De NZa kwam afgelopen juli onder vuur te liggen omdat het sinds 1 juli gegevens over honderdduizenden ggz-patiënten verzamelt, zonder dat die hiervoor toestemming hebben gegeven. Psychiaters, psychologen en andere zorgverleners zijn verplicht om deze informatie aan te leveren. De Zorgautoriteit ontvangt informatie over gedeclareerde zorgprestaties inclusief de informatie die bij de declaratie op de factuur moet worden vermeld zoals het gekozen zorgvraagtype en de DSM-diagnosehoofdgroep.

In een aparte informatiestroom ontvangt de NZa gegevens over de zorgvraagtypering, waaronder de antwoorden op de HONOS+-vragen, het geadviseerde zorgvraagtype en het gekozen zorgvraagtype. HONOS staat voor Health Of the Nation Outcome Scales en is een vragenlijst die een behandelaar over zijn patiënt invult. Het gaat dan om zaken als problematisch alcohol- of drugsgebruik, hyperactief, agressief, destructief of geagiteerd gedrag, problemen als gevolg van hallucinaties en waanvoorstellingen, suïcidepogingen en gedachten over suïcide, problemen met relaties en overige psychische en gedragsproblemen.

Critici van de dataverzameling spreken van een doorbreking van het medisch beroepsgeheim.

De staatssecretaris [van Huffelen] ging ook nog in op het delen van data. "Het is essentieel dat burgers zelf de regie hebben en houden over wat er met hun data gebeurt en met wie gegevens worden gedeeld. Het is hun data en daarover moeten mensen zelf altijd het laatste woord hebben."

Is het voltallige bestuur van NZa al afgetreden en is de verantwoordelijke directeur al persoonlijk via de strafrechtelijke weg vervolgd na dit grootschalig gepleegde misdrijf? Nee? Oké, ik begrijp dat het de bedoeling is dat wij geloven dat we in een functionerende "rechtsstaat" leven. Als onze dear leaders dat willen, dan geloof ik dat natuurlijk. Want ik ben trots op en trouw aan onze geliefde leiders.

M.J.

Door Anoniem: Maar... de veiligheid en betrouwbaarheid van het EPD of hoe het vandaag ook moge heten is toch gewaarborgd?! Toch?

Waarom geloofd ik dat 10, 15 jaar terug al niet: het ligt voor je het weet op straat.
Kijk: gelukt!

Door Erik van Straten: Hoe betrouwbaar is wie binnen onze overheid?

Oftewel, met hoeveel verschillende tongen spreekt onze overheid, en hoe onbetrouwbaar wordt daardoor onze gehele overheid?

De Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) heeft besloten om de verplichte aanlevering voor zorgvraagtypering met antwoorden van HoNOS+ vragen

Door Anoniem: Het is niet realistisch om iets anders te verwachten, zelfs niet als je alleen maar geweldige mensen op die posities hebt zitten. (...) Een jaar of vijftien geleden heb ik korte tijd een functie gehad (...)

(...) Het is onvermijdelijk dat de mensen die zich met beleid en bestuur bezighouden voor de consistentie en de inzichten afhankelijk zijn van anderen die zich in deelonderwerpen specialiseren. En zelfs als je daar een menigte aan mensen tegenaan gooit moeten de mensen aan de top toch knopen doorhakken als ze conflicterende input krijgen of als er conflicterende belangen spelen. Bij onder meer de ellende rond de gaswinning en aardbevingen in Groningen is duidelijk bloot komen te liggen met wat voor gebrek aan diepgang en competentie dat dan gebeurt.

Maar wat doe je eraan? Je zit er simpelweg mee dat de menselijke capaciteit om al die complex op elkaar inwerkende details te overzien beperkt is. Zelfs de absolute toppers onder ons in dit opzicht zijn zeer beperkt ten opzichte van wat er allemaal in een grote organisatie speelt, laat staan ten opzichte van wat er in de hele maatschappij speelt. De oplossing om samen te vatten en dus te versimpelen, die natuurlijk volop wordt toegepast, zorgt er onvermijdelijk voor dat aan de top op basis van versimpelde samenvattingen wordt beslist in situaties waar de adviezen uit verschillende hoeken met elkaar conflicteren.

Ik zie niet in hoe dit op te lossen is. De supermensen die dit goed zouden kunnen bestaan simpelweg niet, en als ze zouden bestaan zouden ze in de verste verte niet representatief zijn voor de mensen die ze vertegenwoordigen (dat is nu al een probleem). Ik ben bang dat we als mensheid veroordeeld zijn tot aanmodderen met die beperkingen.

Door Anoniem: Het is niet realistisch om iets anders te verwachten, zelfs niet als je alleen maar geweldige mensen op die posities hebt zitten.

[...] als bij het werk van een kamerlid hoort om dagelijks door dat soort hoeveelheden informatie te spitten zie ik mezelf zoiets in de verste verte niet trekken.[...]

"Het is essentieel dat burgers zelf de regie hebben en houden over wat er met hun data gebeurt en met wie gegevens worden gedeeld. Het is hun data en daarover moeten mensen zelf altijd het laatste woord hebben."

Door Anoniem: Het is niet realistisch om iets anders te verwachten, zelfs niet als je alleen maar geweldige mensen op die posities hebt zitten.

Lang geleden, toen ik nog een jonge volwassene was en we nog geen laptops, smartphones, internet etc. hadden, ging ik in de trein tegenover iemand zitten die duidelijk druk aan het werk was. Bekend gezicht, dacht ik, en ik besefte dat ik tegenover een kamerlid was gaan zitten. Die zat koortsachtig stapels dossiers door te nemen en daar druk aantekeningen bij te maken. Die had bij elkaar een stapel papieren van makkelijk 15 cm of meer naast zich liggen, met wie weet nog meer in de enorme tas die ze bij zich had. Mijn god, dacht ik, als bij het werk van een kamerlid hoort om dagelijks door dat soort hoeveelheden informatie te spitten zie ik mezelf zoiets in de verste verte niet trekken.

Een jaar of vijftien geleden heb ik korte tijd een functie gehad waarin ik regelmatig misschien een derde van dat soort stapels papier ter beoordeling door moest spitten, binnen een dag. Niet. Te. Doen. Je kan zoiets alleen door alleen maar vluchtig oppervlakkige indrukken eruit te verzamelen en daar een al even oppervlakkig "oordeel" over vellen. Het is volstrekt onmogelijk om daar de diepgang bij te bereiken die voor een degelijk oordeel nodig is. Ik zat tussen mensen die duidelijk vonden dat ze dat wel konden, maar hoewel ik onder de indruk was van wat ze wel voor elkaar kregen zag ik duidelijk dat ook zij nog steeds niet verder kwamen dan oppervlakkigheid.

Wie dat soort enorme stromen aan informatie verwerkt krijgt een informatie-overload van jewelste over zich heen. Ik denk dat het volstrekt onmogelijk is voor wie dan ook om dat werkelijk te kunnen met maar bij benadering de diepgang, aandacht en consistentie die het eigenlijk nodig heeft. Dat maakt het onvermijdelijk dat je die "verschillende tongen" hoort. Dat beperkt zich niet alleen tot regering en parlement, dit maak je mee in elke organisatie die zo groot is dat er veel meer gebeurt dan mensen nog kunnen overzien.

Het is onvermijdelijk dat de mensen die zich met beleid en bestuur bezighouden voor de consistentie en de inzichten afhankelijk zijn van anderen die zich in deelonderwerpen specialiseren. En zelfs als je daar een menigte aan mensen tegenaan gooit moeten de mensen aan de top toch knopen doorhakken als ze conflicterende input krijgen of als er conflicterende belangen spelen. Bij onder meer de ellende rond de gaswinning en aardbevingen in Groningen is duidelijk bloot komen te liggen met wat voor gebrek aan diepgang en competentie dat dan gebeurt.

Maar wat doe je eraan? Je zit er simpelweg mee dat de menselijke capaciteit om al die complex op elkaar inwerkende details te overzien beperkt is. Zelfs de absolute toppers onder ons in dit opzicht zijn zeer beperkt ten opzichte van wat er allemaal in een grote organisatie speelt, laat staan ten opzichte van wat er in de hele maatschappij speelt. De oplossing om samen te vatten en dus te versimpelen, die natuurlijk volop wordt toegepast, zorgt er onvermijdelijk voor dat aan de top op basis van versimpelde samenvattingen wordt beslist in situaties waar de adviezen uit verschillende hoeken met elkaar conflicteren.

Ik zie niet in hoe dit op te lossen is. De supermensen die dit goed zouden kunnen bestaan simpelweg niet, en als ze zouden bestaan zouden ze in de verste verte niet representatief zijn voor de mensen die ze vertegenwoordigen (dat is nu al een probleem). Ik ben bang dat we als mensheid veroordeeld zijn tot aanmodderen met die beperkingen.

Door Anoniem:
spijker op de kop geslagen

Door Wim Jongejan: Het heeft er alle schijn van dat de Autoriteit Persoonsgegevens heeft zitten slapen bij de tweede adviesaanvrage aan de AP over de Regeling waarin de aanlevering van de antwoorden op de HONOS+vragenlijsten aan de NZa verplicht werd gesteld. Op zich is het al raar dat een instantie, en zeker een toezichthouder twee maal advies vraagt aan een andere toezichthouder over dezelfde regeling. (...) De AP zag over het hoofd dat ergens in de tweede aanvrage op pagina 90 van de 96 pagina's de verplichte aanlevering van HONOS-antwoorden in een heel kortzinnetje wel stond. (...) https://zorgictzorgen.nl/zag-ap-cruciaal-detail-aanleververplichting-nza-over-het-hoofd/ (...) Mijns inziens is er sprake van laakbaar handelen van de toezichthouder NZa.

Door EersteEnigeEchte M.J. - EEEMJ: Dank voor de info. Maar bij de door jou genoemde link krijg ik de mededeling: "Your access to this service has been limited. (HTTP response code 503) If you think you have been blocked in error, contact the owner of this site for assistance." Ik krijg geen toegang tot het artikel.
M.J.

Door Wim Jongejan: Her gaat er slechts ten dele om of de AP de clue van de tweede adviesaanvraag op pagina 90 ontdekt had. Veel meer gaat het erom dat een toezichthouder als de NZa een passage waarin de essentie van haar aanvraag stond kunstig verstopte. De NZa wist al jaren waar de crux zat op privacygebied. Daarom is het stijlloos en laakbaar.

Jarenlang werkt Arthur Gotlieb (1963) met veel plezier bij de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa), de toezichthouder die de besteding van 90 miljard euro in de zorg bewaakt. Een toegewijde en zorgvuldige ambtenaar, maar ook een begaafd fotograaf en pianospeler. Een intelligente, gevoelige man met een scherp observatievermogen. De cultuur op zijn werk verandert. Hij voelt zich niet meer gewaardeerd. Sterker, hij wordt genegeerd, tegengewerkt en buitengesloten. Ze willen hem kwijt, is zijn stellige overtuiging. Arthur besluit zich te verzetten. In een uniek, uitgebreid en minutieus onderbouwd bezwaarschrift tegen zijn beoordeling legt hij op overtuigende wijze de schokkende acties van zijn managers vast. Hij wordt een klokkenluider tegen wil en dank. Begin 2014 pleegt Arthur zelfmoord.