In de eerste plaats is dit de verantwoordelijkheid van de ouders. De overheid hoeft dan enkel maar een advies af te geven dat er verslavingsrisico is met mentale gezondheidsrisico's.

Helaas lijkt dit niet te werken, dus zullen we genoodzaakt zijn om de verslavende elementen aan te pakken. Leg de limiet officieel op 16 jaar en voeg een waarschuwing toe bij het installeren en openen van de app. Leeftijdsverificatie helpt niet, is dus overbodig. Wel kan je alle ouders/verzorgers informeren over de schadelijkheid. (Een mailtje van de overheid is toch een stuk persoonlijker en directer dan een of ander "advies" op de overheidswebsite.)

De overheid kan verbieden wat ie maar wil, maar als kinderen onder de 16 op sociale media willen vinden ze wel een manier...

Het ligt volledig bij de ouders, maar de overheid moet ze wel ondersteunen - en nog belangrijker - informeren.

kinderen zien niet wat er mis gaat door zijn ze nog niet bewust van en enkel informeren werkt niet omdat ouders niet weten wat er allemaal speelt. gewoon lekker verbieden.

Volledig verbod is de enige oplossing. De parapluterm 'social' media is allang achterhaald; blokkeren aan de poort die tijdslurpende bubbelversterkende amerikaanse algo's.

Helaas noodzakelijk, alleen maak ik me wel zorgen hoe ze dat verbod gaan implementeren...

Jullie begrijpen de menselijke natuur wel heel erg slecht.

Bij een verbod verplaats je het zogenaamde probleem alleen maar naar een andere sectie van het internet.
Dan wordt er weer geroepen dat iets moet worden verboden.

Als je lang genoeg wacht zit iedereen in een digitaal strafkamp.

Dat is waar, daar ben ik het met u over eens... Helaas zijn de ouders zo dom en onverantwoordelijk als het maar kan aan de andere kant...

Ja, primair de verantwoordelijkheid van de ouders; helaas zijn teveel ouders zelf zo verslaafd dat hun "smartphone" meer aandacht krijgt dan de kinderen. Met alle gevolgen van dien voor (het gebrek aan) opvoeding van de kinderen.

(Het principe van een gedeelde PC in de woonkamer totdat de kinderen oud genoeg zijn voor een eigen laptop is niet zo slecht. Dan kunnen de ouders een oogje houden op het computergebruik en leren de kinderen delen en afspraken maken. Ook: Het is mooi weer, ga lekker buiten spelen.)

De meerderheid (op moment van schrijven: 52%) die pleit voor een staatsverbod -een wet is van de staat- voor 16-, 18-, 21- of welke_leeftijd_dan_ook_minners om zich op social media te begeven bestaat uit de grootst mogelijke sufferds die er rondlopen omdat ze geen enkele politieke fijngevoeligheid c.q. voorspellingskracht c.q. inlevingsvermogen in de nationale (en Europese) bestuurselites hebben, die dit sentiment/ standpunt hartelijk in ontvangst zullen nemen omdat de volgende stap van de bestuurlijke elites i.h.b. die in Brussel, is: de Europese digitale identiteit, oftewel, een "veilige, privacyvriendelijke en effectieve vorm van leeftijdsverificatie" en dus geen onveilig gehannes meer met selfies met ID-kaarten, die geüpload worden naar elke website/ instantie/ bedrijf die daar wat in ziet (datahandel - profilering) - uiteraard allemaal in het kader van bescherming van kwetsbaren.

Willen degenen uit de groep van 52% even komen vertellen hoe hij/zij gaan beargumenteren, dat de EU géén universele, algemene leeftijdsverificatie mag gaan verplichten voor elke uiting / communicatie op elk denkbaar social medium, alle chat-apps inbegrepen, en voor elk bezoek aan elke website op internet?

Of is 52% van de reageerders op deze poll gewoon een aanhanger van de surveillancestaat in wording, die met de introductie van de EU Digital Identity Wallet van start gaat en beschouwen zij de EDIW, een overall identificatieplicht als een verbetering van hun (digitale) leven?

Dus de Nederlandse staat heeft 1/ de beschikking over een e-mailadres van mij en 2/ weet wanneer ik een chat-app, bijvoorbeeld Telegram, installeer op mijn telefoon.
Hoe weet de overheid dit allemaal? Wat zijn de consequenties van jouw "mailtje van de overheid" voor mijn (digitale) vrijheid?

Jij gaat je vast ook niet beklagen bij de staat wanneer die jou het e.e.a. gaat verbieden omdat zij vindt dat jij "niet weet wat er allemaal speelt" en je "niet bewust" bent van van alles waarvan de staat vindt dat jij je er wèl van bewust moet zijn (zoals bijvoorbeeld de "CO2-afdruk" van jouw consumptiegedrag of het "extremisme" van jouw opvattingen).
"Gewoon - lekker - verbieden" is m.a.w. gewoon een autoritaire kreet.
Daar kun je binnen de kortste keren zelf het slachtoffer van worden.

Ik ben het niet eens met 'Helaas noodzakelijk' en pleit voor 'Noodzakelijk'. Dit heeft niks met een surveillancestaat te maken maar met de wens op een totaalverbod, ongeacht leeftijd. Wat een ellende heeft ons 'sociale media' niet al gebracht. Wat je al niet zou kunnen doen met alle vrijgekomen tijd... het land besturen om maar een dwarsstraat te noemen.

Onder social media vallen ook alle chatapps, ook niet-Amerikaanse.
En de communicatie op chatapps is niet, net zo min als die op Facebook, te reduceren tot " tijdslurpend" en "bubbelversterkend", maar wordt voor allerlei zaken gebruikt, ook voor individueel levensbehoudende zaken.

Dus voor wat precies is een "volledig verbod" de oplossing?

Dat hoeft de overheid ook niet allemaal te weten?
De overheid weet wie als ouder/verzorger geregistreerd staat, en zal daarbij zeker ook een email of postadres hebben.
Welke apps de kinderen wel of niet geïnstalleerd hebben is daarbij niet nodig om te weten, want ook als het kind géén social media apps heeft wil je de ouders alsnog informeren, voor het geval een (toekomstig?) kind dat wel wilt doen.

Okay, de chatapps schaarde ik niet onder social media (ten onrechte blijkt, zie Wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Sociale_media).
Persoonlijk zie ik dat soort directe 1-op-1 communicatie hulpmiddelen (ook SMS etc.) meer als een tekst-gebaseerde variant van bellen.

Wat *ik* bedoelde met social media zou o.a. zijn:

- X/Twitter
- snapchat
- tiktok
- facebook
- instagram

En een totaalverbod daarop lijkt me ten goede te komen aan de samenleving als geheel.

Zeer noodzakelijk (niet eens "Helaas" ...).

1) Ze kunnen de verregaande privacy impact niet overzien (al vraag ik me af of iemand van 16+ dat wel zou kunnen, voorlichting en transparantie schieten ernstig tekort)
2) Je laat je kinderen ook niet in de buurt van andere zwaar verslavende middelen (drank, drugs, enz) en dat zijn individuele apps vaak ook, laat staan je telefoon als geheel
3) De maatschappelijke impact van asociale media is zo groot dat het vraagt om actie vanuit de wetgever, zelfregulering dien ze alleen als het ze meer $$$$ oplevert

Dus jij pleit voor een "persoonlijke" (volgens algoritmes) advies- annex voorlichtingsmail m.b.t. het gebruik van social media van hun kinderen aan elke ouder/ verzorger (een bepaald aantal keren per jaar?)?
Wat heeft dat nou voor meerwaarde? Dat is toch alleen maar goed voor de spam-box?
En dit opent natuurlijk de weg voor nog 1000 andere adviezen die ouders in deze tijd "wel kunnen gebruiken" en die de staat héél goed kan uitdenken .... nog meer spam.
Vriendelijk bedankt.

Wil je echt alle social media (inclusief alle chatapps want 'social media' zijn nergens omschreven) gaan verbieden of alleen de verslavende algoritmes, die i.h.b. door Facebook gebruikt worden, maar niet door andere chatapps?

Volwassenen die ervoor kiezen om zichzelf bloot te stellen aan de verslavende algoritmes van Facebook zijn volwassen en daarmee naar mijn mening volledig vrij om dat te doen. Dat zijn duidelijk mensen, die jouw (retorische) vraag "Wat je al niet zou kunnen doen met alle vrijgekomen tijd.." anders beantwoorden dan jijzelf - en die vrijheid hebben ze; wanneer jij hen die vrijheid wilt afpakken dan ben je regentesk bezig.
Er is dus wel wat af te dingen op het gebruik van de term "ons" in jouw stelling: "Wat een ellende heeft ons 'sociale media' niet al gebracht".
Ik neem aan dat jij je bezig houdt met de dwarsstraat van het land besturen?

O, en waarom?
Voorzover ik weet gebruikt alleen Facebook verslavende algoritmes i.h.b. algoritmes, die emoties versterken en daardoor polariserend werken.

Drank, drugs en andere zwaar verslavende middelen komen net als beeldschermen vanzelf naar je kinderen toe: in de fysieke wereld.
En de fysieke wereld doet meestal niet aan leeftijdsgrenzen of kinderbescherming.

Om de behoefte aan communicatie "verslavend" te noemen vind ik wel erg ver gaan.
Wat is er aan de hand met ouders die zelf verslaafd zijn aan Facebook, chatapps, TV en andere schermen (en eventueel nog wat andere zaken) en hun kinderen die hetzelfde pad inslaan?
Zou het kunnen zijn, dat niet de verslavende techniek van Facebook de hoofdschuldige is, maar de stress, leegte en wanhoop, die veroorzaakt worden door talrijke onverkwikkelijke zaken, die tegenwoordig in onze samenleving spelen en waarmee ieder van ons, kind, puber, jongvolwassen en volwassen moet omgaan?
M.a.w. wat is hier oorzaak en wat gevolg?
Social media of zelfs Facebook de schuld geven van het ontsporen van kinderen is gemakzuchtig en gaat bovendien niet helpen.
Niemand weet wat de maatschappelijke impact van 'social media' is; ook niet die van de verslavende algoritmes die Facebook gebruikt, wat een bepaalde techniek is.
Er wordt maar wat geroepen.

De Nederlandse staat en de EU zal de privacy impact van het gebruik van social media een zorg wezen. Zij hebben er zelf teveel baat bij en doen zelf niet anders - tenzij je de wassen neus van de AVG/GDPR serieus neemt; de (toepassing van de) AVG beschermt de privacy van geen enkel mens.
Daarom wordt het ongeremd verzamelen van data en het daaropvolgend analyseren/ profileren en verhandelen ervan niet aangepakt door de staat.
De staatsburger mag überhaupt niet het idee krijgen dat hij/zij totaal wordt uitgekleed/ doorgelicht en opnieuw "geassembleerd" (geprofileerd) ten behoeve van enerzijds commerciële doeleinden (advertenties) en anderzijds controle van de staat.
Het bedrijfsleven èn de staat hebben beide een vitaal belang bij grootschalige en ongelimiteerde privacyschending o.b.v. dataverzameling.
Daarom is er geen voorlichting, geen transparantie en al helemaal geen ingrijpen in het beschermen van data van mensen door de staat.
Wanneer de staat social media onder een bepaalde leeftijd verbiedt is dat, kortom, alleen maar om het digitale gedrag van mensen onder controle te krijgen, te beginnen met een leeftijdscontrole, niét om ze te beschermen tegen bepaalde inhouden, die ze op internet of op social media tegen kunnen komen.

Facebook doet precies wat de staat ook wil, namelijk mensen een bepaalde kant op manipuleren.

Anders: Niet realistisch. Sociale media is zo onderhand het meest gebruikte use case van het internet. Je gaat jongeren dit niet kunnen en willen onthouden. En hoe weet je wie er onder de 16 is. Dit kan in gaan houden dat niet-jongeren ook geconfronteerd worden met privacyschendende identificatieverplichtingen willen zij wel van sociale media gebruik maken.
En als je jongeren effectief weet te blokkeren van de bekende sociale media platformen dan zullen ze net zo lang naar andere platformen blijven gaan totdat ze weer aan hun trekken komen. Zei het via VPN's naar ongereguleerde media, zei het met decentrale media etc.

Daarom tegen.

De poll geeft helaas niet de mogelijkheid om te stemmen op:
zowel "verbod helaas noodzakelijk" alsook "verantwoordelijkheid van ouders".

Zo'n verbod valt feitelijk niet altijd(!) te handhaven op een manier die in overeenstemming is met grondrechten. Als ouders zelf niet meewerken, m.a.w. als ouders en hun kinderen een bondgenootschap aangaan om zich er niet aan te houden, dan valt het niet te handhaven, totdat er iets ernstig mis is gegaan. De bedoeling moet ook niet(!) zijn om het door middel van massasurveillance te gaan handhaven, want dan zou het middel erger zijn dan de kwaal. Sterker nog, handhaving door middel van massasurveillance (dus "preventief") zou bij wet moeten worden uitgesloten, om misbruik te voorkomen van het argument van "kinderbescherming" om massasurveillance in te voeren.

Toch is een verbod op sociale media (mits sociale media adequaat worden gedefinieerd) voor kinderen onder de 16 jaar wel zinvol, om vier redenen:
-- als maatschappelijke normstelling;
-- met het oog op de kinderen van ouders die zich wèl verantwoordelijk opstellen, om verspreiding van voortijdig SM-gebruik (what's in a name) via leeftijdsgenoten van kinderen tegen te gaan;
-- om ouders die zich wèl verantwoordelijk opstellen, te steunen in hun pogingen zelf hun eigen kinderen te beschermen; ze kunnen dan verwijzen naar de norm en desnoods ook naar het verbod;
-- om als overheid achteraf te kunnen optreden in de gevallen waar het wèl ernstig mis is gegaan. Bijvoorbeeld als kinderen zijn gegroomed en mishandeld, en dan achteraf blijkt dat de ouders voortijdig SM-gebruik hebben toegestaan of zelfs bevorderd.

Idealiter willen kinderen zelf niet voor hun 16e op (ongezonde) sociale media. Ik ken verschillende kinderen die, waarschijnlijk mede als gevolg van goede conversaties met hun ouders, zelf nog niet op sociale media willen, of zelfs nog geen smartphone willen. Net zoals ze niet willen gaan roken. Het kan dus.

M.J.

P.S. Er moet in een wet die zo'n SM-verbod voor kinderen oplegt, daarnaast behalve een verbod op handhavings-massasurveillance ook een duidelijk verbod komen op het bestraffen van ouders die weliswaar van goede wil waren, maar niet in staat waren om te beletten dat hun kinderen voorafgaand aan de 16-jarige leeftijd op SM gingen. Bijvoorbeeld een alleenstaande moeder met een baan, die niet in de gelegenheid is toezicht te houden op haar tienerkinderen wanneer die na school thuis komen of ergens op straat rondhangen. Dat soort situaties, daar moet over worden nagedacht voordat er een verbod moet worden ingevoerd, en er moet ook altijd een soort "hardheidsclausule" worden ingebouwd zodat rechters ruimte houden om de overheid terug te fluiten als die over wil gaan tot een onmenselijke behandeling van ouders en/of kinderen (want ja, ook de Nederlandse overheid heeft daar soms een neiging toe, zoals we bijvoorbeeld bij het Toeslagenschandaal hebben kunnen zien).

Een dergelijk verbod is nooit met respect voor grondrechten te handhaven vanwege de simpele reden dat het eisen van een of andere leeftijdsverificatie al een aantasting van een grondrecht is.
Het verplichten van leeftijdscontrole kan alleen door een algemeen verplichtende leeftijdsverificatie, zelfs wanneer die alleen ònder of bóven de 16 zou checken.
Deze algemeen toe te passen leeftijdscheck/ screening is een specifieke vorm van massasurveillance (namelijk gebaseerd op leeftijd).
Er is geen andere manier dan door massasurveillance omdat je de hele massa moet checken op de vereiste leeftijd ("preventief" is een verkeerd toegepaste term).
Je voert een techniek in.
Het argument om die techniek in te voeren is het beschermen van kinderen.
Nee, dat is niet zinvol; een norm moet gehandhaafd worden anders heeft een normstelling geen zin.

Verbieden?
Arrestatiebevel uitvaardigen!

Ouders van wie een kind eerst digitaal is ‘doodgepest’ waardoor het zelfmoord heeft gepleegd (voorbeelden genoeg) zouden als signaalfunctie moeten eisen dat er een arrestatiebevel wordt uitgevaardigd tegen bijv. de misantroop Zuckerberg, onderbouwd door het feit dat zijn moreel totaal uit de hand gelopen verdienmodel onvoldoende gemodereerd wordt. Daarna zouden zij de reguliere media moeten zoeken zodat hun actie hopelijk landelijke aandacht krijgt.

Kans van slagen? 0 (nul)
Maar het zou de noodzaak dat er nu iets doeltreffendst moet gebeuren tegen de veel te vaak verderfelijke invloed op kinderen extra onderstrepen. Reden? - en dit is héél ernstig - er groeit een hele generatie op die ervan overtuigd raakt dat alles dat tot hen komt via social media dé maatstaf is om een succesvolle volwassene te worden. Totaal griezelig!

Zoals de vraag hier gesteld wordt heb ik voor verantwoordelijkheid van de ouders gekozen.
Zij staan vooraan als het er om gaat wat hun kinderen wel en niet mogen doen. En horen daar ook toezicht op te houden.
Dat is geen overheidstaak.

Met de beperking "onder de 16 jaar" ben ik het niet eens.
Als de politiek SM gaan verbieden (twitter, facebook, etc; niet chatapps zoals whatsapp of signal) dan een totaal verbod zonder enige leeftijdsverificatie. Anders is het hek van de dam.
IMHO kun je leeftijden online, in realtime en continue gedurende het gebruik, niet verifieren. Het zijn in de praktijk maar momentopnames, en je weet niet wat er omheen gebeurt.


Maar wat valt allemaal onder Sociale Media (volgens de vraagsteller)?
Mensen interpreteren die term verschillend, blijkt.

Het eisen van leeftijdsverificatie is niet de enige mogelijke manier van handhaving.

Ik heb het dan ook niet(!) over het verplichten van leeftijdscontrole bij bezoek aan een sociaal medium.

Nee. Handhaving hoeft niet altijd de "invoering van een techniek" te behelzen. Voorbeelden van handhaving die niet de invoering van een nieuwe techniek behelst: agenten die op straat patrouilleren. Politie die een man met een mes in een winkelcentrum uitschakelt. Een inbreker die achteraf wordt opgespoord en dan op grond van ouderwetse bewijsmiddelen wordt veroordeeld (vingerafdruk, de buit wordt bij hem thuis gevonden).

Jij lijkt, net als zoveel mensen tegenwoordig, te denken dat alle handhaving "preventieve handhaving" moet zijn. Dit is een misverstand dat is ontstaan door gewenning aan een technocratische benadering van handhaving. Er bestaat echter ook zoiets als repressieve handhaving, dat wil zeggen dat de wet gehandhaafd wordt door overtredingen te beëindigen en te bestraffen. Dit was nog niet zo lang geleden zelfs de standaardmanier waarop wetten werden gehandhaafd. Dit werkt als volgt:
-- Wanneer een overtreding of een strafbaar feit door toeval ter kennis komt van autoriteiten, of wanneer een overtreding leidt tot schade, kan er sprake zijn van zowel een strafrechtelijke als een civielrechtelijke schuldvraag. De strafrechtelijke schuldvraag wordt dan door de bevoegde autoriteiten afgehandeld, door middel van vervolging en eventueel veroordeling, of in sommige gevallen door middel van een bestuurlijke boete waartegen de beboete persoon of organisatie in rechte kan opkomen (bezwaar en beroep).

Ook sociale media die zich duidelijk richten op een doelgroep van jongeren onder de 16 jaar, kunnen bijvoorbeeld worden beboet en vervolgd. Daarvoor is het niet nodig te monitoren wie er allemaal een bezoek brengen aan dat medium. Het is ook mogelijk de inhoud ("content") en vormgeving van het medium te analyseren. Een sociaal medium waar Barbiepoppen, speelgoedbeesten en brandweerauto's bestuurd door speelgoedbeesten centraal staan, is bijvoorbeeld duidelijk gericht op een doelgroep van kinderen onder de 16 jaar. Als zo'n medium dan tegelijk contacten faciliteert tussen bezoekers en "Ti-ta-tovenaars" waarachter volwassenen kunnen schuilgaan, dan kan zo'n medium worden aangepakt.

Ik vermoed dat bijvoorbeeld ook Roblox en Minecraft na invoering van zo'n wet hun aanbod op sommige punten al zouden moeten aanpassen (als ze dat inmiddels niet al hebben gedaan) om aan de goede kant van de wet te blijven.

Het is natuurlijk niet perfect of waterdicht, maar dat is niets in dit leven. Het kan wel een hoop bescherming bieden, zonder dat er massasurveillance voor nodig is.

Maar dan moet er natuurlijk wel vanaf het begin door de overheid duidelijk gecommuniceerd worden dat dit niet bedoeld is als een perfecte bescherming van kinderen, maar als een maatregel ter vermindering van bepaalde risico's. En het moet door burgers ook geaccepteerd worden dat ze enige mate van bescherming krijgen, maar geen totale "bescherming" die alleen mogelijk is in een totalitaire surveillance-staat.

Dit betekent ook dat politici zich niet meer te buiten zouden moeten gaan aan gratuite en misleidende suggesties over de haalbaarheid van vermeende volledige, puur met technische middelen afdwingbare "bescherming". Het zou dus een afscheid vereisen van (propaganda voor) de technocratische illusie. En dus ook een afscheid van bepaalde verdienmodellen.

In mijn ogen zou dit haalbaar moeten zijn, als voldoende mensen hun gezonde verstand volgen of weer de weg terugvinden naar hun gezonde verstand.

Wat vind jij?

Overigens voeren wij deze discussie nu onder twee topics tegelijk. Ik stel voor dat we hem alleen voortzetten onder het andere topic, namelijk: https://www.security.nl/posting/886670/Belgische+psychiaters+willen+verbod+op+social+media+onder+de+16+jaar

M.J.

Algoritmisch-manipulatieve, datastelende platforms zijn parasitair, funest voor de geestelijke gezondheid en ondermijnend voor de cohesie van de samenleving.

Er is geen enkele reden ze te gedogen, voor welke leeftijd dan ook.

Soms denk ik dat zo'n zonnevlam die alle apparatuur frituurt helemaal niet zo'n slecht idee is. Dan moet iedereen wel weer naar buiten..

Want nu zijn de straten leeg?

Dat ze in jouw woonplaats niet leeg zijn is niet direct een maatstaf voor de rest van het land.
Hier zijn ze in ieder geval leeg, en ik woon in de 4e grootste stad in Nederland.

Sowieso moet je onder de 18 gewoon naar je vader luisteren, goed opletten op school en boodschappen voor je moeder halen als ze daar om vraagt. Dan heb je sowieso een stuk minder tijd voor social media.

Ouders kunnen verbieden wat ze willen, maar als kinderen onder de 16 op sociale media willen vinden ze wel een manier...

Ouders kunnen pas verantwoordelijk gehouden worden wanneer ze over de middelen beschikken om SM-gebruik in goede banen te leiden. En juist daar ontbreekt het aan, omdat ze niet genoeg kennis hebben en meer nog omdat ze zelf ook al in grote getale verslaafd zijn gemaakt door big tech. SM is 1 op 1 vergelijkbaar met drugs, en dat verbieden we in Nederland ook voor volwassenen.
De lulsmoes dat SM zoveel makkelijker is dan SMS of alternatieven, rechtvaardigt niet om SM te (blijven) gebruiken.
Er is slechts 1 oplossing mogelijk: een verbod op SM zoals het nu is. Of maak het weer leuk, zoals in de begindagen van het internet, toen gewoon chatten ook nog leuk was.

Maar een ascii BBS was voorbehouden aan die "kleine" groep die de moeite nam om de commando's uit te zoeken en te leren. (in "de begindagen van het internet")
De gebruikers van nu kunnen alleen nog klikken. Typen is al (te) moeilijk.

Als de SM bedrijven en ouders hun verantwoordelijkheid niet nemen, zal de overheid dat (helaas) moeten doen.

Er zullen altijd sommige ouders zijn die hun verantwoordelijkheid niet nemen, net zoals er altijd sommige mensen zullen zijn die inbraken of geweld plegen. Dit is geen reden om als overheid maar een totalitair regime te gaan instellen waarin met technische middelen alle overtredingen bij voorbaat onmogelijk worden gemaakt - een gevangenisregime dus.

De vraag is dus wat jij bedoelt met "verantwoordelijkheid nemen" door de overheid. Ik heb in mijn eerdere postings hierboven een voorstel gedaan HOE de overheid haar verantwoordelijkheid zou kunnen nemen zonder de grondrechten van mensen aan te tasten. Wat vind je van dat voorstel?

M.J.

Het is niet alleen Social wat je aan banden moet leggen. Het feit dat ze open internet toegang hebben is het grootste probleem. We leren alle kinderen niet met vreemde mensen mee te gaan, maar we laten vreemde personen op internet hun slaapkamer binnen. Ook de tech sector "faalt" hier natuurlijk totaal. Er had al lang een kids instelling op ieder device moeten zijn. Die automatisch afdwingt dat ze alleen naar kids domeinen/ kids diensten kunnen connecteren, en een vorm van ouderlijk toezicht afdwingt.

Dat is ook niet wat ik bedoel. Ik bedoel dat de apps/os'en zo verslavend mogelijk worden gemaakt met vinkjes, notificaties en andere psychologisch geteste slimmigheden.

Wetenschappelijk onderzoek wordt over het algemeen niet geclassificeerd als "maar wat roepen". Denk aan aandoeningen aan duim, nek en ogen, maar ook mentale problemen en beïnvloeding van stemgedrag.

Nee, dat is niet zo, ik ga juist uit van de traditionele (en uitstervende) manier van normhandhaving, namelijk handhaving, die haar aanvang neemt na de manifestatie van de overtreding van de norm.
Dat is precies de soort handhaving die ik in mijn vorige zin op het oog had.

Wat jij "preventieve handhaving" noemt is inderdaad een vorm van normhandhaving, die meer past bij de huidige manier, waarvoor je heel veel data, liefst van iedereen, nodig hebt. De huidige manier van het ontdekken van gebeurtenissen en personen, die afwijken van resp. de norm overtreden vooronderstelt de beschikking over computers.
Sherlock Holmes werkte zonder computer, alleen met zijn eigen brein, maar werkte op de klassieke manier als een detective van dader-vinding.
De huidige manier is meer een manier van afwijking_van_de_norm-vinding.
Het systeem wil permanent weten hoe groot de kans is, dat er een overtreding van de norm plaatsvindt in de samenleving (risicobeheersing).
Daar hield Sherlock Holmes zich helemaal niet mee bezig; hij wachtte af tot er iets gebeurd was en hij geroepen werd om de dader te vinden.

De reden waarom ik het een slecht idee vind om een staatsverbod van social media voor onder de 16 jaar in te voeren bij wijze van maatschappelijke normstelling, zoals jij aanvoert, is, dat ik vind dat je daar geen wetgeving voor moet gaan gebruiken omdat wetgeving niet alleen een maatschappelijke norm stelt, maar een legaal-juristische: de norm kan met de wet in de hand worden afgedwongen. Dat is een privilege wat alleen de staat heeft en daar moet ze zuinig op zijn omdat ze anders aan autoriteit verliest; dat is funest voor een staat en voor elke wet.
De staat moet zich dus zeer sterk bewust zijn van dit privilege want dat is het mandaat wat zij van de bevolking heeft gekregen.
Dat mandaat berust op het kader dat de bevolking haar heeft aangereikt en daar valt m.i. géén bewustzijnscampagne onder of gedragspolitiek door de bevolking te bombarderen met ideeën in de hoop dat er bij haar iets blijft hangen van de door de staat nuttig geachte ideeën, zoals bijvoorbeeld het idee om je kinderen niet vanaf hun vierde levensjaar een tablet in de handjes te drukken (dan hoef je ook niet meer verbaasd te zijn dat ze op hun 11e op social media zitten).

Ons verschil van mening gaat terug op onze verschillende staatsopvattingen, over de rol van de staat in de samenleving.
Hoe ver moet de macht van de staat reiken in het leven van haar burgers?
Ik heb een uitgeklede staat voor ogen en jij wilt de staat inzetten om de bevolking tot een hoger beschavingsniveau te tillen. Jij wilt (staats)wetgeving gebruiken om de bevolking op een positieve manier te beïnvloeden.
Jij vermengt daarmee de autoriteit van de staat met een veel hoger gehalte -alles is gradueel- aan bewustzijnspolitiek, waardoor de staat geïnvolveerd raakt met ideologie, dan ik.
Ik vind dat de staat principieel niets te zeggen heeft over de content waarmee de burgers zich bezig houden, op social media bijvoorbeeld.
Content is bewustzijnsinhoud en dat behoort tot het gebied van de vrije mens (tot het geestelijke gebied). Daar moet een staat vanaf blijven omdat ze anders de vrijheid van de mens afpakt.

Het gebruik van social media door kinderen betreft kinderbescherming en raakt daarmee direct de rechtssfeer van de ouders. Ouders zijn verantwoordelijk voor hun kinderen, met alle nadelen voor de collectiviteit, idealiter de staat, die daaraan verbonden zijn want deze ouderlijke rechtssfeer begrenst de macht van de staat in de opvoeding van ouders; deze begrenzing bepaalt hoe ver de staat "achter de voordeur" mag komen.
Nou is die voordeur in het digitale tijdperk niet meer wat die placht te zijn in het analoge tijdperk want het display van de telefoon licht tot in de late uurtjes op onder het laken in het bed van het kind en de ouders hebben hun schermen ook in de slaapkamer, evenals bij alle andere gelegenheden, altijd onder handbereik. En daarmee heeft de staat altijd een voet tussen de deur: einde privé-sfeer.
Wellicht komt de staat binnenkort op het idee dat schermgebruik na 23.00 uur ongezond is, zowel voor ouders als kinderen - wat handig is want dan hebben we ook geen leeftijdsverificatie nodig waar toch al niet iedereen enthousiast over was.
Gewoon even doorpakken.
Er zijn nu eenmaal consequenties (de staat: "vooral nadelen") verbonden aan het niet interneren van kinderen in staatskolonies (tot 18 jaar) waarin zij de juiste opvoeding en opleiding krijgen onder het toezichthoudende oog van de staat en natuurlijk (impliciet) dat van de bevolking, die met de handen in het haar zat waar het de opvoeding van hun kinderen betrof in het tijdperk van digitale demonen waartegen i.h.b. kinderen, maar ook nogal wat volwassenen, niet opgewassen blijken te zijn.
De staat weet raad!
En jij natuurlijk: alle social media die het wagen om hun content op kinderen te richten gewoon verbieden.
Gaat niet helpen natuurlijk want die kinderen zijn dermate assertief en digitaal bijdehand dat ze voor hen belangrijke content gewoon verplaatsen naar een social medium of een chatapp -wil je die ook allemaal gaan verbieden?- die nog niet door jou verboden is.
Jouw voorstel heeft dus een hoog met_een_kluitje_in_het_riet_gestuurd-gehalte voor de ongeruste bevolking, die beschermd wil worden tegen incompetente of onwillige ouders, die "maar wat aanrommelen" met de opvoeding van hun kinderen.

Nog afgezien van het feit, dat ik vind dat de staat zich niet heeft te bemoeien met de content op social en alle andere media is jouw voorstel dus gedoemd om te mislukken, hetgeen op haar beurt tot de bijzonder nare gevolgontwikkeling kan leiden, dat de staat haar macht gaat uitbreiden, ondersteund door de onbevredigde bevolking, die daarom vraagt: de duivelscirkel.
Staatsmacht gedijt nergens zo goed als bij een bevolking, die zichzelf als hulpeloos/ machteloos ervaart om op eigen kracht haar leven, w.o. het leven van haar kinderen, (voldoende) aangenaam en (voldoende) veilig vorm te geven.
Zie bovenstaande.
Ik ga in op jouw reactie op de plek waar je die reactie plaatst en dat is nu: hier.

Dat had ik begrepen, maar kinderen en jongeren hebben een enorme behoefte aan communicatie en het bevredigen van die behoefte is met een telefoon (met daarop dergelijke apps) een fluitje van een cent.
Het kàn natuurlijk ook anders, namelijk analoge communicatie, maar dan moet de hele sociale omgeving van kinderen en ook de school wel daaraan meewerken .... en daartoe uitnodigen. Ik was als kind altijd op straat met andere kinderen, maar straten zijn nu voor kinderen totaal onbegaanbaar, om maar eens wat te noemen.
En het verdigitaliseerde onderwijs waaraan kinderen blootgesteld worden is natuurlijk een enorm slechte manier om kinderen de analoge, fysieke wereld te laten ontdekken.

Dat klopt, maar er is geen wetenschappelijk onderzoek wat de overall impact van social media op de samenleving of op een deelgebied, zoals de gezondheid van mensen meet. Er is alleen fragmentarisch onderzoek vanuit enkele disciplines.
Dat zegt dus niet meer dan dàt en vertekent het (overall) beeld.

En "impact hebben" is ook niet het ei van Columbus. Waar bestaat die impact uit (aspecten) en hoe en waar manifesteert zich dat in de samenleving en bij welke mensen/ groepen?
De publieke discussie wordt gekenmerkt door een versimpeling en het aanwezig zijn van twee groepen: de voor- en de tegenstanders.
Maar dat is geen wetenschappelijke discussie (laat staan: onderzoek), dat is voor-wetenschappelijk.

Het is al voldoende om een omschrijving van schadelijke, verslavende eigenschappen van samen te stellen en apps met die eigenschappen te verbieden. En verbieden betekent opbokken uit de Playstore en boete voor wie er nog op adverteert.
Zodra Tiktok, Youtube shorts, Intsta geen lucratief advertentieplatform meer zijn, zijn ze weg. Want als ze niet meer interessant zijn voor aandeelhouders gaat de stekker eruit.

Je hoeft niet eens te specificeren dat het om een bepaalde leeftijd gaat. Verslavend algoritme? Weg. Automatisch volgende filmpje? Weg. Game niet tussentijds kunnen stoppen? Weg.

Wel dat vind ik flink gechargeerd. En wel om de simpele dagelijkse, door iedereen te constateren reden dat het op voetpaden wemelt van de jongeren die voorovergebogen gebiologeerd in hun smartphone lopen te staren maar ook fietsend massaal de WVW overtreden door in weerwil van het verbod toch met de smartphone bezig te zijn. Dat is ook behoorlijke onzin. Het verschil met mijn tijd op school (jaren '60 vorige eeuw) is dat indertijd de lesstof aan de hand van lesboeken werd gegeven. Nu is de lesstof overwegend gedigitaliseerd. Of dat je nu de opdracht krijgt een scriptie te schrijven waarbij de basis wordt gevormd door analoge lesstof of de recente digitale vorm, is volkomen gelijkwaardig aan elkaar en komt totaal niet in botsing met de ontwikkeling van gezonde sociaal- emotieve gedragspatronen. De betreurenswaardige psychologische ontsporing die kinderen kunnen tonen is overwegend te wijten aan het gebruik van de smartphone en niet aan de wijze (digitaal) waarop heden ten dage onderwijs wordt gepresenteerd.

Waar zijn de straten waar kinderen vanaf zes jaar kunnen spelen, fysiek spelen? Die straten bestaan hooguit nog in dorpen of in verkeersluwe stadswijken.
Voor de rest draagt onze fysieke woonomgeving het karakter van een mobiliteitsinfrastuctuur: wegen om zo snel mogelijk van A naar B te kunnen.
De leefbaarheid van de woonomgeving is opgeofferd aan de economie; die domineert de ruimte waarin mensen wonen.
In het reguliere onderwijs was en is ook véél te weinig aandacht voor niet-cognitieve leervormen, zoals fysieke en kunstzinnige vormen. Dergelijk onderwijs is éénzijdig.
Het verarmt kinderen en verschraalt hun ontwikkeling tot mens. Het leidt op tot kritiekloze ja-knikkers en meelopers die alleen hun hoofd hebben leren gebruiken zonder contact te maken met hun andere kwaliteiten.
Het huidige reguliere onderwijs is evenals dat uit de vorige eeuw een menselijke ramp.
Waardoor zitten wij tot aan onze nek in de maatschappelijke problemen?
Doordat wij zombie-onderwijs hebben wat alles en iedereen egaliseert voor de status quo van de rijken.
Onafhankelijk en zelfstandig denken? Bestaat niet meer. Iedereen is gedresseerd, afgericht om te passen in de mal die voor hem/ haar klaarligt.
De psychologie van de massa = ontsporing. Volkomen gelijk geschakeld.

Wordt uiteraard niet als zodanig gediagnosticeerd - hoe zou dat in godsnaam kunnen wanneer diagnoses alleen de afwijking van gewenst gedrag registreren binnen een kader dat op zichzelf al ziekmakend is.
De digitalisering maakt de ziekte, de ontaarding van de mens nog veel erger omdat die het laatste restant van de analoge wereld opeet en de mens nog meer vervreemt van wat zijn basis is.
Wij hebben nu kinderen die van jongsaf nog veel meer vervreemd worden van zichzelf dan de generaties die analoog zijn opgevoed en opgeleid.
Kinderen wiens identiteitsvinding via een digitaal middel tot stand komt. Digitale middelen zijn onmenselijk, zijn dode techniek.
Deze generaties worden van jongsaf geamputeerd van analoog, fysiek, menselijk contact.

Het wordt steeds erger.
Kijk naar de ontsporing van de gehele samenleving, die in zijn totaliteit op drift raakt, geen houvast meer heeft, een speelbal wordt van geografisch belendende machten of van nationale bewakers aan de top. Met hun cipiersgeest.
Zelf stuk voor stuk gekenmerkt door ernstige psychopathologie.
Wie moet anders hieraan leiding geven? De slechtsten van de slechtsten komen bovendrijven in dit systeem.
Is dat toevallig? Nee, natuurlijk niet. Het is logisch.
De kern van de meerderheid van mensen bestaat uit mensen die vervreemd zijn, losgemaakt van hun echte aard, gedwongen werden om zichzelf te deformeren. Omdat alleen deformatie leidt tot het kunnen functioneren binnen kaders (beroepen) die geaccepteerd worden.
Iedereen in dezelfde mal zodat het geheel kan opereren volgens het verdienmodel wat erop parasiteert.

Smartphones? Zijn het symptoom.
De ziekte zit veel dieper.

# Outlaw

Veel succes als het niet meer bestaat.

Het klopt dat het vaak deelonderzoeken zijn, maar dat maakt de verontrustende conclusies die daar al uit komen niet minder waard. Als je met ingrijpen wacht tot je een overall beeld hebt waar uit blijkt hoe ernstig het allemaal is ben je een paar decennia te laat ... o, wacht, dat zijn we eigenlijk al ... met dank aan ouders die hun kroost liever een zwaar verslavende telefoon geven dan voor ander vermaak te zorgen.

Phishing en hacking zijn verboden. Toch is het hedendaags een miljardenindustrie. Veel succes met het uit bestaan halen van lucratieve verdienmodellen. Kun je wensdenken, onschuldigen mee kapot reguleren, wettelijk verbieden, technisch (feitelijk beperkt) blokkeren, maar het gaat niet verdwijnen, want dat is de realiteit, in plaats van stoïcijns blijven wensdenken dat als je maar dit, dat, zus of zo, doet het gaat verdwijnen. Totale onzin wetgeving is mede daardoor in het leven geroepen.

Woke (wensdenken, op basis van onzin; zoals je eigen waanbeeld) is het tegenovergestelde van wakker worden (de feiten in ogenschouw nemen).

Wat ga je doen als iets wat je niet wenst hoe dan ook een realiteit blijft; wegens natuurwetten, echte wetenschap, onhaalbaarheid, onbetaalbaarheid, en zo meer? Het in je eigen gedachten wegdenken, verwerpen, of iets anders onrealistisch?

Nog gekker, mensen die andersdenkenden "ontvrienden" omdat ze een eigen mening erop nahouden. Dan was je nooit een echte vriend, maar een dictator die alles en iedereen afstoot die niet gelijkluidend denkt. Logica dicteert dat je "bubble" dan, enkel en alleen, kleiner wordt.

Geschiedenis leert dat waanzin slechts een tijdelijk ongemak is, en vaak ingezet wordt door (vermeende) machtshebbers met oogkleppen op ten behoeve van hun eigen machtsbehoud en versteviging daarvan (vrijwel zonder uitzondering ingegeven door waanideeën; psychopaat kan ook). Ten koste, en op kosten van, velen.

Veel succes als dat niet meer bestaat.

Er is nog een reden waarom het wenselijk is het gebruik van social media onder kinderen terug te dringen. Er is bij hen een correlatie tussen de toename van bijziendheid - dat is een deformatie van de ogen naar -1 dioptrie en minder - en smartphonegebruik.

Oogartsen en optometristen zien deze visuele afwijking onder kinderen/adolescenten steeds vaker en kunnen niet veel anders dan concluderen dat het te wijten moet zijn aan de toegenomen onafgebroken schermtijd onder kinderen (+20 minuten of langer) waarbij het af en toe wegkijken van de smartphone onvoldoende is een definitieve vergroeiing van de oogbol naar bijziendheid te voorkomen.

Oorzaak: De ogen van een kind t/m het einde van van de adolescentie (21 jaar) zijn net als de rest van het lichaam fysiek in ontwikkeling. M.a.w de oogbolvorm neemt zijn definitieve vorm aan naargelang het gebruik van de ogen (nabij en veraf zien).

Deze ongewenste vergroeiing van het oog - dat betreft dus de bollere vorm - geeft op latere leeftijd een verhoogd risico op netvliesloslating (detachmentum retinae) en veranderingen in de gele vlek van het netvlies.

Het is in de medische wereld dus niet slechts het gegeven dat de psychologische ontwikkeling van het kind door gebruik van social media van negatieve aard kan zijn, er is daarnaast een vastgestelde fysieke aanwijzing naar gebruik van het gebruikte medium, de smartphone, gerelateerd aan de ontwikkeling van de ogen van het kind dat hen zorgen baart.

Het aantal jongeren met zichtproblemen neemt zo snel toe dat in 2050 de helft van de bevolking bijziend is.

https://www.security.nl/posting/731406#posting785105

En is die relatie specifiek voor smartphonegebruik?
M.a.w. is er ook rekening gehouden met ander schermgebruik, zoals bijvoorbeeld de computerschermen, die op school gebruikt worden? (TV's in de thuissituatie zijn ook nog schermen)

Ouders zijn verantwoordelijk voor hun kinderen en kennen ze meestal het beste,
dus ouder(s) bepalen.
Óók of er wel of geen sprake van een (evt. tijdelijke) noodzaak is.

Het schijnt dat vier op de vijf ouders een socialmediaverbod tot 15 jaar willen.
Dus normaalgesproken op zijn vroegst vanaf het 15e levensjaar op social media.

Lijkt me niet verkeerd.

De Amerikaanse auteur Jonathan Haidt was in april in Nederland om zijn boek Generatie angststoornis te promoten, en mocht op allerhande plaatsen aanschuiven en erover vertellen, zoals bij talkshow Jinek. Waarom is zijn boek, over de schadelijke gevolgen die sociale media en smartphonegebruik zouden hebben voor jongeren, zo populair?

door Félienne Hermans, hoogleraar Informatica (Vrije Universiteit Amsterdam), 11 mei 2025

https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/zorgen-over-de-mentale-gezondheid-van-jongeren-smartphones-en-sociale-media-zijn-het-probleem-niet~b3328239/

Dat Jonathan Haidt toch overal mag aanschuiven, komt omdat zijn boodschap fijn is. Het laat ouders namelijk bezorgd over de mentale gezondheid van kinderen weer opgelucht ademhalen; gewoon geen smartphone meer voor je kinderen kopen, et voilà! Maar door die opluchting blijven belangrijke vragen onbenoemd.

https://www.techdirt.com/2024/10/11/jonathan-haidts-claims-on-kids-tech-crumble-under-scrutiny-from-top-expert-candice-odgers/

En dan het probleem: hoe ga je het controleren?

Je hebt twee soorten mensen.
-Hen die het oplossen van hun problemen bij een ander leggen.
-Hen die de oplossen van hun problemen bij zichzelf zoeken.

Als vier op de vijf ouders in de tweede groep zitten, dat iemand anders het maar voor ze op moet lossen, dan is dat wel griezelig veel.

Zelfs aan die wens voldoen impliceert schending vam privacy van hun eigen gebroed door onbekenden en vreemden. Fijne ouders zijn dat. Applaus voor jezelf.

Maar aan wie is die verantwoordelijkheid eigenlijk toevertrouwd? Aan ouders, of aan de overheid? Welke rol spelen ouders in de opvoeding en in het bepalen wat hun kinderen wel of niet mogen? Waarom zou een kind dat op een verstandige en veilige manier met social media omgaat – en daarvoor expliciete toestemming van de ouders heeft – daar géén toegang toe mogen hebben? Is een one-size-fits-all benadering werkelijk de beste oplossing?

Hopelijk middels een externe partij die controleerbaar gegevens vernietigd. En niet, door het verschaffen van allemaal informatie, aan sociale netwerken, die vervolgens die informatie weer commercieel misbruiken, ten koste van minderjarige kinderen ? En welke bij een breach mogelijk allemaal op straat komen te liggen.

Veel succes met het dromen over het opheffen van social media platforms. Waarom zouden ze plotseling niet meer bestaan en hun business model waar ze vele miljarden aan verdienen weg doen.

En hoe impliceert een leeftijdsverbod op bepaalde social media dat jongeren vervolgens minder gebruik maken van smartphones enzo. Denk je niet, dat het gebruik dan verschuift naar andere apps en toepassingen.

Dat klinkt krachtig, maar het is helaas niet zo simpel. Je onderschat hoeveel juridische, technische en economische lagen hierbij komen kijken. Een algemene omschrijving van "verslavende eigenschappen" is lastig hard te maken in wetgeving, en al helemaal om daar een verbod op te baseren dat overeind blijft bij een rechter. Bovendien verdwijnen apps niet zomaar uit de Playstore omdat Nederland ze verbiedt—gebruikers wijken uit, gebruiken VPN's, APK’s blijven beschikbaar, en de platforms draaien vooral op wereldwijde advertentie-inkomsten, waarin Nederland een fractie is. De aandeelhouders trekken echt niet de stekker eruit omdat ons kleine land een verbod invoert. Als we serieus iets willen doen aan verslavende digitale systemen, dan is regulering via EU-niveau, transparantie over algoritmes, en opvoeding in digitale weerbaarheid een veel realistischer route.

Behoorlijk. De optimale afstand om een smartphone te gebruiken ligt om en nabij 30 cm. bij een oog dat (nog) geen + of - sterkte benodigd (emmetropie).
Kinderen die ogen hebben die al bijziendheid tonen houden de telefoon (veel) dichterbij om het beeldschermpje scherp te kunnen zien.
Als zij dat kijkgedrag hebben ontwikkeld na ontdekking van de smartphone is het een dringende reden naar een oogarts te gaan.

Bij ogen die emmetropisch zijn, ik noem het voor het gemak maar ‘gezonde ogen’ is het vooral tijdens smartphonegebruik, maar ook tablet, laptop en computergebruik belangrijk om het gebruik zoveel mogelijk te onderbreken door toepassen van de 20-20 regel: 20 minuten schermtijd en daarna 20 seconden kijken naar objecten in de verte (meer dan 4 à 5 meter)
Hierdoor blijft het oog succesvol variabel (veraf/dichtbij) focussen en bijgevolg een scherp beeld geven.

Vanwege de wat grotere schermen en bijbehorende grotere kijkafstand, ± 60 cm. zoals bij een beeldscherm bedoeld voor een computer of een laptop is de kans op ontwikkeling van bijziendheid minder maar zeker niet afwezig!

Een overheersende rol speelt bij alle beeldschermen: de voortdurende focus op een eendimensionaal beeld. (scherm) Voor het jonge oog is het van belang dat het zich vormt naar de definitieve oogbolvorm, die het aanneemt rond het 23 levensjaar, door zo vaak als mogelijk op wisselende kijkafstanden (veraf/nabij) te focussen.

Dit kan inderdaad meestal maar beperkt.
Maar er loopt gelukkig ook geen politie-agent achter elke burger aan.

Een eerste begin kan zijn om ze in elk geval als ouders e.d. geen eigen smartfoon te verstrekken voor hun vijftiende
(tenzij met speciale goede reden noodzakelijk en bijv. tijdelijk).

Mochten (jonge) kinderen geen respect hebben voor wat hun ouder(s) ze opdragen,
dan vrees ik dat er vooral ook iets mis is met die ouders.
https://www.girlsmom.nl/hoe-kan-een-disciplinerende-aanpak-kinderen-helpen-verantwoordelijkheid-te-nemen-in-de-toekomst/

(en soms kan men misschien emigreren naar Australie): https://jeugdjournaal.nl/l/2536621)

Succes!

Ik ben zelf van mening dat kinderen tot aan hun zevende jaar nooit met een beeldscherm geconfronteerd zouden mogen worden - of dat nou een groot pc-scherm is of een medium maat zoals bij een laptop/tablet of een klein formaat zoals bij een smartphone omdat in die tijd het fundament wordt gelegd voor de gezondheid, inclusief die van de ogen, voor de rest van het leven.
En dat kinderen na 7 jaar, op de basissschool, maar zeer beperkt met individuele beeldschermen geconfronteerd zouden mogen worden, bij voorkeur alleen in de hoogste klassen, en dus ook niet de beschikking over een smartphone zouden mogen hebben. En dus ook niet gamen.
Wanneer dit uitgevoerd zou worden zou dat al gelijkstaan aan een (geweldloze) revolutie omdat dit de digitalisering in de samenleving zou terugdringen i.p.v. klakkeloos achterna te lopen en ouders ervan bewust zou maken dat beeldschermgebruik de gezondheid van kinderen ondermijnt - hoe jonger de kinderen, hoe erger.

Een 20-20 regel gaat m.i. niet werken omdat het teveel een vreemde eend in de bijt is in de dagelijkse praktijk. Die dagelijkse praktijk moet in zijn geheel veranderen. Er moet een ander idee over digitale communicatie ontstaan.
M.i. werkt alleen maar een algemeen terugdringen van digitalisering, dus ook in opvoeding en onderwijs en het herwaarderen van analoge communicatievormen.