Beter is het om gewoon te zeggen wat je vind, in plaats van de mening van anderen proberen te beïnvloeden.
Beter? Onzin.
Inmiddels moet ik nu voor een derde maal zeggen dat ik oprecht werkelijk geen ferm oordeel heb.
Klaarblijkelijk komt die boodschap niet aan, dus laat ik het anders verwoorden:
Jij impliceert onterecht dat ik een mening heb. Maar als je ouder wordt, word je gewoon minder zwart/wit. En sceptisch; allergisch voor onzin. Als je al een mening vormt, kun je soms vooraf al aanvoelen dat die niet in steen gebeiteld is. Plus je wordt minder vooringenomen ijdel dat jouw mening beter zou zijn dan andermans mening. En gehoord moet worden.
Ikzelf heb niet de meest vieze werkhanden. Was ze in onschuld. Maar ik zie en hoor genoeg. Houd daarom liever een pas op de plaats. Maar stel wel vragen, met name aan hen die de wijsheid in pacht hebben. Just Asking, of ronduit suggestief:
Jouw voorgesorteerde stellige vertrouwen, is uiteraard handig als je niet teveel wil denken, maar in het geval je liever nadenkt, of misschien zelfs wel vooruitdenkt, vind je dat zelf niet staatsgevaarlijk?
Hoe lang blijft zo'n onbeteugelde overheid goed gaan?
Of is zulk vertrouwen onbeperkt houdbaar?
En, als 'oncontroleerbaar' terecht is, vind je verviervoudiging van de embargo-termijn op openbaring van ministerraad-verslagen wellicht een goede oplossing?
In dat vraagstuk is mijn mening irrelevant, of beter: overtollige ballast.
Van jouw antwoord daarop kan ik wellicht leren.
Hetgeen minder onbevangen zal zijn als ik voorafgaand een ongepolijste en polariserende mening ga zitten opdringen.
Liever hoor ik andermans mening.
Bijvoorbeeld van een ex-kraker die inmiddels dakloos is, die hier meer verstand van heeft dan jij en ik samen.
Die ooit ZKH Prins Bernard als schoongrootvader had, en wij collectief -samen met zijn Spaanse prinses de Bourbon de Parme aan zijn zijde- destijds ronduit dom vonden, met die oh-zo belachelijke schroef in HP/De Tijd.
Om nog maar weer een voorbeeldje van een afluister-klucht toe te voegen, met een inlichtingdienst die opdrachten aanvaardde buiten de minister om.
Toendertijd noemde Minister-President Jan-Peter Balkende beschuldigingen aan het adres van het ministerie en de Rijksvoorlichtingsdienst ‘te gek voor woorden’.
Dankzij zelfreflectie van ons huidig staatshoofd, het erkennen van fouten, de reine kennis van nu, kunnen we cru zeggen: een AIVD die opdrachten aannam van een Duitse prins met een SA/SS-verleden, reeds veroordeeld wegens omkoping en kopstuk in de Lockhead affaire.
Kiest in deze tijd zelf maar wat te gek voor woorden is. Of ga het gerust verdedigen als je geroepen voelt. Success alvast.
mijn punt is dat onze instituten aan de voorkant hun straatje schoonvegen, maar aan de achterdeur oncontroleerbaar zijn.
Ja. En terecht.
Dan zijn we het erover eens dat het brave verhaaltje aan de voorzijde uiteindelijk nietsbetekenend is. Dank voor de erkenning dat dat deel hypocriet is - hoe legitiem de achterkant moge zijn (hetgeen ik nimmer ontkend heb).
En terecht.
Dat zeg je totdat de kaasschaaf aan de onderkant van de maatschappij bij jouw laag aankomt.
Al schat ik zo dat jouw statuur vast wel ergens pakweg tussen prins en dakloze zit.
Belangrijker is de vraag waarom bescherming van Ryan al Najjar gefaald heeft - en of we lessen willen leren.
Hoe groot dat onderwerp eigenlijk is. Hoe het komt dat dit zo casual voorbij komt en geruisloos wegvaagt.
Nee hoor, hierop is al geantwoord:
Dat ze onder strenge bewaking stond betekent niet meteen dat ze dit hadden verwacht. Bovendien is iemand die streng bewaakt word voor hun eigen veiligheid niet verplicht zich daar 24x7 aan te houden. Zie Willem_Alexander die met zijn hele gezin doodleuk op zondagmiddag een shoarmatent in het centrum van Rotterdam bezoekt.
Geantwoord: ja. Beantwoord: nee.
Zelfs al zou die familie zich in Rotterdam werkelijk van strenge bewaking ontdaan hebben, is daarmee niet gezegd dat Ryan al Najjar dat in Almere eveneens deed. Rare framing.
En, al zou ze dat gedaan hebben, had ze dan ook een veto/zeggenschap/invloed/kennis over haar eigen afluisteren? Typisch privilege. Zelfs prinsessen hebben dat niet.
Ik neem aan dat een tap ook wel doorliep bij het shoarma consumeren. De telefoon-tap dus hè?
Dat de dader ongezien het land heeft kunnen verlaten staat daar ook los van. De strenge bewaking had immers betrekking op het slachtoffer en niet de dader.
Ik zal voor mijzelf spreken, maar als IK iemand die bedreigt wordt met een levensdelict moet beveiligen, dan kijk IK bovenal in de richting waarvandaan het gevaar dreigt.
Een redenering dat het afluisteren slechts betrekking op het slachtoffer had, en niet de daders, vind ik ongeloofwaardig.
ALS dat zo was; weinig doortastend. DAN sta je met je rug naar het gevaar, met je handen in je zakken toe te kijken.
Dus fantasisch feitenrelaas: operatie geslaagd, patient overleden. Opruimen en door naar de volgende?
Er is geen dubbele ontkenning in die zin. Er is niemand die beweert dat er niet word afgeluisterd. Dat word ook niet tegengesproken door het feit dat word tegengesproken dat het afluisteren op grote schaal gebeurd.
Ah, OK, Dank. Dan begrijp ik je nu beter.
Inmiddels hebben we hier het bestaan van 'live tappen' erkend. Daarmee is het brave verhaaltje een dode letter.
Waarmee hopelijk de vraag van BadAss.Sx beter beantwoord is.