Heb jij een interessante vraag op het snijvlak van privacy, cybersecurity en recht? Stuur je vraag naar juridischevraag@security.nl. Elke week geeft ict-jurist Arnoud Engelfriet in deze rubriek antwoord.

Juridische vraag: Vorige week las ik dat muziekpodium TivoliVredenburg in Utrecht een bezoeker met een camerabril de toegang heeft geweigerd. Inmiddels is er ook een verbod op het dragen van camerabrillen door Tivoli ingevoerd. Maar geheim cameratoezicht was toch al verboden in Nederland, waarom is dit dan nodig?

Antwoord: Eerste hadden we de man die in Rotterdam betrapt werd met een camerabril bij een festival en nu dus een Utrechter in uitgaansgelegenheid TivoliVredenburg. Logisch dat organisaties hier over nadenken en met huisregels komen.

De strafwet verbiedt inderdaad stiekem filmen, in twee smaken:

1) Aan de openbare weg is filmen van mensen verboden met een vast aangebrachte camera. Een camera in je hand houden, of zelfs eentje die vast zit aan je auto, is dus niet automatisch strafbaar, art. 441b Strafrecht.

2) In besloten ruimtes, waaronder festivals en uitgaansgelegenheden, is alle filmen van mensen strafbaar tenzij duidelijk gemeld, art. 139f.

Punt hierbij is wel dat je pas strafbaar bent als je de beelden máákt. Een camera in je tas hebben zitten op een festival is natuurlijk nog lang niet hetzelfde als het filmen van mensen. Het simpele antwoord is dan ook dat die huisregel er is zodat men preventief kan optreden, nog voordat de camera aan gaat.

Een iets lastiger bijkomende vraag is wat de organisatie mag doen als iemand toch die beelden maakt. Eruit zetten, tuurlijk. Aanhouden op heterdaad en de politie bellen, ook mogelijk (139f is een misdrijf).

Maar de beelden wissen, zoals in Rotterdam gebeurde? Daar weet ik even geen optie voor in de wet. Sterker nog: ik zou dringend adviseren die beelden te laten staan, zodat de politie zelf ook kan zien dat het misdrijf begaan is. Anders is "ik heb niets gefilmd" een wel héél makkelijk excuus achteraf.

Arnoud Engelfriet is ict-jurist, gespecialiseerd in internetrecht waar hij zich al sinds 1993 mee bezighoudt. Hij werkt als chief knowledge officer bij juridisch adviesbureau ICTRecht en blogt dagelijks over internetrecht. Hij schreef onder meer de boeken ICT&Recht en AI&Algorithms, en verzorgt de opleiding tot Certified Cybersecurity Compliance Officer.