afgezien van de vraag of je überhaupt een klant kunt vinden, de echt grote zorgverzekeraars hebben al minder illegale manieren om iets te zeggen over hoe gezond je leeft.

Waarom zou je als grote zorgverzekeraar zo'n enorm risico nemen?

Vergelijk dat met creditcard-gegevens, NAW-gegevens en andere persoonsgegevens, die veel makkelijker te misbruiken zijn, en waarvoor dus een veel grotere markt is.

Gigantisch groot. Het kopen van die informatie is, voor zover ik weet, niet illegaal, zeker niet als een broker (liegend) verklaart dat de betreffende personen er toestemming voor hebben gegeven.

Als de KNVB en KNLTB zonder blikken of blozen gegevens van hun leden verkopen, waarom zouden verzekeringmaatschappijen (voor wie zo min mogelijk risico lopen en zo min mogelijk uit hoeven keren, hun core business is), wel brave Hendrikken zijn? Gezien de geldhonger in onze mastschappij geloof ik daar helemaal niets van.

Die informatie kan door verzekeraars via datahandelaren, die ook zaken doen met kledingzaken, legaal worden verkregen. De confectie industrie en postorder bedrijven doet daar ook zaken mee.

Groothandels houden bij de distributie over de winkels rekening met de klandizie in de omliggende wijken. Een arme buurt, waar men veel goedkope koolhydraatrijke voeding ('patat') eet, behoeft grotere maten. Dat is geen geheim.

De vraag is nu of ook schoen- en kledingmaten onder de GDPR vallen, als persoonsgegevens. Daarop moet ik het antwoord voorlopig schuldig blijven, want dat weet ik niet.

Wat echter niet praktisch is, is iemand alleen aan zijn of haar kledingmaten trachten te identificeren. Schoen- en kledingmaten zijn niet zo nauwkeurig en zeker niet uniek. Het zijn geen IP-nummers :-)


Als de bron van de ruwe gegevens verloopt via een crimineel of louche circuit, dan zijn die gegevens weinig tot niets waard. De validiteit van de statistische uitkomsten kan dan namelijk niet onafhankelijk worden gegarandeerd.

Er zijn voor onderzoekers bovendien veel betrouwbaarder bronnen om aan dat soort gegevens te komen, bijvoorbeeld via het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), huisartsenposten en uit epidemiologische studies van ziekenhuizen.

Wel ik mij wel voorstellen is dat een actuele NAW database, in combinatie met juiste kledingmaten, voor een louche concurrent in de kledingbranche een goudmijn kan zijn -- als het aankomt op een economischer distributie en verkoop.

Alleen dan is het ook maar de vraag of die gejatte gegevens nog wel kloppen. Misschien zijn die adressen en maten reeds verouderd en/of (naderhand) vervalst. Consumenten data verouderd snel. Dat is het wat een gek er voor geeft.

Wat wél zal werken is stoppen met de mogelijkheid om spullen retour te zenden.
Makkelijk zat. Als je iets niet wilt, bestel het dan niet!

De meeste identificerende gegevens die mensen gebruiken, zijn niet uniek. Echter, door enkele van die gegevens te combineren, neemt de zekerheid dat het om een specifiek persoon gaat, toe (of juist af).

Denk aan voornamen, achternaam, geboortedatum en geboorteplaats - een combinatie die meestal uniek is. Alhoewel je niet kunt uitsluiten dat op dezelfde dag, in bijv. Amsterdam, 2 personen met de naam Jan Jansen zijn geboren. Niet voor niets is daarom ook onze lengte in ons paspoort opgenomen, een parameter die na onze jeugd nauwelijks verandert tot we echt oud worden. En daar had men best de schoenmaat en kleur ogen bij kunnen zetten, want ook dat zijn relatief stabiele eigenschappen.

Het menselijke gebit blijkt ook een goed identificerend middel te zijn, soms gebruikt nadat mensen verbrand zijn. Dergelijke gegevens, maar ook van oogafwijkingen en gehoorproblemen (denk aan prijsvechters in de brillen- en hoorbranche), worden steeds vaker "low budget online" bewaard - met alle risico's van dien. Risico's waar we ons wellicht onvoldoende zorgen over maken, mogelijk omdat er nog geen misbruik van bekend is.

Als je veel gegevens kunt samenvoegen, zeker als die uit meerdere bronnen waar geen haan naar kraait (met per bron niet, of verwaarloosbaar nauwkeurig, identificerende gegevens) worden betrokken, kun je niet uitsluiten dat daaruit "voldoende uniek" identificerende gegevens ontstaan - waarmee geld te "verdienen" valt. Dit is precies wat een bedrijf als Cambridge Analytica deed, en je bent vreselijk naïef als je denkt dat dat met hun sluiting dit probleem de wereld uit is. Integendeel, ik voorspel dat dit probleem alleen maar toe gaat nemen (keyword: big data).

Goed dat we in Europa de GDPR met in Nederland de AVG hebben - alhoewel ik betwijfel of die sterk genoeg zijn aangezet, maar ook of de handhavende - nu veelal tandenloze - organisaties in aanmerking zullen komen voor een kunstgebit.

Het correleren van iemands identiteit, kledingmaten en gedragingen is inderdaad nog lang niet zo eenvoudig. Voordat je het weet, gaat je daar mooi de mist mee in.

Het volgende beroemde voorbeeld van Amos Tversky and Daniel Kahneman, de latere Nobelprijs winnaar, illustreert dat:


https://en.wikipedia.org/wiki/Conjunction_fallacy

Hadden de bedenkers het Linda-probleem voorheen uitgelegd aan de hand van haar schoeisel- en kledingkeuze, dan waren de hooggeleerde heren in ons huidige tijdgewricht vermoedelijk van misogynie bericht, maar dit terzijde.

Dat gaat niet werken. De modebewuste dames gaan dan hun kleding, schoenen en speeltjes vervolgens bij de concurrent kopen, die als postorderbedrijf nog wel een "kostenloze" retour garantie geeft.

Dan bestaat er nog zoiets als het Burgerlijk Wetboek, waarin de zichttermijn of bedenktijd bij een aankoop op afstand (of aan de voordeur), voor bepaalde artikelen, is geregeld. Die termijn duurt in Nederland 14 dagen.


Zo denk ik er ook over.

Het probleem is alleen dat hele volkstammen daar anders over denken. Die bestellen nieuw, om het vervolgens na het passen doodleuk weer terug te sturen -- vaak ook nog na het gedragen te hebben. Op kosten van anderen en het milieu.

Daar menen ze "recht" op te hebben. Wettelijk gezien klopt dat. De postorderbedrijven zijn natuurlijk ook niet gek. De meerprijs van de teruggestuurde artikelen, en het afval daarvan, wordt over de rekeningen van alle klanten uitgesmeerd.

De eerste politieke partij die bedenkt dat retourzendingen van gewone consumenten producten bij wet verboden zou moeten worden, met als goed argument om het milieu te sparen, verliest daarop de eerst volgende verkiezingen.

Ongetwijfeld. Maar wie is daar het slachtoffer van? Vergelijkbaar met niet de dader zijn maar wel voldoen aan een signalement, of slachtoffer worden van een vergismoord.

Als ik het Wikipedia artikel en bovenstaand voorbeeld goed begrijp, gaat het om iets anders. Namelijk dat mensen, op basis van specifieke -mogelijk suggestieve- kennis, statistisch onjuiste aannames doen.

Uit bovenstaande gegevens blijkt niet dat Linda wel of geen bankmedewerkster is; er is dus een kleine kans dat zij dat is. Vermoedelijk op basis van vooroordelen, denken veel mensens dat, gezien Linda's houding tijdens haar studententijd (ze kan nu wel 80 zijn [aanvulling 10:14: er staat dat ze single en 31 is, daar had ik overheen gekeken ;-]) t.o.v. discriminatie, sociale rechtvaardigheid en anti-kern (-energie of -wapens onbekend), ze ook wel een actieve feministe zal zijn.

Kennelijk daarom kiezen relatief veel mensen voor de tweede optie, terwijl die optie -objectief statistisch beoordeeld- minder waarschijnlijk is.

Je kunt niet uitsluiten dat verzamelaars van identificerende en/of andere privacygevoelige gegevens dergelijke fouten maken, maar voor de hand ligt dat niet. Dat ze fouten maken is echter wel waarschijnlijk. Sterker, het aandikken van gegevens kan ze beter verkoopbaar maken. Hoewel je de koper van (deels) onjuiste gegevens ook slachtoffer zou kunnen noemen, is het maar de vraag of hij/zij dat ooit te weten komt - degenen die hier het meeste hinder van kunnen ondervinden, zijn de mensen van wie de gegevens worden misbruikt.

Zijn jullie nou echt zo wereldvreemd?

Je wil kleding kopen online. Je kan niet aan de foto zien of het past. Twee opties: niet bestellen (maar dan bestel je nooit wat, want zien of het past kun je nooit online), of proberen. Dan pas je het, blijkt het niet te passen? Dan stuur je het terug.

Dat heeft niks te maken met 'als je het niet wil bestel je het maar gewoon niet' of 'doodleuk terugsturen'. Het is gewoon een natuurlijk te verwachten obstakel bij het aanschaffen van kleding online.

En precies daarom moet je ook geen kleding online kopen. C & A bestaat nog steeds. Kopen en gelijk meenemen, ideaal. Graag gedaan en prettige dag.

Mijn foef had maar één kledingmaat, nl te groot ;-(

Uiteraard, volslagen wereldvreemd :-) Hoewel...? Het ligt toch even wat ingewikkelder.

Direct na de olie industrie is de kleding sector een van de meest vervuilende en de gevaarlijkste bedrijfstakken ter wereld. Daar gaan enorme belangen en grootse verspilling mee gepaard. Dat allemaal voor ons gemak en plezier.

"Het wonder van de wegwerpmode" VPRO 3 januari 2015
door Roland Duong en Teun van de Keuken
https://www.2doc.nl/documentaires/series/slag-om-de-klerewereld.html

Met drie kledingstukken minder, bespaar je ongeveer 57 kg CO2/jaar. Voor heel Nederland komt dat op 975 kiloton CO2 uit. Alsof 2,1 miljoen mensen een jaar lang vegetarisch zouden eten. Dat scheelt aardig wat uitstoot.

Nederlanders kopen ieder jaar gemiddeld 20 kledingstukken en 6 paar schoenen
https://www.milieucentraal.nl/bewust-winkelen/love-your-clothes/de-impact-van-kleding/

De knapste wiskundige koppen ter wereld wordt nu gevraagd om iets te bedenken tegen de neiging van vrouwen, met name de modebewuste, om hun aangekochte schoenen, kleding en speeltjes te retourneren (of weg te gooien).

Alleen al de Wehkamp catalogus telt iets van ongeveer 2,7 miljoen vaste klanten. Het verzendt in Nederland meer dan 10 miljoen pakketten per jaar. Een omzet van rond de € 546 miljoen / jaar. Dat is nog een relatief kleine firma.

De serieus gestelde vraag is, hoe men vrouwen gelukkiger maakt, met hun eenmaal gedane aankoop. Want dat blijkt een factor te zijn die het opnieuw retourneren van andere, later bestelde producten indamd (dit is geen bedrijfsgeheim).

Gelukkige vrouwen kopen op de langere duur niet alleen meer, maar blijkbaar ook iets verstandiger. Uiteindelijk blijken dat vaak ook de vaste klanten te worden. Alles draait daarbij om merkentrouw en een goede dienstverlening.

Alleen al het Wehkamp assortiment bestaat uit zo'n 400.000 verschillende artikelen van zo’n 2.000 merken, vnl. in de categorieën mode, wonen, beauty en baby/kind. Vrouwenhobby's en kids. Daar komt aardig wat logistiek bij kijken.

Ga daar maar aan staan.

Waarom zou dat toch zijn? Dat hoge bezoek. Niet omdat dat erg veel CO2 uitstoot zou besparen, maar eerder omdat minder geretourneerde kleding en spullen zich meteen als klinkende munt uitbetaald.

Snap je? Het gaat om de klinkende kassa. K'tjing!


Daarmee bevestig je precies wat door Anoniem op 16-12-2018, 22:50 ook al kort en bondig werd samengevat, namelijk dat het juist gaat om het hele ritueel van het passen :-)

Tracht daar maar eens een ethisch verantwoord, en tevens en CO2 uitstoot reducerend, micro-targeting algoritme voor te bedenken, waardoor de kans op een retourzending statistisch significant afneemt. Den Haag ook weer even blij.

Vrouw en dochters claimden dat dat onmogelijk zou zijn, mijn vrouwelijke collaga's, daarentegen, weten wel beter. Niets is meer verbijsterend van hoe de intuïtie van een stel heel pientere dames tot een vergelijking kan worden teruggebracht.

Dat is toch niet zo moeilijk?
De klant zelf laten betalen voor een retourzending. Bijhouden hoe vaak iemand iets retour zendt, en als iemand heel vaak iets retour zendt en uiteindelijk nooit iets koopt: stoppen met leveren en een boete. Misbruik van het systeem moet bestraft worden. En dat moet je allemaal wettelijk regelen natuurlijk zodat er geen concurrent is die het anders doet.