Door Anoniem: Door Anoniem: Natuurlijk komt deze er niet. Aangezien de EU echt het allerbeste met ons voorheeft.
Maakt u zich geen zorgen om die uilskuikens in de overheid, we zijn verantwoordelijk voor ons eigen leven, we hoeven geen uilskuikens te volgen, uilskuikens kunnen immers niet nadenken en zjn zeer zelfzuchtig.
Soms moeten we goed voor onszelf zorgen, immers maken we ons eigen geluk, niemand hoeft dat vóór ons te doen.
Een paradijs van en voor het volk.
Misschien beginnen met een onafhankelijk internet waarvoor geen ISP nodig is en de overheid er minder grip op heeft zodat we die vrijheid terugpakken die we eerst hadden.
Het internet was ooit van het volk, dus laten we een nieuwe bouwen, een mesh-netwerk van en voor burgers. (Ieder een kastje, des te meer mensen meedoen, des te groter de dekking, daarnaast kunen we onze eigen software en mediabibliotheken aansluiten die openbaar voor elkaar toegankelijk zijn)
En als iemand iets fout doen zijn ze geforceerd om dat per individu aan te pakken binnen proportie, gewoon zoals vanouds, van deur tot deur.
Hier een man van 92.
Uw woorden wegen zwaar en oplossingen zoals deze kan de balans van macht doen kantelen, zeker als mensen dit idee aan elkaar doorgeven.
Dat vond ik toch een rijm waard;
O, jij geroemde snoever van verbale moed,
Het is perkament, niet de slagbijl, die zegeviert.
Het schild dat zorgvuldig een stylus hanteert,
Kan koninkrijken veroveren, terwijl de hand van een krijger faalt.
In inktbevlekte pennen liggen de woorden van wijsheid,
Niet in de glans of kracht van het zwaard onder mannen.
De pen van de dichter, gekroond boven de trots van het ridderschap,
Bepaalt de loop van het lot van koningen en rijken.
Gedachten die vaak onderdrukt worden, ontketenen geweld,
Zoals de macht van wijsheid het zwaard in de strijd overstraalt.
De kroniekschrijver, met vaste hand geschreven,
Vertrouwt de waarheden van vroeger toe aan de geschiedenis.
Terwijl dappere ridders in de strijd hun bloed vergieten,
Vormt de inkt van de schrijver het verslag, verteld.
Laat dit principe zich dus in elke borst nestelen:
De pen, een machtiger kracht, kan niemand betwisten.
Want woorden, niet oorlogvoering, vormen de wereld die we kennen,
En in hun invloed groeien zowel verleden als toekomst.