Politie vraagt scholen via online omgeving om identificatie slachtoffers kindermisbruik
De politie heeft een nieuwe online omgeving ontwikkeld waar basisscholen slachtoffers van kindermisbruik kunnen identificeren. Schoolalert maakt het voor politie en het Openbaar Ministerie (OM) mogelijk om aan een leerkracht of schoolleider van een basisschool te vragen of zij een jong slachtoffer herkennen. Hierbij wordt geen kinderpornografisch materiaal getoond, maar bijvoorbeeld alleen het gezicht of de kleding van het slachtoffer.
Gegevens van slachtoffers worden volgens de geldende privacywetgeving verwerkt, zo stelt de politie. Scholen krijgen alleen toegang tot de gegevens via een online omgeving van de politie. "Met een Schoolalert vragen we de basisscholen om hulp en hoeft landelijke opsporingsberichtgeving mogelijk niet meer. Hiermee kan worden voorkomen dat het jonge slachtoffer publiek bekend wordt", zegt Ben van Mierlo van de politie.
Afbeeldingen van kinderen worden na korte tijd weer uit de omgeving verwijderd of direct nadat een slachtoffer is geïdentificeerd. Deelname aan Schoolalert is niet verplicht. Van Mierlo verwacht echter dat dat negentig procent van de basisscholen zal meedoen. De eerste zaak zou eind februari aan scholen moeten worden aangeboden. De politie denkt Schoolalert zo'n drie a vier keer per jaar in te zetten.
Ergste schending tot nu toe en dat wil wat zeggen.
Hoe sympathiek het ook moge klinken, dit gaat heel hard de verkeerde kant op, het heeft alle trekjes van 'toeslagen affaire 2.0', maar nu juridisch iets beter dicht getimmerd - verdachte tot het tegendeel bewezen is.
Kindermisbruik en kinderporno zijn zeer delicate aangelegenheden waarbij veel 'Fingerspitzengefühl' nodig is om enerzijds echte gevallen van kindermisbruik en -porno te ontdekken en anderzijds ouders niet ten onrechte hiervan te beschuldigen of in een verdedigingspositie te manipuleren (bewijs maar eens dat je je kind niét voor misbruik aanbiedt).
Het zwaartepunt moet bij het onderwijzend personeel liggen, zij zal de betreffende signalen immers moeten oppikken. Om dit überhaupt te kunnen moet de situatie op school al gunstig zijn: ken je leerlingen/kinderen en ken de ouders/ gezinssituaties. Bij de schoolsluiting tijdens de coronacrisis is bijvoorbeeld gebleken hoeveel scholen geen flauw benul hadden van het niet beschikbaar zijn in de thuissituatie van digitale hulpmiddelen - en dat is stukken minder met taboes omgeven dan kindermisbruik/-porno.
Het pontificaal in de database van de politie aangetroffen casussen aanbieden aan onderwijskrachten getuigt niet van een sensitieve en voorzichtige omgang met het probleem. Het is een nogal grove manier, een digitale variant van de "wanted" foto's van gezochte misdadigers vroeger, met dit verschil dat nu niet de daders tentoongesteld worden, maar de slachtoffers. Hoe zit het met hùn recht op privacy?
Het is een aanpak die de zaak meer slecht dan goed zal doen. Nog afgezien van de onvoorziene effecten van een dergelijke praktijk (aangeboden casussen alsmede de reacties daarop van het onderwijspersoneel hacken; druk op het onderwijspersoneel vergroten om bevestigend te reageren).
Het is meer dan voldoende om scholen te attenderen op de mogelijkheden om vermeend kindermisbruik en -porno bij de politie aan te kaarten. Het initiatief moet bij de scholen blijven.
Dit is gewoon BS. Het bewijst weer eens hoe het gevoel voor menselijkheid en dus voor een zinvolle omgang met dit soort problemen afkalft in het proces van digitalisering.
Kindermisbruik en kinderporno zijn zeer delicate aangelegenheden waarbij veel 'Fingerspitzengefühl' nodig is om enerzijds echte gevallen van kindermisbruik en -porno te ontdekken en anderzijds ouders niet ten onrechte hiervan te beschuldigen of in een verdedigingspositie te manipuleren (bewijs maar eens dat je je kind niét voor misbruik aanbiedt).
Het zwaartepunt moet bij het onderwijzend personeel liggen, zij zal de betreffende signalen immers moeten oppikken. Om dit überhaupt te kunnen moet de situatie op school al gunstig zijn: ken je leerlingen/kinderen en ken de ouders/ gezinssituaties. Bij de schoolsluiting tijdens de coronacrisis is bijvoorbeeld gebleken hoeveel scholen geen flauw benul hadden van het niet beschikbaar zijn in de thuissituatie van digitale hulpmiddelen - en dat is stukken minder met taboes omgeven dan kindermisbruik/-porno.
Het pontificaal in de database van de politie aangetroffen casussen aanbieden aan onderwijskrachten getuigt niet van een sensitieve en voorzichtige omgang met het probleem. Het is een nogal grove manier, een digitale variant van de "wanted" foto's van gezochte misdadigers vroeger, met dit verschil dat nu niet de daders tentoongesteld worden, maar de slachtoffers. Hoe zit het met hùn recht op privacy?
Het is een aanpak die de zaak meer slecht dan goed zal doen. Nog afgezien van de onvoorziene effecten van een dergelijke praktijk (aangeboden casussen alsmede de reacties daarop van het onderwijspersoneel hacken; druk op het onderwijspersoneel vergroten om bevestigend te reageren).
Het is meer dan voldoende om scholen te attenderen op de mogelijkheden om vermeend kindermisbruik en -porno bij de politie aan te kaarten. Het initiatief moet bij de scholen blijven.
Dit is gewoon BS. Het bewijst weer eens hoe het gevoel voor menselijkheid en dus voor een zinvolle omgang met dit soort problemen afkalft in het proces van digitalisering.
Toch grappig dan dat het in Duitsland al zeer succesvol werkt, Oostenrijk trouwens ook. En dat zijn niet de minste landen qua privacy vraagstukken.
Daarbij zien de leerkrachten alleen het hoofd van het kind of iets van kleren van het kind in kwestie. Voor de rest niks.
En deze bedenkelijke benadering leidt er ook toe dat op een later tijdstip alle schoolkinderen biometrisch gescand gaan worden om ze meteen te kunnen vergelijken met de gezichten in de (internationale) politie-databases.
De benadering is gecentraliseerd 'top-down', dáár zit de grootste miskleun en het grootste gevaar voor gigantische ontsporingen op het gebied van menselijkheid.
Deze (slachtoffer)identificatieproblemen moeten terug naar het niveau van de burgers - onderwijsgevenden - huisartsen - buren e.d.
De overheid moet zich alleen bezighouden met de maatschappelijke structuren die erachter zitten (mensenhandel, porno-industrie etc.) en de verdienmodellen op dat niveau aanpakken.
Deze posting is gelocked. Reageren is niet meer mogelijk.
Toezichthouder informatiebeveiliging Overheid
Rijksinspectie Digitale Infrastructuur (RDI)
Vind je het leuk om als toezichthouder bij te dragen aan de verdere groei in informatie-beveiliging van de overheid en in contact te staan met (belangen) organisaties binnen de overheid? Dan kun je komen bouwen aan toezicht op een veilige en betrouwbare Digitale Infrastructuur in Nederland.
Adviseur Informatiebeveiliging
Je bent een belangrijke speler om invulling te geven aan de gemeentelijke ambities op het gebied van informatiebeveiliging. Deze ambities neem jij op in het Informatie-beveiligingsbeleid Gemeente Zoetermeer. Wil je helpen bij het verbeteren van de informatiebeveiliging in Zoetermeer en het versterken van het cyberbewustzijn binnen onze organisatie? Wacht dan niet en kom ons team informatiebeveiliging versterken!
Digital Designer
Ben jij een Grafisch vormgever, UI-designer, Game-artist of gewoon een ‘self-proclaimed creative genius’, die op zoek is naar een leuke en uitdagende baan waarin je al je creativiteit kwijt kan?Je werkt samen met onze developers en UI/UX-designer aan onze Gamified Cybersecurity Challenges welke jij voorziet van de mooiste designs.
Senior Full Stack Developer
Als full stack developer bij Certified Secure maak je de mooiste cybersecurity challenges die onze deelnemers wereldwijd uitdagen en inspireren. Alle challenges zijn gebaseerd op actuele kwetsbaarheden, je komt dus telkens nieuwe technieken tegen, van machine learning tot web assembly, van Swift UI tot GCP.