Waarom hebben we eigenlijk nog geen GriepMelder-App? Je kunt immers nooit weten of er niet ooit een gevaarlijke griepvariant opduikt. Als "het hoge aantal besmettingen" het criterium is, dan moet daar beslist een App voor komen.

Waarom hebben we eigenlijk nog geen BurgerMelder-App? Want eigenlijk is de burger natuurlijk het virus. Burgers zijn enorm besmettelijk, ze verspreiden zich continu door de samenleving. Je kunt nooit weten of er niet ooit een gevaarlijke burgervariant opduikt. Bijvoorbeeld een burger die desinformatie verspreidt.

Bingo! Waarom hebben we eigenlijk nog geen DesinformatieMelder-App? Een verplichte wearable die monitort wat je zegt.

Zojuist gelezen dat de EU wereldwijd "desinformatie" wil gaan bestraffen - Aldus Josep Borrell (dus nee, het is geen borrelpraat). Men denkt dan aan Rusland. Het gaat dan om reisverboden en het bevriezen van financiële tegoeden. https://www.theguardian.com/world/live/2022/mar/08/ukraine-news-russia-war-vladimir-putin-volodymyr-zelenskiy-kyiv-russian-invasion-live-latest-updates#block-622732fc8f08527b3685325c

Maar waarom niet eerst eens in eigen huis gekeken? Moeten we willen dat de EU voormalig volksgezondheidsminister De Jonge gaat bestraffen op grond van de vele desinformatie die hij heeft verspreid over Covid, leidend tot aantastingen van onze grondrechten? De EU legt op dit moment al reisverboden op aan volkomen onschuldige, gezonde mensen, zonder aantoonbare medische noodzaak, als ze hun grondrechten niet willen afstaan. Ook binnen de EU.

Regeringen stevenen hier in Nederland en in de EU op volle kracht af op een surveillance-staat met censuur en onrechtsstatelijke methoden om mensen die onwelgevallige informatie verspreiden, af te straffen.

Waarom willen we Oekraïne ook alweer verdedigen? Omdat de OekraÏners een democratische rechtsstaat willen, waarin mensen en hun mensenrechten worden gerespecteerd.
Waarom schaffen we die dan tegelijkertijd hier thuis stukje-bij-beetje af, kruipdoor-sluipdoor?

M.J.

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/hoe-coronamelder-er-snel-kwam-maar-het-daarna-stil-bleef-rond-de-app~bfbc0890/

Een lector aan de Hogeschool Windesheim in Zwolle wilde testen of smartphones konden helpen bij het in kaart brengen en afremmen van infectieziekten. En toen was er opeens een echt virus en was er echt een app nodig.

Paywall.

Dat artikel (met javacript uit te lezen) is de Volkskrant onwaardig, het bevat veel te weinig kritiek.

Coronamelder heeft afgelopen najaar voor extra doden en onnodige IC-bezetting gezorgd. We zijn voortdurend voorgelogen over het (kleine) positieve effect dat deze app zou hebben, terwijl "wetenschappelijke" onderzoekers van de Erasmus universiteit (betaald door VWS) via hun enquetes registreerden dat er aanzienlijke onbeoogde effecten waren en zijn. Ongewenste (negatieve) effecten die, volgens henzelf, ook nog eens zijn toegenomen na hun voorlaatste onderzoek in mei.

Om, ook deze keer, in hun conlusie hun eigen negatieve onderzoeksresultaten te verloochenen met de opmerking "daar zijn geen aanwijzingen voor". Waarom betalen we dit soort onderzoekers van ons belastinggeld?

Ik ben overigens een uitgebreid artikel over Coronamelder aan het schrijven dat ik binnenkort hoop te posten.

F9 en F5. Of installeer 'n extentie.

'Overal waar in een markt iets fout zit ontstaat piraterij'.

Ik vind eerlijk gezegd het hele idee van Coronamelder van de zotte: waarom melden in een digitaal systeem met allerlei toeters en bellen en privacyperikelen dat je misschien wel eens besmet zou kunnen zijn?
Ook het contacttracingonderzoek vind ik weggegooid geld, iedereen die besmet is kan zijn eigen bekende contacten bellen en de rest, de onbekenden hebben pech.
Het hele spul heeft bovendien nauwelijks gewerkt, dus waarom doen we nog aan deze geldverslindende onzin?
Om een idee te krijgen over de (snelheid van) verspreiding van een virus kun je ook een telefoonnummer openen waar je dit kunt melden, klaar is kees. Er zijn vast genoeg mensen te vinden die even willen bellen voor het nationale belang.
De beste omgang met een virus is nog steeds: thuis blijven bij klachten en als dat echt niet kan omdat je absoluut niet gemist kunt worden: voorzichtigheid in acht nemen; dit laatste werkt ook bij mensen die extra kwetsbaar zijn voor een virus.

Nee, dat is niet de beste omgang bij een zeer besmettelijk virus en mensen die besmettelijk zijn voordat (of geheel zonder dat) zij klachten krijgen.

De bewezen beste en enige zinvolle omgang -om het reproductiegetal R laag te houden of omlaag te krijgen- bij eerdere varianten dan Omikron (en onverhoopt toekomstige ernstig ziekmakende varianten) was/is door zoveel mogelijk mensen zoveel mogelijk wisselende contacten laten vermijden, waar dat echt niet kan, afstand houden en niet zingen/schreeuwen, en als afstandhouden niet kan, op correcte wijze een mondmasker dragen. En binnenruimtes ventileren.

Van apps is ook bewezen dat zij averechts werken.

Dus thuis blijven bij klachten hoeft niet meer?

over 2 maanden.
Cojona app wordt nu permanent.
niet gevaccineerd, dan mag u niet meer poepen bij de buren....

Het domein voor de website van de app was al aangevraagd voordat er uberhaupt sprake was van Corona in Nederland. Je kunt veel zeggen van het kabinet maar niet dat ze een vooruitziende blik hebben dus men wist dat Corona bestond (in 2018 al overigens volgens sommige wetenschappers) en men heeft het laten gebeuren i.p.v. direct in te grijpen en zaken als carnaval en andere binnen evenementen preventief op te schorten. In feite zou je dit kunnen aanmerken als dood door schuld, wat een ernstig misdrijf is, waar het toenmalige kabinet te verwijten valt want in januari 2020 wisten Chinese artsen reeds te melden dat Corona zich voornamelijk via de lucht verspreidde in slecht geventileerde ruimten. Deze rapporten zijn ook bij het RIVM terecht gekomen dus die hadden ook al kunnen weten dat slechte ventilatie een bron van besmetting kon zijn, hetzelde als bij andere verkoudsheids en griepvirussen dus. Als je dat soort informatie krijgt, en ook al twijfel je er wellicht aan, dan neem je in het kader van volksgezondheid toch iedere preventieve maatregelen om potentiele besmettingshaarden te voorkomen? Mits je natuurlijke een agenda aan het volgen bent die erop gebaseerd is om zoveel mogelijk mensen te registreren om deze laten in een QR samenleving te dwingen. Corona was maar een welkome aanleiding om dat te doen. Nu 2 jaar later en slechts 20K doden verder, wel of niet direct aan Corona te relateren, zijn we er nog steeds niet klaar mee. Maar ter afleiding worden we eerst nog even een de 3e wereld oorlog ingerommeld en wie dat straks nog overleefd kan ervanuit gaan dat de EU ID een verplichting is geworden om uberhaupt werk en inkomen te hebben of zelfs te kunnen eten.
Wie nu nog steeds denkt dat de overheid er voor de burger is moet zichzelf nog eens even flink in de arm knijpen en wakker worden want de overheid is er niet voor ons maar wij zijn er voor de overheid.

Tijdje geleden werd bovenstaande nog als wappie complot bestempeld maar na alle gepubliceerde wobverzoeken wordt het steeds duidelijker dat we met z'n allen op een hele grove wijze zijn belazerd en nog steeds belazerd worden.

Natuurlijk zijn apps contraproductief, alleen al omdat mensen dan niet meer zelf nadenken over hun gedrag omdat dit nadenken is uitbesteed aan de app.
Outsourcen van het denken van mensen is de basis van heel veel apps.

Als oplettende en meedenkende EU-burger zie ik hier een reden voor een uitgebreidere en meer toegespitste pandemiesurveillance waarbij mensen in gesurveilleerde contactbubbels mogen gaan zitten waarin mensen een rantsoen aan contacten toebedeeld krijgen (digitale contactvouchers?).
Hoe? Eén keer raden.
En dat alles vanwege een tekortschietende zorgcapaciteit, die nog verder afgebouwd gaat worden. Opzet?

Als ze dat gedaan hebben in Oeteldonk werkte dat dus niet.

Ken je het spreekwoord met voorkomen en genezen?

Het probleem met de benadering van Erik van Straten is dat hij abstraheert. Het doel van "bescherming van de volksgezondheid" (wat dus op zich al iets anders is dan 100% preventie van een griep- of andere epidemie, want niet elke epidemie is een bedreiging van de volksgezondheid) wordt geabstraheerd naar "het reproductiegetal R laag houden en omlaag krijgen". Vervolgens wordt dat een doel op zichzelf, waarbij men vergeet dat R eigenlijk niet meer is dan één van een aantal mogelijke criteria om op enig moment in te schatten hoe de epidemie verloopt.

Vervolgens worden zowel het oorspronkelijke doel (bescherming volksgezondheid) als het tot-doel-verheven middel (lage R) door een conglomeraat van politici, farmaceutische industrie, IT-industrie, financiële industrie en met hen verbonden "experts" gekaapt om als retorisch rechtvaardigingsmiddel voor nog heel andere, deels verzwegen agenda's te dienen (digitalisering, controle/surveillance, dwingen tot vaccinatie).

Vandaar dat de regering en betreffende "experts" (op dit moment representatief samengesmolten in de persoon van minister Ernst Kuipers) nu, tijdens de Omikron-variant, waarbij het niet zo erg is als veel mensen besmet raken omdat deze variant duidelijk geen bedreiging voor de volksgezondheid vormt, toch stug doorgaan met een beleid dat wordt verkocht met verwijzing naar het "omlaag brengen van het aantal besmettingen" - alsof dat in de huidige situatie nog zinvol zou zijn.

Ik vraag me werkelijk af hoe Kuipers 's avonds nog in de spiegel kan kijken. Ziet hij daar dan iemand die zowel aan de bevolking als aan onze volksvertegenwoordiging "leugens om bestwil" verkoopt? Maar wat is dan onze "bestwil"? Is dat het zogenaamde "beste" wat mensen als Klaus Schwab voor ons willen, blijkens het boekje over The Great Reset?

Ik zou graag zien dat Kuipers een keer wordt geïnterviewd (een uur lang) door een journalist van hoog niveau die echt kritische vragen stelt en ook doorvraagt. Hebben we die nog in Nederland? Het zou een journalist moeten zijn die "laser-focused" is en dus ook niet zelf te veel gaat praten, maar echt door middel van analytische vragen precies blootlegt wat nu eigenlijk het standpunt is (of wat de standpunten zijn) van minister Ernst Kuipers - en de regering waarvan hij deel uitmaakt en waarvan hij de ideeën op het gebied van volksgezondheid verwoordt.

Ik ben geen fan van Forum voor Democratie, maar moet toegeven dat wat ik Gideon van Meijeren een aantal keren in de Tweede Kamer heb zien doen, wel blijk gaf van die analytische scherpte als het ging om het corona-debat. Eén voor één werden de drogredeneringen van de regering en van mede-parlementariërs zichtbaar gemaakt en waar nodig gefileerd. Alleen... Van Meijeren is geen journalist.

Dan heb je mensen als Raisa Blommestein (rechtsfilosoof), Mona Keijzer (ex-politica), Jona Walk (wetenschapper) - scherp, snel en precies, maar ook geen journalisten.

Help me even, wie zou Ernst Kuipers goed kunnen interviewen?

M.J.

Erik, je hebt gelijk, maar Carnaval is ook heel wat onder de grote rivieren. Maar waar moeten we nog naar kijken? Naar de PCR cijfers, de ziekenhuiscijfers, de IC of het dodental? De PCR cijfers die schieten omhoog door Carnaval, maar de rest zal rustig blijven. Dus wat is het criterium?

En daar komt bij dat wetenschappelijke kennis, dus ook van rekengrootheden zoals de R bij infectieziektes, altijd relatief en beperkt is en in de toekomst kan veranderen.
De wetenschappelijke community corrigeert zichzelf voortdurend (idealiter), iets wat in de politiek vrijwel nooit het geval is, daar worden andere zaken belangrijk gevonden.
De wetenschappelijke consensus binnen een discipline verandert dus ook en gaat altijd gepaard met (heftige) interne uiteenzettingen en disputen.
Je zou het verschil tussen wetenschap en politiek kunnen samenvatten als: de wetenschap zoekt naar waarheid en is altijd op weg, de politiek presenteert de waarheid als een voldongen feit waarop ze haar beleid baseert.
Poltici die hun beleid teveel op "de" wetenschap baseren, vaak ook om zich achter te verschuilen, gaan onvermijdelijk de voorlopige waarheid van de wetenschap opblazen.
Een mooie beschrijving hiervan is te vinden in de post (aanrader) van @Anoniem 9/03/22 15.35 in draad "RIVM: CTB booster niet nodig" waarin wordt beschreven hoe de wetenschappelijke grootheid RO zorgt voor de tegenstrijdige uitspraken van Van Dissel over de effectiviteit van mondkapjes tegen verspreiding van het Corona-virus.

Mensen die zich geconfronteerd voelen met een enorm complexe werkelijkheid (politici bijvoorbeeld) en daarmee onvermijdelijk het gevoel hebben de grip daarop te verliezen, nemen graag hun toevlucht tot een versimpeling van de werkelijkheid die hen de illusie van controle geeft.
Dit is een algemeen menselijke behoefte die grandioos wordt onderschat, en die tot rampzalige tunnelvisies leidt, om te beginnen in de politiek, maar ook aan te treffen in complexe organisaties/ondernemingen.

De zekerheid van kennis is het grootst bij de exacte/bèta- wetenschappen: getallen, formules, veel kwantitatieve grootheden, Nobelprijzen, voortschrijdende techniek ,etc. omdat zij gebaseerd zijn op natuurwetten.
Deze zekerheid is al een stuk minder in de bèta-wetenschappen die in de sociale werkelijkheid werken, zoals epidemiologie, virologie, vaccinologie, immunologie, e.d. omdat hier niet alleen natuurwetten werken, maar ook mensen die zelf de maatschappij opbouwen en vormgeven; en dat niet wetmatig, maar tamelijk chaotisch.
Het focussen op wetenschappelijke grootheden zoals de R bij het managen van een pandemie leidt onherroepelijk tot een tunnelvisie waarin voor de werkelijkheid daarbuiten geen plaats meer is.
Een beleid wat voornamelijk op dergelijke grootheden is gebaseerd, zorgt ervoor dat de schade die in de samenleving wordt aangericht buiten beeld raakt en genegeerd wordt.
Een voorbeeld hiervan is het instellen van een lockdown om de R te verminderen om het beroep op IC-capaciteit te vertragen dus uit te stellen, wat de IC even ontlast (korte termijn effect), maar wat enorme gevolgen heeft voor de maatschappij, ook op de lange termijn.
Deze gevolgen worden meteen gevoeld in de samenleving, maar pas veel later in de sociale wetenschappen onderzocht, die ook nog eens in vergelijking met de eerder genoemde wetenschappen véél minder "zekere" kennis kunnen leveren vanwege de enorme complexiteit van verschijnselen in de maatschappij.
Daardoor kan sociaal-wetenschappelijke kennis ook gemakkelijker genegeerd worden door politici (het "stelt allemaal minder voor" dan een robuust cijfer zoals de R or whatever).
Het is deze neiging tot simplificatie die onze maatschappij de nek omdraait.

De greep van regeringen naar een digitale bestuurscultuur, die mbv QR-codes voor elk probleem kan worden geïnstalleerd, zal worden ondersteund door wetenschappers die hun kennis over R's, RO's e.d. graag "ten dienste stellen" aan politici met beheersingsproblemen.
Sociale wetenschappers zullen daaraan veel minder een bijdrage kunnen leveren omdat hun kennis minder "hapklaar" te maken is.
Politici roepen dat hun beleid 'evidence based' is en wetenschappers dat zij niet verantwoordelijk zijn voor hoe de politiek met hun kennis omgaat.
En de burger?
Binnenkort (aanstaande herfst?) in de app "Itsme", in gebruik bij de gemeente Rotterdam: "Kijk hier naar jouw bijdrage aan het verminderen van de R! (de ..., de ....) Doe iets goeds voor je medemens!"

De grote verleiding voor de politicus is zich uitsluitend te beroepen op wetenschap.
De grote verleiding voor de wetenschapper is zijn kennis te laten werken in de maatschappij.
Samen zijn zij bijna onverslaanbaar.

De lockdown in december werkte anders prima om het aantal patiëntopnames te doen afnemen en, na de lange gemiddelde ligduur, uiteindelijk ook het aantal opgenomen patiënten (die lockdown was niet nodig geweest als we ons vanaf 25 september een beetje hadden ingehouden, maar dat is een andere discussie).

Natuurlijk gaat het mij uiteindelijk niet om de R. Ondanks dat elke kwetsbare persoon de kans had gehad om zich te laten vaccineren, werd eind vorig jaar in ziekenhuizen steeds meer planbare zorg uitgesteld omdat er teveel mensen met Covid-19 op de verpleegafdelingen en IC's lagen (verhoudingsgewijs het merendeel ongevaccineerd) - in relatie tot het daarvoor beschikbare personeel.

Het kabinet heeft, gesteund door meerderheden in de Eerste en Tweede Kamers, en blijkens peilingen ook door het overgrote deel van de bevolking, ervoor gekozen om de zorgcapaciteit als één van de grenzen te zien die onder geen voorwaarde mocht worden overschreden.

Ik ken niemand die ontkent dat dit geen gevolgen heeft gehad voor velen in de maatschappij. Maar ik heb ontzettend sterk het gevoel dat de meesten van degenen die de hardste klappen kregen, niet de grootste schreeuwers zijn - zeker niet op deze site.

Het is wellicht sneu voor degenen die andere belangen (vooral van henzelf?) groter vonden/vinden, maar zij zijn in de minderheid. Dat geldt duidelijk ook voor diegenen die willen dat de zorgkosten omhoog gaan, o.a. voor meer IC-capaciteit (tenzij de meesten van hen zich afgelopen jaar hebben vergist in het stemhokje).

Behalve de door velen verguisde complottheorie, hebben we nu ook de onschuldig ogende complotpraktijk.

Ik vind dit (oprecht!) een briljante opmerking, alleen weet ik niet zeker op wie je reageert:

a) Op Erik van Straten, wanneer hij een verkapt ad-hominem cum machtswoord schrijft:


b) Of op Anoniem op 10-03-2022 om 09.27 uur, die een psychologische verklaring geeft voor bepaald gedrag:


Ik ben het niet eens met a) Erik van Straten, en ik ben het wel eens met b) Anoniem van 10-03-2022 om 09.27 uur, die zich lijkt te hebben laten inspireren door Mattias Desmet.

Je zou de term "complotpraktijk" hier kunnen definiëren als: de bewering dat mensen die bepaalde vormen van macht nastreven, onbewust en dus (althans formeel) onopzettelijk dingen proberen te bewerkstelligen op een manier waarbij zij degenen die hiervan effecten ondervinden, de toegang ontzeggen tot (1) hun ware, onbewuste motieven bij het streven naar macht; en (2) relevante feiten, die zij toedekken met stilzwijgen, "leugens om bestwil", misleidende framing en dergelijke.

Eigenlijk zou een meer correcte term in dit geval zijn: "complotpraktijktheorie".

Probleem is wel dat je hiermee zo'n beetje alle kennis van mensen over andere mensen bestempelt tot "complotpraktijktheorie". Dus bijvoorbeeld ook alle sociologische en psychologische theorieën. Het boek van Mattias Desmet over massavorming ("De psychologie van totalitarisme") valt dan onder die definitie, maar ook de theorieën van Freud, antropologische inzichten, de DSM IV en V, en al die management- en zelfhulp-handboeken.

Het vaak gemaakte verwijt aan kritische mensen dat zij "niet positief" zouden denken, valt dan bijvoorbeeld ook onder de definitie van "complotpraktijktheorie", evenals het kritische denken van die mensen zelf.

Wetenschapsfilosofen hebben al lang geleden uitgelegd dat al onze zogeheten "kennis" op een moeras is gebaseerd. In die zin zijn ook natuurkundige theorieën en zelfs natuurkundige "waarnemingen" niets anders dan een soort "complotpraktijktheorieën", waarbij de vermeende complotplegers dan geen mensen zijn, maar mysterieuze "krachten" die volgens even mysterieuze "natuurwetten" of "statistische wetten" te werk gaan.

Ik denk dat dit laat zien dat de weg om "het beter te weten dan het object van je waarnemingen" hier op de grenzen van zijn zinvolheid stuit. Dit is een weg die een belangrijk deel vormt van het project van het in Europa opgekomen, mechanistische denken, zoals beschreven door Desmet. Maar deze weg is niet uniek voor Europa - je ziet hoe bijv. in China de machthebbers claimen de motieven van dissidenten beter te kennen dan die dissidenten zelf. In wezen is dit de aloude weg van het uitoefenen van macht, controle en geweld.

Die weg staat tegenover de weg van aandacht, openheid, respect en zorgzaamheid.

Op enig moment moet iedereen kiezen tussen:
a) zichzelf (als individu, als onderdeel van een massa en/of als functionaris met macht) opsluiten in een hermetisch universum waarin hij/zij het beter weet dan de objecten van zijn/haar denken, en dus in essentie krankzinnig worden en vanuit die krankzinnigheid proberen macht uit te oefenen; of
b) oprecht een dialoog aangaan met ten minste sommige personen in of delen van zijn/haar omgeving, waarbij de oprechte AANNAME dan is dat die omgeving intrinsiek zinvol, betekenisvol en communicatief is.

Dit was een dilemma waarmee o.a Friedrich Nietzsche al worstelde (naast zijn worsteling met zijn ziekte).

En nu zie je minister Ernst Kuipers, als onderdeel van ons pseudo-democratische bewind, steeds meer kiezen voor zijn eigen opsluiting in een hermetisch universum waarin een middel (de CoronaMelder-App en het surveillance-systeem waarvan die deel uitmaakt) tot doel is verheven, ook al dient het niet (of niet langer) de volksgezondheid. Maar eigenlijk functioneren die app en dat systeem natuurlijk nog steeds als middelen, maar dan niet (of niet langer) om de volksgezondheid te dienen, maar om de macht van een bewind te dienen.

Zo is Ernst Kuipers getransformeerd: aanvankelijk medicus, toen manager van een gezondheidsinstelling, en nu manager van een bewind met een bijna hermetisch gesloten mindset, dat macht over ons wil uitoefenen.

M.J.

Deze opmerking is geen reactie op enige poster op dit forum (in dat geval had ik de betreffende quotes erbij gezet), maar een verwijzing naar minister Kuipers waarnaar in de titel van dit topic/ deze draad verwezen wordt.

Oké, dan meen ik het iets beter te begrijpen. Dus de complotpraktijk is dan: "Zeggen, zoals minister Kuipers doet, dat je iets omwille van de volksgezondheid doet terwijl je het eigenlijk om andere redenen doet, bijvoorbeeld het optuigen van een structurele surveillance-praktijk, gewenning daaraan en normalisering ervan." De vraag die dat oproept, is dan: waar zit dan de grens tussen "bona fide praktijk" en "complotpraktijk" in het onderstaande spectrum:

1. voorzorgshalve een grondrechtenschendende maatregel nemen vanwege een mogelijk, maar vooralsnog onvoldoende inschatbaar risico voor de volksgezondheid en vanwege een mogelijke, maar niet aangetoonde effectiviteit van die maatregel;
2. stug doorgaan met die maatregel ook als de effectiviteit ervan niet bevestigd wordt;
3. stug doorgaan met die maatregel ook nadat duidelijk is geworden dat die niet effectief is;
4. stug doorgaan met die maatregel ook nadat duidelijk wordt dat het risico voor de volksgezondheid veel kleiner is;
5. stug doorgaan met die maatregel ook in een tijd dat er geen gevaar voor de volksgezondheid (meer) is.

Ik zou zelf de grens ergens rond de 2 of 3 leggen, dus dan zitten we nu al diep in de "complotpraktijk".

N.B. Voor een "complotpraktijk" is het niet nodig dat degenen die deze uitvoeren, zich er zelf bewust van zijn dat ze dat doen. Het handelen is maatgevend, niet het bewustzijn van de daders. De intentie komt tot uiting in het handelen, niet in het expliciete, onder woorden gebrachte denken (wel in het impliciete denken dat voorvloeit uit de onbewuste attitude en motieven van de daders).

Met andere woorden: mensen die zich hardnekkig in een tunnelvisie (een bubbel) blijven begeven en alles wat niet met hun expliciete wereldbeeld overeenkomt, negeren of ontkennen of zonder eerlijk onderzoek verwerpen, kunnen op die manier ook tot dader worden van een complotpraktijk, omdat ze hun eigen bewustzijn en daarmee ook hun eigen ware beweegredenen onderdrukken en aan het zicht onttrekken.

Het is natuurlijk problematisch dat er geen door iedereen erkende en vertrouwde scheidsrechter meer is die op een acceptabele manier kan duidelijk maken wat "waar" is en wat niet. Allerlei groepen die voorheen op dat punt gezag en vertrouwen genoten (bijv. "experts", "kwaliteitsjournalisten", "rechters") hebben dat vertrouwen inmiddels bij grote delen van de bevolking verspeeld - ook bij mij bijvoorbeeld - doordat ze uit kortzichtig eigenbelang meededen met complotpraktijken in de hierboven beschreven zin. Bepaalde basisnormen op het gebied van waarheidsvinding en waarheidsgetrouwe communicatie gooiden ze overboord, waardoor ik ze als groep nu niet meer kan vertrouwen en alleen nog sommige individuele mensen het voordeel van de twijfel geef.

Nu het oude systeem van geloofs- en gezagsverhoudingen bezig is in te storten, is het de vraag wat daar dan voor in de plaats komt, en wat er in de plaats daarvan kan worden opgebouwd.

Als het aan Kuipers c.s. ligt, wordt dat een technocratie (Kuipers zou dat misschien liever een "ziekenhuis" noemen, daar was hij immers heel lang de baas van) waarin verreweg de meeste mensen helemaal niet meer mee mogen denken of praten, maar gewoon moeten gehoorzamen aan de impulsen die hun met technische middelen worden toegediend - gaat het poortje open, dan mag je door, blijft het poortje dicht, dan ren je ergens anders naartoe, als een proefrat in een doolhof. Staat er geoormerkt saldo op je digitale portemonnee (bijv. een digitale CO2-euro of een sociaal-krediet-euro), dan mag je iets kopen of een reis maken. Heb jij in de ogen (d.w.z. de interpretatie) van de autoriteiten (d.w.z. de machthebbers) aan je sociale verplichtingen voldaan, dan krijg je een quotum voor een ontspannende massage. Anders niet, of is het veel duurder.

We hebben dan geen samenleving meer, maar een productiefaciliteit die officieel "de digitale samenleving" wordt genoemd.

M.J.

Zoals je deze complottheorie eigenlijk geen theorie meer kunt noemen omdat ze praktijk is geworden, zo kun je in wezen ook niet meer van een complot spreken omdat er geen sprake meer is van een geheime operatie achter de schermen, maar van een openlijk zichtbare samenwerking in de EU. Bezoek even de website van de EU en het hele panorama ontvouwt zich voor je ogen.
Het was natuurlijk al langer duidelijk dat het gebruik van de term "complottheorie" in de discussie over de EU-praktijken een diskwalificeringsmethode is om kritische geluiden in een debat uit te schakelen (idem in de vaccinatiediscussie).
Het ondermijnen van kritisch denken is naast het uitschakelen van het individu een topprioriteit van de EU, zoals dat in elke bureaucratische organisatie het geval is.
Het individu is in principe volledig vervangbaar in een bureaucratie, het is de essentie ervan.
Deze prioriteit staat nergens als zodanig genoteerd en komt hooguit af en toe in de gebruikte terminologie naar buiten, zoals bijvoorbeeld bij "het bestrijden van desinformatie", maar zij is een belangrijke grondslag van bureaucratie.

De procedures en protocollen van de bureaucratie leggen het vitale, creatieve en onvoorspelbare leven steeds meer vast en dwingen het in vastgestelde kaders, die het leven willen beheersen. In plaats van het leven zijn gang te laten gaan en het alle ruimte te geven.
De bureaucratie dient met andere woorden de dood, zij hanteert doodskrachten, die het leven overal verstikken waar het (nog) aanwezig is.
De strijd tegen de EU is een gevecht om het leven te behouden. Het leven dat altijd alleen door het individu geleefd kan worden.
Het individu heeft geen waarde voor de bureaucratie, zij is altijd totalitair en toegesneden op een collectief doel dat dood is.

Iedereen die een ambtenaar, een functionaris, een manager of een politicus meemaakt voelt intuïtief aan hoe authentiek en hoe vrij de persoon in zijn functioneren is.
Of andersom: hoe zeer hij/zij samenvalt met zijn positie, te weinig distantie heeft.
Inhoeverre iemand nog ethiese en morele zaken mee laat spelen is daar direct mee verbonden omdat zowel ethiek als moraal eigenschappen zijn van het individu.
Een organisatie heeft geen moraal en geen ethiek, alleen een als zodanig geformuleerd doel (meestal in de statuten te vinden).

Ik ben er niet direct voor om de personen in de bureaucratieën aan de schandpaal te nagelen.
Dat is afleiding van waar het om gaat.
Waar het om gaat is de manier waarop de politiek en de democratie en de samenleving is ingericht.
Deze manier is in toenemende mate centralistisch en bureaucratisch. De zeggenschap van individuele mensen over hun leven, of ze nu in bureaucratieën werken of niet, wordt hen steeds meer ontnomen.
De enige remedie die ik zie is bewustwording van de gang van zaken, dus wat het met je doet, en verzet, proberen je eraan te onttrekken en (op een verantwoorde manier) sabotage.
Anders komt er een dag waarop wij ons moeten afvragen (en dat dan mogelijkerwijs niet meer kunnen) of we nog mens zijn.
Het gaat om menselijkheid, de kern van wat ons tot mens maakt.

Het gebeurt inderdaad steeds openlijker. Maar degenen die het instigeren en uitvoeren, erkennen hun werkelijke motieven nog steeds niet - enerzijds omdat het weerstand zou oproepen en daardoor de uitvoering van hun plannen zou bemoeilijken, maar anderzijds ook omdat ze zich van hun eigen motieven niet bewust (willen) zijn. Het "complot-achtige" zit in deze ontkenning door de beslissers van hun werkelijke motieven, inclusief hun commitment aan het cultiveren van bepaalde sociale relaties met andere "insiders van de macht" (wat ook de manier is geweest waarop zij zelf op hun posities terecht zijn gekomen).


Ja, mee eens, met dien verstande dat in een bureaucratie "de waarde van het menselijk leven" best expliciet in een protocol kan worden genoemd. Maar dat is dan een abstractie geworden, het is niet langer een geleefde werkelijkheid. Dit verklaart ook waarom allerlei wetten en verdragen die dienen om mensen, hun privacy en hun menselijke waardigheid te beschermen, tegenwoordig vaak niet meer gebruikt worden om dat daadwerkelijk te doen, maar juist om het omgekeerde te bewerkstelligen. Zo'n wet verandert dan van een opdracht om mensen te beschermen, in een retorisch, bureaucratisch excuus om dat juist niet te doen, maar in plaats daarvan de wensen van machthebbers door te drukken.


Ja, dat herken ik. Ik ervaar het altijd als pijnlijk om met functionarissen te spreken die in hoge mate ingekapseld zijn. Een soort Eichmannetjes-in-de-dop. Vaak is daarbij ook sprake van tribale loyaliteiten binnen een organisatie. Een ambtenaar voelt dan bijvoorbeeld dat zijn eerste loyaliteit naar zijn collega's is, niet naar de maatschappij (de burgers) die hij zou moeten dienen. Wetten en protocollen worden dan misbruikt om kritiek op deze in-group van ambtenaren af te weren en niet te horen.


Ik begrijp wat je bedoelt, maar ik vind dit iets te kort door de bocht geformuleerd. Een organisatie kan wel degelijk een ethiek hebben, die bijvoorbeeld tot uiting komt in statuten of een "mission statement". De vraag is dan echter:
- of de medewerkers van die organisatie daarin geloven;
- of ze zich ervan bewust zijn wat deze ethiek werkelijk inhoudt en van hen vergt;
- of ze bereid zijn in real-life offers te brengen omwille van het volgen van die ethiek;
- of ze bereid zijn om, indien de (leiding van de) organisatie niet bereid is die ethiek werkelijk te volgen, verzet te plegen (bijvoorbeeld door klokkenluider te worden).

Een bureaucratische organisatie is een door middel van schriftelijke regels aangestuurde en bijeen gehouden kudde. Op zich leeft die kudde wel, maar er vindt zowel interne als externe destructie plaats, die niet openlijk wordt erkend. Intern worden mensen onderdrukt, extern worden mensen onderdrukt of worden vijanden (bijv. concurrenten) uitgeschakeld.


Ik denk dat het wel nodig is om voorbeelden te stellen, vooral als het gaat om mensen met macht. Bijvoorbeeld de in dit draadje genoemde minister Ernst Kuipers. Hun gedrag moet benoemd worden, anders zal het niet veranderen. Bovendien mogen zij wat mij betreft aangesproken worden op de effecten van hun gedrag. Sommige vormen van gedrag zijn bovendien strafwaardig.

Aan de andere kant ben ik er niet voor om gefixeerd te raken op bestraffing. Recentelijk werd bijvoorbeeld in Duitsland een meer dan negentig jaar oude voormalige secretaresse van een concentratiekamp uit de Tweede Wereldoorlog voor het gerecht gebracht, in een rolstoel. Dit met een beroep op de gevoelens van slachtoffers en nabestaanden. Ik begrijp die gevoelens en ben goed bekend met het fenomeen van transgenerationele trauma's. Maar is het nog humaan of nodig om uit naam van humaniteit iemand voor de rechter te slepen die meer dan vijfenzeventig jaar geleden, op ongeveer twintigjarige leeftijd, deel heeft uitgemaakt van een afschuwelijke, destructieve bureaucratie - niet als beslisser, maar als uitvoerder? Ja, zij had waarschijnlijk kennis van een massamoord (die door de toenmalige bureaucratie als een noodzakelijke zuivering werd aangemerkt). Ja, het is mogelijk dat zij dat wat er daar gebeurd is, gedurende de rest van haar lange leven is blijven ontkennen. Maar nu is dat lange leven bijna ten einde en zal zij, net als de slachtoffers, tot stof wederkeren.

Ik denk dat een alternatief voor zo'n rechtsgang is als de huidige deelnemers aan bureaucratie eens diep in de spiegel zouden kijken. Zijn zij nu echt zo heel anders dan die twintigjarige secretaresse van vijfenzeventig jaar geleden? We zien nu een Duitse minister Lauterbach die fanatiek, koste wat kost, nog steeds een vaccinatieplicht probeert door te drukken, en alles negeert wat erop wijst dat dit zal leiden tot grote aantallen onnodige slachtoffers (in sociaal, economisch en zelfs medisch opzicht). Het is veel belangrijker om zo iemand aan de schandpaal te nagelen, dan een hoogbejaarde secretaresse.


Ik denk dat burgerlijke ongehoorzaamheid inderdaad een belangrijke rol speelt bij het onschadelijk maken van totalitaire strevingen van bureaucratieën en van gebureaucratiseerde samenlevingen. Soms kan grote destructie, die de kern van wat ons tot mens maakt dreigt te vernietigen, alleen worden voorkomen door middel van kleinere destructie. Dat kun je beschouwen als een vorm van "noodweer" of, zoals we nu in Oekraïne zien, als "defensieve oorlogvoering". Probleem met de oorlog in Oekraïne is natuurlijk dat het Russische bewind de eigen acties ook ziet als een vorm van "noodweer" en "defensieve oorlogsvoering" tegen het steeds verder reikende machtsstreven van het machtsblok van de VS, de EU en de NAVO.

Hetzelfde zie je op talloze andere plaatsen in de wereld. Bijvoorbeeld het Palestijnse volk dat "noodweer" pleegt tegen een Israëlische bezettingsmacht, terwijl het Israëlische bewind de bezetting, onteigening en kolonisering van Palestijnse gebieden opvat als een vorm van "noodweer". Hitler beriep zich met zijn idee van "Lebensraum" ook op een vorm van "noodweer". Door de menselijkheid van Slavische volken grotendeels te ontkennen, meende hij de mensen die het volgens hem wèl waard waren, te kunnen "verdedigen".

Vorig jaar in de corona-crisis, met name in de maanden voorafgaand aan de opkomst van de Omikron-variant, zag je ook hoe de Nederlandse en EU-bureaucratie alsmede de aanhangers van dat machtsapparaat de menselijkheid en menselijke waardigheid van ongevaccineerden in de praktijk begonnen te ontkennen. Lieden zoals Ab Osterhaus filosofeerden over het wegsturen van ongevaccineerden "naar een eiland", volksgezondheidsminister Hugo de Jonge noemde ongevaccineerden "decadent".

Wat er toen gebeurde, heeft mij diep geschokt. Opeens werd het me (weer) heel duidelijk hoe dichtbij de barbarij is, en dat het in dat geval ieder voor zich is om te overleven. Er zijn geen zekerheden, onze menselijkheid kan ons ieder moment worden afgepakt door gehypnotiseerde, meedogenloze, liegende machthebbers en hun even gehypnotiseerde volgers.

Het is dan aan onszelf om passende maatregelen te nemen. Recentelijk hoorde ik van een groepje mensen dat, met Covid en al, een weekje op vakantie ging naar Polen, met de auto, en daar een weekje in een vakantiehuisje doorbracht. Mocht niet volgens de regels, maar "ze waren klaar met Covid" en wilden hun vakantie niet in het water laten vallen. Beetje hoofdpijn tijdens de vakantie namen ze voor lief, de natuur was fijn en aan de grenzen werd automobilisten niets gevraagd en niets in de weg gelegd. Vanzelfsprekend hadden ze hun testuitslagen niet aangemeld via de CoronaMelder-App. Je kunt dat niet echt "verzet" noemen, maar wel "ontwijkingsgedrag" ten aanzien van de door bureaucraten opgelegde, onnodige, dehumaniserende regels.

Snake Island: "Russian warship - go f*ck yourself."
Nederland: "CoronaMelder-App, go f*ck yourself."

M.J.

Een bureaucratie transformeert alles wat ze in haar klauwen krijgt in een papieren, geformaliseerde werkelijkheid, die daarna weer gevuld en "gevitaliseerd" kan worden met, op de eerste plaats, haar eigen machtsimpulsen (het bestaansrecht van de bureaucratie is een gegeven) en, op de tweede plaats, met machtsimpulsen die bij haar naar binnen worden gedragen (lobbyisten e.d.). Ze is ahw een lege huls.
Eenzelfde behandeling krijgen kwaliteiten of waarden, zoals vrijheid, privacy, bescherming, menselijkheid, waardigheid, zorg, aandacht, etc. die vrijwel niet geformaliseerd kunnen worden, dwz ontdaan van hun inhoud (en die bovendien voortdurend in ontwikkeling zijn).
Met als gevolg dat je karikaturen krijgt, die zélfs in hun tegendeel kunnen verkeren. Voorbeeld: alleen met een internationaal geldige Covidpas kun je "vrij" reizen.

De EU is ook bezig de democratie verder te centraliseren. Zij heeft een nieuwe visie op democratie ontwikkeld, met als (plezierig) bijeffect dat de nationale parlementen/ democratieën steeds meer genegeerd kunnen worden.
Het onuitgesproken doel daarvan is om de nationale democratieën verder uit te hollen en steeds meer zeggenschap naar zich toe te trekken.
De trend van voortgaande centralisering (en bureaucratisering) met als einddoel één Europese democratie. (Die digitale identiteit is niet voor niks).
Er zal weinig overblijven van een democratie.
Zie daarvoor het nieuw op te richten panel van Europese burgers: Conference on the Future of Europe (CoFoE).
"CoFoE will be new public forum for an open, inclusive, transparent & structured debate with citizens."
https://futureu.europa.eu/pages/about

Een handzame toelichting op dit gebeuren levert financieel- en EU-deskundige Arno Wellens:
https://arnowellens.eu/article/58058/de-nekslag-voor-de-lokale-democratie-de-conferentie-over-de-toekomst-van-europa, waarin hij verwijst naar:

https://wms.flexious.be/editor/plugins/imagemanager/content/2140/PDF/2021/Overview__CoFoE_positions__3-2021_.pdf

Niet alleen aan de "bovenkant" van de nationale besturen wordt gewerkt, ook aan de onderkant dragen de Nederlandse regering en het parlement het nodige bij aan de uitholling van de slagkracht van de lagere overheid i.c. de gemeentes.
Met het oog op de aanstaande gemeenteraadsverkiezingen is het nuttig nog eens te herinneren aan de telkens terugkerende aanklacht van de, m.i. moedwillige, verwaarlozing van deze bestuurslaag zodat de burger steeds verder op afstand wordt gezet van het bestuur.

https://www.nrc.nl/nieuws/2021/04/30/stop-de-fictie-van-lokaal-maatwerk-a4041961/appview?app=accda257-e218-4844-b7ab-e0a811b89cfd (javascript uitzetten)

Hartelijk dank voor deze tips. Ik ga er kennis van nemen (voor zover geen paywall, registratieplicht o.i.d.).

Bij lokaal bestuur heb ik ook heel vreemde dingen meegemaakt qua gedrag en attitude van ambtenaren (en ook bestuurders). Nu je het over "verwaarlozing" hebt, realiseer ik me dat dat gedrag wellicht inderdaad deels verklaard zou kunnen worden als symptomen van verwaarlozing. Zoals een verwaarloosd kind zich in zichzelf kan terugtrekken of juist wild om zich heen kan slaan.

Ik zie bijvoorbeeld de beweging dat lokale ambtenaren die qua uitvoerbaarheid van beleid in het nauw zitten, vooral elkaar (de eigen club) gaan beschermen, ten koste van de burger en ten koste van de aanspreekbaarheid van een gemeente voor de eigen burgers, ook als dat volstrekt niet redelijk en uiteindelijk zelfs contraproductief is - althans als een burger consequent volhoudt (en ja, zo'n burger ben ik).

Voorbeeld. Recentelijk vroeg ik een lokale ambtenaar wie voor een bepaalde zaak mijn aanspreekpunt bij de gemeente was. Na interne consultatie verwees hij naar een bepaalde collega, die eerder jarenlang niet gereageerd had op een relevante vraag van mij. Toen ik zei dat deze verwijzing bij mij om die reden niet geloofwaardig overkwam, reageerde deze ambtenaar: "Ik vind het moeilijk om te luisteren als er negatief over mijn collega's wordt gepraat." (Er hing in de lucht dat hij het gesprek zou beëindigen of althans dicht zou slaan als een oester, als ik niet heel voorzichtig en diplomatiek zou worden). Kennelijk karakteriseerde hij mijn uitlating als "negatief praten". Een paar weken later was hij overigens zover dat hij het over zijn lippen kon krijgen om toe te geven dat het nodig was om "de kou uit de lucht te nemen" met betrekking tot dat jarenlang niet reageren.

Vermoedelijk zal de volgende stap zijn dat deze ambtenaren gaan proberen de "kou uit de lucht te nemen" met een kopje koffie en het uiten van wat vrijblijvende, vluchtige goede voornemens o.i.d., maar zonder open gesprek over wat nu eigenlijk de oorzaken waren van het eerder verbreken van het contact door de gemeente. Dan zal ik weer moeten laveren en manoeuvreren om mijn doelen m.b.t. toekomstig gedrag van de gemeente te bereiken, waarbij ik steeds weet dat alleen mijn reële machtsbronnen (nl. mijn mobiliseerbare achterban, reeds behaalde juridische overwinningen en het besef bij de gemeente dat ik het dossier beheers en opnieuw naar de rechter kan stappen) mij in de ogen van de gemeente-ambtenaren een soort "overtuigingskracht" verschaffen. Redelijkheid, billijkheid en normen van fatsoenlijk bestuur zijn voor hen volstrekt ondergeschikt aan hun eigen groepsbelang als gemeentefunctionarissen.

Uiteraard zien zij dat zelf anders. Zij kiezen om in een werkelijkheid (een bubbel) te leven waarin hun eigen gedrag als heel fatsoenlijk moet worden beschouwd. Ze "doen hun best" en "als er soms eens wat mis gaat", dan ligt dat eigenlijk niet aan henzelf, maar aan omstandigheden en aan lastige burgers.

Met zo'n attitude van het lokale bestuur geven de meeste burgers op een gegeven moment de moed op, en dat versterkt dan weer het gedrag van een in het nauw gebrachte gemeente om de lasten van de eigen bestuurlijke problemen steeds meer op burgers af te wentelen.

Wat dat doet met het vertrouwen van veel burgers in de overheid, laat zich raden. Ik meen een ontwikkeling te zien waarin "gegoede burgers" (de hogere middenklasse in "de betere wijken") èn mensen die eigenlijk geen kant op kunnen, overwegend kiezen om in de lokale overheid te blijven geloven en zich op te stellen als wat door anderen "deugdmensen" of "schapen" wordt genoemd. Een ander deel van de bevolking, dat weinig te winnen meent te hebben bij het functioneren van de lokale pseudo-democratie, keert zich walgend af, regelt voor zichzelf dingen buiten de formele wereld van de regels om, levert bij verkiezingen proteststemmen en komt in groepsverband in verzet als de gemeente het te bont maakt.

Met het oog op een functionerende democratische rechtsstaat is het natuurlijk een slechte zaak dat het lokale, het nationale en het supranationale (EU) bestuur bij steeds meer mensen hun geloofwaardigheid en gezag verliezen, en dan in plaats van in de spiegel te kijken, reageren met het vinden van excuses om naar burgers toe repressief te gaan optreden.

M.J.

Nog een leestip, inzake de waarde van het menselijk leven:
in draadje "RIVM: CTB-booster niet nodig" wordt door @Anoniem 15-03-2022: 00.34 een ander (emotioneel geladen) voorbeeld beschreven van de onmenselijkheid tengevolge van de virologische tunnelvisie mbt Corona, zoals die in het beschaafde Nederland dominant was.
(En om het geheel af te maken, springt daar dan een trol bovenop die zijn kans schoon ziet).
Nee, wij gaan (binnenkort) vechten in Oekraïne...