Door Anoniem: Europol: crimineel misbruik end-to-end versleuteld apps hindert onderzoeken
En wie was die encryptie-wapenwedloop begonnen door massaal te tappen?
De NSA, in de VS. Daar reageerden de Amerikaanse tech-reuzen op door E2E-versleuteling toe te gaan passen en daar meteen een leuk marketing-sausje overheen te gieten over hoe geweldig belangeloos zij voor de rechten van mensen in hun bescherming tegen de boze grote overheid opkwamen. Even overslaand dat ze zelf ook serieus boos en groot zijn.
In Europa hebben politiediensten, met Europol als coördinerende partij ertussen, al verschillende knappe staaltjes laten zien van hoe ze
wel tot goed versleutelde criminele communicatiediensten wisten door te dringen. Maar ik twijfel er niet aan dat die operaties moeilijk en kostbaar waren, en dat ze graag meer zouden kunnen aanpakken met hun budgetten.
Het is goed om stil te staan bij waarom die ijzersterke encryptie die we als norm hanteren eigenlijk nodig is. Toen ik in de jaren '80 als jonge hond de automatisering in rolde, bij een zakenbank in het centrum van Amsterdam, toen had ik nog lang niet voor het eerst van het internet gehoord, al bestond ARPANET en was TCP/IP al gestandaardiseerd. Datacommunicatie was er zat, tussen de beurzen, de zakenbanken en de effectenbedrijven. Dat ging deels via huurlijnen, maar er fietsten ook druk koeriers door het centrum van Amsterdam met gele schoudertassen met magneetbanden erin met data die voor dagelijkse deadlines binnen moest zijn bij andere partijen. Niets was versleuteld. Tot de huurlijnen hadden alleen de betrokken partijen toegang, en tot die tapes ook, dat ging in de praktijk prima.
De behoefte aan sterke encryptie kwam op met het internet, een
publiek netwerk. Een publiek netwerk waar inmiddels meer dan de helft van de wereldbevolking toegang toe heeft, over de 4 miljard mensen. We hebben sterke beveiliging (en niet alleen fysieke) nodig en sterke encryptie omdat er een onvoorstelbaar groot aantal mensen vlak voor iedere digitale voordeur staat, inclusief alle rotzakken, en inclusief alle rotzakken die stukken intelligenter zijn dan jij en ik, die dingen voor elkaar krijgen die wij niet eens weten te bevatten.
Daarom moet encryptie zo sterk zijn dat echt niemand erdoorheen weet te komen.
Vier miljard mensen, dat zijn er serieus veel. De 1% intelligentste mensen daaronder zijn er ruim twee keer zoveel als alle mensen in heel Nederland. Zelfs de 0,1% intelligentsten zijn nog een formidabele groep. En de gewetenlozen daaronder die erop uit zijn om zich met ransomware en dat soort ellende te verrijken, dat is nog steeds een formidabele groep, die trouwens zijn werk goed weet te automatiseren en als dienst aan weet te bieden aan andere kwaadwillenden.
Om binnen te laten komen hoeveel 4 miljard is het volgende. Als je tot 4 miljard zou tellen als mens, bedenk dan dat de meeste van die getallen groot zijn: het getal een miljard vijfhonderdzevenendertig miljoen vierhonderdachtenzestig duizend tweehonderdtweeënvijftig, dat verwerk je als mens niet in een seconde. Maar als je wel een tel per seconde zou halen, een 40-urige werkweek zou besteden aan tellen, met maar twee weken vakantie per jaar (2000 uur per jaar dus), en zonder ooit een dag ziek te zijn, dan zou je ruim 555 jaar aan het tellen zijn. Zo verbijsterend veel is 4 miljard. En zo verbijsterend veel mensen staan allemaal onzichtbaar op niet meer dan een paar digitale passen van je digitale voordeur. Dat komt omdat we
een wereldwijd publiek netwerk hebben en daar alles mee doen. Dit is
extreem. En daar moet onze beveiliging, en onze encryptie, tegen opgewassen zijn. Dat is een indrukwekkende opgave. Ik vind het niet gek dat nogal wat mensen hier met hun pet niet bij kunnen.
En er is nog iets. Mensen die managementfuncties in groeien, en zeker mensen die niet meer direct leiding geven aan degenen die het concrete werk doen, raken los van de realiteit van dat concrete werk en die belanden in een werkelijkheid van onderhandelen, beïnvloeden en beïnvloed worden, conflicterende belangen overbruggen, en dus compromissen sluiten. Behalve managers leven natuurlijk ook politici hevig in zo'n soort politieke werkelijkheid. Die mensen zijn totaal niet ingesteld op een realiteit waarin een compromis geen optie is. Maar met die 4 miljard mensen pal voor je digitale voordeur is een compromis echt geen optie.
Al die compromissen, al die ideeën om autoriteiten toegang te geven, of dat nu via extra sleutels voor autoriteiten is of via aftapmogelijkheden voor of na de versleutelde verbinding, die onderkennen niet dat ze zwakheden introduceren die altijd enorm zijn in vergelijking tot de sterkte van de beveiliging die je nodig hebt om die 4 miljard buiten de deur te houden. Je zit niet meer op een niveau te werken dat een steekje dat een menselijke werknemer af en toe laat vallen nog acceptabel is, de kans is heel reëel dat dat meteen een ramp is. Als je dat niet onderkent bedenk je compromissen die tot rampen leiden.
Wat dan wel? Ik weet het niet. Ja, ik kan bedenken dat meer gescheiden netwerken, bedrijfsnetwerken zonder internettoegang en stelsels van huurlijnen voor de verbindingen, robuuster zouden zijn. Maar ze zijn ook onhandiger in een hoop opzichten. Dat in de jaren '90 Windows en het internet in een beperkt aantal jaar stevig in het bedrijfsleven wisten door te dringen kwam voor een flink deel omdat werknemers het niet pikten dat ze op hun werk met veel primitiever overkomende technologie werkten dan ze thuis inmiddels hadden. Ik betwijfel of zo'n stap terug gezet zou kunnen worden. En als die stap terug niet gezet kan worden kan je sterke encryptie niet aantasten zonder ernstige schade op te lopen.
En daar zitten we nu als mensheid.