Bij een klantgesprek kan er een motivatie zijn om de camera aan te hebben, maar die moet wel afgewogen worden tegen het belang van de medewerker. Thuis filmbeelden maken betreft een stevige inbreuk op de persoonlijke levenssfeer en het lijkt er dan ook niet op dat elkaar zien voor iets arbitrairs als 'vertrouwen' daar een overtuigende motivatie voor is. Nog even los van dat zaken nu eenmaal anders gaan en dat ook een werkgever zich zal moeten aanpassen. Dat mensen hun werkzaamheden ad hoc in hun privéleven inpassen en dus aan een hoekje van de keukentafel of onder het stapelbed hun werk doen is al best veel gevraagd. Dan ook nog gaan afdwingen dat men de camera aanzet gaat erg ver. Veel van deze vraagstukken lijken dan ook niet om vertrouwen in de hierboven besproken zin te gaan, maar om een gebrek aan vertrouwen en een wens tot controle.

Ik mag toch hopen dat geen werkgever het zo op de spits drijft dat er een rechter aan te pas komt, maar anders heb ik weinig twijfel over de uitkomst van zo'n zaak.

Arnoud,

Ik begrijp niet helemaal hoe een werkgever iemand die op last van die werkgever thuis aan het werk is kan dwingen om zijn of haar camera aan te zetten. Ik begrijp dat er een verschil is met iemand die onder normale omstandigheden aangeeft graag vanuit huis te willen werken. In zo'n geval is het redelijk dat de werkgever zegt "prima, je mag thuiswerken maar ik verwacht dat je in gesprekken met klanten en collega's je camera aan zet". De werknemer heeft dan een keuze, thuiswerken en camera aan, of naar kantoor komen.

Nu is de situatie, zoals je zelf al aangaf, anders. De werknemer wordt min of meer gedwongen om thuis te werken, dan heeft zhij toch het volste recht om te zeggen "Ik houd mijn prive-omgeving zoveel als mogelijk prive, ik wil niet dat iedereen met wie ik spreek mijn interieur kan zien, of de kindertekeningen op de koelkast, of mijn huisgenoten", of "ik wil niet dat iedereen video-opnamen kan maken van mij en die kan opslaan zonder dat ik het weet"? Als iemand in die vergaderzaal twee om 08:30 met zijn mobieltje video-opnamen gaat maken van het gezicht van collega's wordt die persoon er immers ook op aangesproken, dat zou iedereen als onbeschoft en ernstig ongepast zien.

Met andere woorden, maakt het feit dat de werkgever het thuiswerken nu oplegt niet een doorlsaggevend verschil?

De vraagsteller heeft het over het aanzetten van de camera. Er is niet gesproken over in beeld zijn. En als je je interieur, maitresse e.d. niet in beeld wil hebben, doe je de camera in een doos. Of richt je die op een stuk witte muur. Tegenwoordig kun je in de meeste applicaties allerlei standaard achtergronden gebruiken. Zolang je niet in beeld bent, ziet de andere kant ook je interieur niet.

Bij ons zijn sommigen naar kantoor gegaan en hebben daar een foto gemaakt van wat de camera op de werkplek ziet. Ze gebruiken dat nu als achtergrond. Dat is soms wel lastig voor degenen die wel op kantoor (moeten) zijn. Die denken dat hun collega er is en lopen naar zijn kantoor. ;-)

Peter

Wat is het issue, welke privacy inbreuk?
Kom op mensen het is 2020, hoe easy zet je een achtergrond of blur aan?! Als je bij je werkgever steeds met ja maar aankomt zou ik adviseren ander werk te zoeken.

Privacy waarborgen is prima, en op je strepen staan ook, maar dit is echt zo een niet nodige discussie….
Ik heb voor ik thuis ging werken gewoon een foto van de voorkant van m'n desk gemaakt, iedereen denkt dat ik op het werk ben :P

Hahaha, briljante actie!!

Tja, ik zit hier nogal dubbel in.

Enerzijds heb ik zoiets van, als je oprecht met je werk bezig bent zie ik het probleem niet. Het niet willen aanzetten van de camera neigt in mijn ogen naar 'iets te verbergen' hebben. Zo is mijn zoon altijd keurig - met uitgeschakelde camera- in de videoles aanwezig. Bij de eerste les ligt hij wel gewoon nog in zijn bed. Zolang hij deelneemt en de stof tot zich neemt vind ik het best.

Als werkgever zou ik sturen op output. Als sales heb je een target te halen. Als jij je camera niet inschakelt maar je haalt keurig de afgesproken target, wat is dan het probleem? Anders wordt het als jij je target niet haalt en je nooit met camera aan het overleg deelneemt. Dan is niet uit te sluiten dat je lekker in je bed ligt te vergaderen en geen of onvoldoende sales activiteiten verricht.

Andere overweging is: wat is het bezwaar om met camera aan het overleg deel te nemen? Interieur en dat soort smoesjes zijn (in dit geval) flauwekul. Ga gewoon zo zitten dat je achtergrond een neutrale muur is. Voor één overlegje in de ochtend moet daar een mouw aan te passen zijn. Anders wordt dat als je de hele dag video-overleg moet hebben, dat zal niet voor iedereen haalbaar zijn.

Verder klinkt het mij in de oren als onnodig moeilijk doen. Je wil toch ook dat je werkgever je salaris betaald, of mag dat in deze bijzondere omstandigheden een tandje minder? Dan heb je wisselgeld, bijvoorbeeld: Ik zet mijn camera niet aan, dan mag jij 50% van mijn salaris inhouden. Ik denk dat een werkgever daar best voor open staat.

Laatste punt is het materiaal. Ik ben wel van mening dat als een werkgever zoiets eist, hij ook de benodigde materialen beschikbaar moet stellen. In dit geval is er waarschijnlijk sprake van een laptop met webcam van de zaak. In dat geval is het al geregeld. Ik vind niet dat de werkgever mag eisen dat je op eigen kosten in videoconferencing apparatuur aanschaft om voor hem te werken. Dan moet de werkgever een ZZP'er inhuren, die moet wel in zijn eigen spullen voorzien.

Doe het dan goed, en gebruik een foto van een tropisch eiland of de Mount Everst.
Laat merken dat je niet op kantoor bent.


Vwb de camera:
Als je eigen apparatuur gebruikt: "ik heb geen camera"
Is het apparatuur van de baas dat via jou eigen netwerk loopt: blokkeer dat deel van het signaal.
Bij een telefoon, hiu het toestel tegen je hoofd/oor aan. (vanwege het lawaai)
Of gebruik een (statische) foto of een kort filmpje van jezelf.

Je kunt dit soort idiote eisen makkelijk frusteren.
Elke thuis situatie is anders. Zowel sociaal als technisch.
Daar moet de werkgever nu ook rekening mee houden.

Wat een moeilijk gedoe, wees blij dat je de middelen hebt om door te werken en makkelijker dan dit kan het niet. De vraag van de werkgever kan ook anders, wellicht een leuke afbeelding op de achtergrond.
Ik zou me meer druk maken over het feit waarom je niet gezien wilt worden en wat je er zelf aan kan doen zodat opnemen geen probleem is.

Het kan best lastig zijn, afhankelijk van je systeem, maar met wat inspanning zijn er fraaie resultaten mogelijk:
https://elder.dev/posts/open-source-virtual-background/
Misschien had de werkgever liever gezien dat die inspanning aan werk was besteed ;-).

Je doet een aanname met die achtergrond/blur. Wat je kunt aanzetten is afhankelijk van de gebruikte software. Afhankelijk van geïnstalleerde software en policies, kunnen dingen wel of niet. En nog een leuk punt is, dat ik niet lees of de computer/camera door het werk beschikbaar zijn gesteld. Want als het privé spul is, dan is het antwoord heel simpel: ik heb geen (werkende) camera.

Hoe eenvoudig kan het zijn. Werkzaken met een werkachtergrond schept helderheid. Dat een jurist niet op dat idee komt.

Het onnodig moeilijk doen begint bij een werkgever die om weinig concrete redenen eisen stelt. Dat je dan als werknemer reageert, waarbij sommigen zullen zeggen dat het onnodig is en anderen daad duidelijk anders over denken, is secundair. Wil een werkgever het echt, dan zal hij concreet moeten onderbouwen waarom, in plaats van met vage en weinig meetbare zaken te schermen.

Uit andere discussies die hier vaker gevoerd zijn blijkt echter dat die eis vaak het resultaat is van een gebrek aan vertrouwen aan de kant van de werkgever en de wens om controle uit te oefenen. Het is niet meer dan terecht dat werkenemers daar geen boodschap aan hebben. Als niet op video verschijnen inderdaad betekent dat je 50% minder productie kan draaien wordt dat een ander verhaal, maar dat zullen maar weinigen beweren.

Wat een moeilijk gedoe, de werkgever mag blij zijn dat het bedrijf doordraait en dat mensen hun werk in hun privésituatie inpassen. Ik zou me meer druk maken over het feit dat de werkgever je koste wat kost in beeld wil hebben, in plaats van zich te focussen op de productie en output.

Je achtergrond aanpassen kan hilarisch zijn: https://uk.news.yahoo.com/filmmaker-creates-zoom-background-where-152155865.html

Je hebt ook iets te verbergen. Ook jij.

https://decorrespondent.nl/209/nee-je-hebt-wel-iets-te-verbergen/6428004-ab2d5fc2

+1 Je kunt best een niet privacy invaderende plek in je huis vinden. DIt schaar ik onder het kopje moeilijk doen omdat het kan.

Goede software kan gewoon je achtergrond blurren. Eerste probleem opgelost.
Opnemen geeft goede software gewoon aan, maar er zit niet heel veel verschil hierin, dan als je op kantoor zit. Kan iemand ook zomaar een foto of video opname van je maken.

Dit valt meer onder lastig doen om te lastig te zijn.

Juist iemand zien, maakt het een stuk gezelliger. Je mist op een gegeven moment toch gewoon om een zicht bij een collega te zien. En dit thuiswerken gaat nog wel even duren, dus is dit een goed punt vanuit de werkgever.

Ik vind maar weinig hilarisch aan zo'n pagina die eerst vereist dat je akkoord gaat met het verstrekken van data aan
wel 40 partners van Yahoo (wist niet dat dat nog bestond) voor je het artikel mag zien...

Je doet de aanname dat de werkegevr goede software en apparatuur beschikbaar gesteld heeft. Dit staat nergens.
Dan heb je nig het issue wat in die software wel/niet configuererbaar is door de medewerker/gebruiker. Als de baas/it-afdeling alles zwaar dichtgetimmerd heeft (ja dit is een aanname, maar dat is op mijn werk het geval) dan kun je niets blurren/aanpassen.

Eerste probleem dus niet automatisch voor iedereen opgelost.



Dit is het verschil tussen een publieke ruimte (waar je er ook iets van kunt zeggen), en je prive-ruimte.
Niet iedereen woont in een landhuis met een eigen werkkamer. Soms moet je de keukentafel delen met partner en (jonge) kinderen. Dan is zo'n overleg al lastig, beeld erbij niet altijd wenselijjk.

En je hebt niet altijd 100% controle over je thuis omgeving, zoals deze journalist overkwam:

https://www.youtube.com/watch?v=vpB_UYYPj5U]


Benader het eens vanuit een andere hoek:
Als van deze persoon (of alle medewerkers in de conference-call) alleen een foto te zien is, kan het overleg dan nog steeds plaatsvinden en succesvol verlopen. Kunnen de afstemming en afspraken gemaakt worden.
Is het antwoord ja, dan is video erbij een luxe. Niet een noodzaak.

Het toilet misschien?

Mijn werkplek is op zolder. Achter mij is mijn zolder-rommel te zien.
Mijn slaapkamer wil ik niet met mijn collega's delen.
Mijn woonkamer heeft kasten en ramen, en die leiden dus weer van mij af.
In mijn keuken heb ik geen signaal.

Blijft over: het toilet of badkamer (galmt) of buiten op straat (en kunnen de buren en passanten mee genieten van het gesprek).

Wanneer wordt een "cone of silence" nu eindelijk eens uitgevonden.

Geen werkgever had voorheen 'gezelligheid' of 'verlangen naar gezicht collega's' in het jaargesprek of KPI's meegenomen, dus dat dat nu opeens wel zo zou zijn geeft al wel aan dat er naar het gewenste resultaat toe geredeneerd wordt.

Dat is wel een heel makkelijke manier om kritiek weg te wuiven. Zolang de insteek is dat mensen gewoon maar een beetje moeilijk doen of niets te verbergen hebben komen beide partijen nooit nader tot elkaar en gaat de zaak niet veranderen. Dan wordt de kern ervan genegeerd.

Nog even los van dat het een omgekeerde redenatie is. De werkgever wil iets en een echte onderbouwing ontbreekt. Termen als vertrouwen of gezelligheid zijn allemaal heel vaag en niet te kwantificeren maar stellen praktisch gezien natuurlijk niets voor. Als de werknemer daar dan niet op reageert is deze opeens lastig. De realiteit is dat de werkgever iets wil omdat hij het wil. Die doet dus lastig om maar lastig te zijn. Als een bedrijf van zoiets een breekpunt van maakt, in een tijd dat er al behoorlijk wat van werknemers gevraagd wordt en je daar als bedrijf stevig op leunt om te overleven, moet je toch gaan twijfelen aan de levensvatbaarheid van zo'n toko.


Fatsoenlijke werkgevers geven aan dat er foto's gemaakt worden en zoeken vrijwilligers als ze mensen op die foto willen hebben.

Ik schaar dit als onnodig controle gedrag, gebrek aan respect voor privacy, thuissituatie van je werknemer.
Ziekelijke controledrang, gewoon omdat de werkgever denkt dat hij dat kan maken.
Als je de medewerkers zodanig wantrouwt dat je hun gezichtsuitdrukking wil zien tijdens het afstemmen met collega' s moet je ze ontslaan, of op kantoor laten werken.

Wat een onzin. Wat maakt het uit of ik je kan zien.
We hebben een doel met een bijeenkomst, we maken afspraken en die voer je dus uit.
Klaar.

Als je geen duidelijk doel hebt, zit daar je probleem.
Als de bijeenkomst te lang duurt, heb je een zwakke voorzitter.

Ga je straks ook nog zeggen dat je minder presteert als je thuis je stropdas niet exact goed hebt zitten.

DIT IS WAT ONS BEZIG HOUDT!!!

Een domme werkgever, een pissige werknemer en een buslading reaguurders met aan de kop een jurist.
En nu met z'n allen naar de rechter, maar wel met mondkapjes op, aub.

De rechter hoort tegenwoordig via videoconferencing... dat is van de regen in de drup als je de rotzooi op je werkkamer niet in beeld wilt!

Ik heb mijn camera op de deur en een beetje omhoog gericht; voor de deur staat geen rotzooi!

Bij een overleg gebruik ik mijn telefoon, maar dan wel aan mijn oor.
Dus geen beeld van mij of mijn kamer; op ziijn hoogst een close-up van een oor. :-)
Daar moeten de gesprekspartners het maar mee doen.
Mijn "excuus" is dat ik anders het gesprek niet goed kan volgen; teveel galm en echo.

Het gaat uiteindelijk om het gesprek. Niet om het beeld.

Simpele reactie: als je me wilt zien, dan kom ik wel naar kantoor.
Probleem opgelost.

Ik heb, achteraf gezien voor een belangrijk deel door autisme waarvoor ik nog niet gediagnostiseerd was, een flink deel van mijn leven op het uiterste randje van het nog kunnen trekken geleefd, met enkele periodes dat het niet lukte. Daarbij heb ik prioriteit gegeven aan wat nodig was voor mijn levensonderhoud en waar ik een hoop intellectuele voldoening aan ontleende: mijn werk. Het resultaat was dat ik daar (op die genoemde periodes na) goed functioneerde terwijl mijn kleine appartementje een chaos was waarin ik zelfs meer dan tien jaar lang niet georganiseerd kreeg om de uitgeleefde gribus die het al was toen ik er kwam wonen op te knappen. Een muur als achtergrond zou geen strak geschilderde muur zijn geweest.

En denk aan "hoarders", mensen die geen dingen weg kunnen gooien. Heb je nooit beelden op tv gezien van woningen waarin alleen nog maar een paar smalle gangetjes tussen de opgestapelde troep bestaan waarin een mens zich kan verplaatsen en welgeteld één bereikbare stoel waarin nog gezeten kan worden?

Ik kan je verzekeren dat er mensen rondlopen voor wie het helemaal niet zo eenvoudig is om een plekje in hun chaos te vinden waar die chaos niet evident is, en die er niet op zitten te wachten om dat met dat deel van hun leven waar het een stuk beter gaat, hun werk, te delen. Daar kan schaamte een rol in spelen, maar ook dat je helemaal niet zit te wachten op de verbazing, het medelijden, zielig gevonden worden, de goedbedoelde bemoeizucht die het op kan roepen en wat mensen allemaal aan oordelen erover eruit flappen. Als een deel van je leven slecht gaat en een ander deel van je leven goed dan wil je misschien wel dat het slechte deel niet in het goede deel doordringt, omdat het goede deel nou juist is waarmee je jezelf overeind houdt.

Zoals al hierboven al is aangevoerd hangt het van allerlei omstandigheden af of die geweldige software-functie die het allemaal weet te camoufleren wel beschikbaar in iemands specifieke situatie. En weet die software ook geluiden weg te filteren die het nodige over iemands leefomstandigheden verraden? Daar kan ook nog sprake van zijn.

Ik weet dat ik zwaar aanzet met extreme gevallen, maar die bestaan natuurlijk wel degelijk, en je kan ze vlak om je heen hebben zonder dat je daar een idee van hebt. Onderdeel van privacy respecteren is dat je geen aannames doet over hoe het wel zal zijn bij of met iemand en niet vanuit je aannames druk gaat uitoefenen op dingen waarvan je helemaal niet kan weten hoe gevoelig ze bij iemand liggen. Als iemand zijn privédomein privé wil houden is dat niet iets om weg te wuiven met "moeilijk doen omdat het kan" maar om te respecteren. Het punt van privé is dat het privé is. Recht op privacy betekent dat je daar recht op hebt. Respecteer dat gewoon.

Jij wel. Ik ook. Veel mensen niet. Die hebben daar gewoon niet de ruimte voor. Toen ik nog studeerde, had ik één werkplek, en dat was mijn slaapkamer. With all due respect, maar daar pas ik voor.

Ik heb nu het geluk dat ik een ruimte heb kunnen claimen als thuiskantoor, maar veel mensen hebben die luxe niet.

Tja, als je vrouw gehuld in nix door je kantoor annex keuken loopt kan ik me iets bij deze vraag voorstellen.
Zelf heb ik een eigen kantoor en dat is dus mijn werkplek en beschouw ik niet als prive.

Ik heb het idee dat privacy claims van tegenwoordig meer een hopeloos gezeur zijn, dan dat ze hout snijden.

Misschien kwam het verzoek om de camera aan te zetten wel gewoon 'omdat het kan' en mogelijk hebben sommige collega's dat zelfs voorgesteld.

tjonge, tjonge, wat hebben we toch een wereld problemen tegenwoordig. De privacy kaart is erg populair, begint op de discriminatie kaart te lijken.

Als je al niet eens in beeld wil komen met een overleg met collega's vraag ik me af hoe jij je werk doet bij een klant gesprek.
Ik denk dat je deze dagen al blij moet zijn dat je je baan nog hebt en wat is er mis met je collega's even elke morgen in beeld zien?

Je vraagt je af wat je werkgever met de beelden doet...... kan hij alleen spraak dan niet opnemen?

Daarnaast het commentaar "Daar is dan instemming van de OR voor nodig (regeling over het werkoverleg), even los van het verwerken van de persoonsgegevens via zo'n videoverbinding"

Een OR is alleen aanwezig bij een bedrijf waar 50 of meer personen werkzaam zijn in de onderneming. Een ondernemer kan ook verplicht zijn een OR in te stellen op grond van een CAO of een door een publiekrechtelijk orgaan vastgestelde regeling van arbeidsvoorwaarden.

Dus, stel gewoon een achtergrond in of zet een banner achter je neer en doe je ding.

Ik ben gepensioneerd dus dit bovenstaande verhaal is voor mij niet van toepassing . Men kan overal over gaan zeveren wees blij dat je nog thuis kan werken en niet word ontslagen . Wil je nu echt je huiskamer of zolder niet laten zien zet een scherm achter je maar dan vraag men zich wel af wat voor een troep het in huis zou kunnen wezen .

Bekijk het ook eens van de kant van de werkgever, wij zien tijdens het werkoverleg in de ochtend dat sommige mensen compleet "uitzoomen" of zelfs op hun telefoon gaan zitten kijken/ appen terwijl collega's een verhaal vertellen over het weekend of over de komende werkdag/ week. Daar is een stand-up niet voor bedoeld en het is ook respectloos naar elkaar.
Als de camera uit staat en er wordt niet goed geparticipeerd tijdens de meetings kan het een reden zijn voor de werkgever om te vragen/ verwachten de camera aan te zetten. De prive achtergrond kan inderdaad gemakkelijk worden uitgezet en de werkgever kan hierin voorzien door ondersteuning aan te bieden hoe je dit kunt regelen. Dit zal een rechter ook meenemen, mocht het zover komen. Wij merken als werkgever ook dat naarmate het thuiswerken langer duurt en het contact met collega's verminderd, de productiviteit ook omlaag gaat. Kleinere werkgevers (zonder OR) hebben het best zwaar, krijgen zelf geen salaris doorbetaald, betalen hun werknemers 100% door vanuit hun eigen spaarcenten en moeten er alles aan doen om het hoofd boven water te houden. Kleine moeite om ze te helpen het vertrouwen in jou als werknemer te houden door je camera aan te zetten, is mijn mening.

Context van een discussie maakt ook uit. Linkje dat je in deze discussie gooit heeft weinig van doen met de vraag of je in een call met collega's wel/geen video gebruikt, en of je dit wel/niet opneemt.

Kan je ook nog argumenten aanbrengen, die relatie hebben tot dit topic ? ;)

Kan mijn werkgever mij verplichten om bij een online collegiaal overleg de microfoon aan te zetten ? Ik prefeer alleen video, en geen audio. Hoe zit dat juridisch ?

90% van dat salaris wordt gedekt door de overheid, wanneer de werkgever hard geraakt wordt in de omzet. En daarmee mede door de werknemers, als belasting betalers. Je maakt het wel een beetje eenzijdig door enkel te kijken naar de lasten van de werkgever, terwijl je steunmaatregelen volstrekt negeert.

Wat niet wil zeggen dat werkgevers geen zware tijd hebben of dat iedere werkgever in aanmerking komt voor deze steun. Werknemers, die hun baan willen behouden, mogen daar ook over nadenken.


Zeker. En discussies beginnen over dit soort non-issues, zal het vertrouwen niet ten goede komen tussen werkgever en werknemer. Iedere dag video calls, hoort erbij. Mensen die enkel klagen, moeten zich eens afvragen of ze niet blij moeten zijn dat ze thuis kunnen werken en -in tegenstelling tot velen- hun baan kunnen behouden, in deze moeilijke tijd.

Sowieso zou ik dit eisen als werkgever verkeerd vinden. Je kan dit vragen. Vergeet niet dat mensen van thuis werken (privé sfeer) en dat je onder deze omstandigheden (verplicht thuiswerken) geen keuze hebt. Het is héél moeilijk om werk en privé thuis gescheiden te houden. Kinderen / Partner aanwezig, deze spreekt je aan of komt in beeld en daar heeft de werkgever niets mee te maken.